به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره انسان یا هل اتی یا دهر هفتاد و ششمین سوره و در جزء بیست و نهم قرآن قرار دارد.

سوره انسان درباره خلقت انسان و هدایت او سخن می‌گوید و سپس به اوصاف ابرار (نیکوکاران)، نعمت‌هایی که خداوند به آنان می‌دهد و دلیل این نعمت‌ها می‌پردازد و در آخر از اهمیت قرآن و مشیت پروردگار سخن می‌گوید.

بنا بر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، آیه هشتم این سوره که به آیه اطعام معروف است، که در توصیف حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع) و خادم آنان فضه نازل شده است. ایشان سه روز پی در پی به نذرشان بر روزه‌گرفتن این روز‌ها وفا کردند و با اینکه خود گرسنه بودند، افطاری‌شان را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.

بر اساس روایات پاداش قرائت سوره انسان، بهشت و حوریان بهشتی و همنشینی با پیامبر (ص) در آخرت است. همچنین آمده است که امام رضا (ع) در نماز صبحِ دوشنبه و پنجشنبه، در رکعت اول سوره حمد و سوره انسان و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره غاشیه را قرائت می‌کرد و می‌فرمود هر کس چنین کند، خداوند در این دو روز او را از شرور در امان می‌دارد؛ برای خواندن این سوره خواصی نیز نقل شده است، از جمله اگر کسی بر قرائت سوره انسان مداومت ورزد، اگر روحش ضعیف باشد دارای قدرت روحی می‌شود. خواندن این سوره برای تقویت اعصاب و دورشدن از اضطراب مفید است.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۶ سوره انسان با صدای حسین دستجردی

متن آیاتی از سوره انسان همراه با ترجمه 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

هَلْ أَتَى عَلَى الإنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿١﴾ 

هر آینه بر انسان مدتی از زمان گذشت و او چیزی در خور ذکر نبود

إِنَّا خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿٢﴾

ما، آدمی را از نطفه ای آمیخته بیافریده ایم، تا او را امتحان کنیم وشنوا و بینایش ساخته ایم

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿٣﴾

راه را به او نشان داده ایم یا سپاسگزار باشد یا ناسپاس

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلاسِلا وَأَغْلالا وَسَعِیرًا ﴿٤﴾

ما برای کافران زنجیرها و غلها و آتش افروخته آماده کرده ایم

إِنَّ الأبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿٥﴾

نیکان از جامهایی می نوشند که آمیخته به کافور است

عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿٦﴾

چشمه ای که بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به هر جای که خواهند، روان می سازند

انتهای پیام/