به گزارش خبرنگار
حوزه فنآوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، دانشمندان اعلام کرده اند هنوز زمان طولانی تا ساخت و ارسال قطعههای مختلف مدارگرد قمری Gateway به فضا باقی مانده است. این پایگاه قمری قرار است جانشین ایستگاه فضایی بین المللی شود و از آن برای حمل و نقل فضانوردان از زمین به کره ماه و برعکس و ارسال فضانوردان به سفرهای طولانی مدت فضایی استفاده شود.
کارشناسان
ناسا و آژانس فضایی اروپا ESA اعلام کرده اند پیش از ساخت قطعهها و ارسال آنها به فضا انتخاب مداری که این مدارگرد قمری به دور آن خواهد چرخید اهمیت فراوان دارد.
دانشمندان قمر Near-Rectilinear Halo Orbit به اختصار NRHO را برای قرار گرفتن مدارگرد قمری انتخاب کرده اند که سبب میشود هزینه انتقال تجهیزات به فضا کاهش یابد و دارای ویژگیهایی منحصربه فرد است.
به گفته دانشمندان انتخاب مدار محل استقرار مدارگرد قمری اهمیت فراوان دارد، زیرا بخش زیادی از ماموریتها و ساخت کپسول و سفینههای فضایی به مداری بستگی دارد که ایستگاه فضایی برروی آن مستقر شده است. بنا برپیش بینیهای انجام شده اولین بخش مدارگرد قمری در سال ۲۰۲۲ به فضا پرتاب خواهد شد.
مداری که مدارگرد قمری بر روی آن مستقر میشود باید پایدار باشد تا خدمه امکان دسترسی به سطح کره ماه و زمین را داشته باشند و بتوان به طور مرتب به انجام ماموریتهای انتقال فضانورد و محمولههای فضایی پرداخت.
مدار انتخابی برای استقرار مدارگرد قمری دارای ویژگی اثرپذیری از نیروهای گرانشی زمین، ماه و خورشید است. انتخاب این مدار حاصل تلاش گروهی فیزیکدانان و انجام محاسبههای پیچیده به وسیله پیشرفتهترین ابر رایانه هاست.
به گفته دانشمندان مدار انتخابی مدارگرد قمری با مداری که ۵۰ سال پیش مدارگرد ماموریت
آپولو ۱۱ در آن مستقرشده بود متفاوت است. این مدارکاملاً منطق بر جاذبه کره ماه نیست و از دسته مدارهای لاگرانژی است که درمیدان گرانشی زمین، ماه و خورشید قراردارند و به این ترتیب برای انجام سفرهای فضایی بسیارمناسب است.
اشیای قرار گرفته در این مدار هر هفت روز یک بار به دور مدار کره ماه گردش میکنند و به دلیل پایدار نبودن مدار به گفته دانشمندان لازم است تا به طور پیوسته وضعیت مدارگرد قمری بررسی و مسیرحرکتی آن اصلاح شود تا در وضعیت پایدارباقی بماند.
کارشناسان امیدوار هستند پس از راه اندازی مدارگرد قمری Gateway در دهه آینده میلادی از آن برای حمل و نقل فضانوردان و اتصال کپسولهای فضایی بدون سرنشین و سفرهای طولانی مدت به عمق فضا استفاده شود.