به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری‌گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان،چشم ورزشی ها به مدال المپیک 2020روشن شد .مدالهایی که تابستان آینده آویز گردن قهرمان ها می شود ،از زباله های ژاپن ساخته شده اند ؛زباله های الکترونیکی .

این خبریست که کمیته بین المللی المپیک 2020 دوسال پیش اعلام کرد .

 جایگاه هایی برای جمع آوری گوشی تلفن همراه ،دوربین و ابزارهای کوچک الکترونیکی که دیگر قابل استفاده نبودند برپاشد .

ژاپنی ها ازین جایگاه ها استقبال کردند و دورریز های الکترونیکی را به بازیافتی ها سپردند.

یک سال و نیم بعد طلا،نقره و برنز کافی برای تهیه همه مدال های المپیک و پارالمپیک 2020ازین زباله ها تامین شده بود .

بر اساس گزارش سازمان ملل هرسال حدود 50میلیون تن زباله الکترونیک در دنیا تولید می شود،که البته حکایت سرنوشت همه آنها به قدر زباله های ژاپنی شنیدنی نیست .

در آفریقا در حاشیه شهر آکرا؛پایتخت غنا بزرگترین گورستان الکترونیکی دنیاست که به جهنم روی زمین معروف است .

بر اساس اعلام اتحادیه اروپا حدود 40هزار تن رایانه ،تلفن همراه، دوربین ،لامپ ،یخچال و ابزار الکترونیکی اسقاطی ،تحفه ایست که هر ساله بار کانتینر ها می شود و از کشور های اروپایی به اینجا می رسد .

صادرات زباله الکترونیکی ممنوع است 

صادرات زباله های الکترونیک از سال 1989در دنیا غیر قانونی اعلام شد . 

پیمان بازل را 190کشور امضا کردند و متعهد شدند زباله های الکترونیک را در کشور خودشان بازیافت کنند . موسسه های بازیافت کارشان را شروع کردند ،اما فقط کمتر از 25درصد زباله های الکترونیک به دست آنها می رسید .

به گزارش محققان اروپایی؛اصل کار ،کماکان دست قاچاقچی هاست و باله ها همان راهی را می روند که آن ها می خواهند .اروپایی ها آفریقا را ترجیح می دهند و آمریکا خلیج هنگ کنگ را. 

آمریکا،بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیکی در دنیاست ،که زیر بار پیمان بازل هم نرفت و زباله هایش را به شرق آسیا می فرستد

البته آفریقا و آسیا فرقی نمی کند، چراکه میزبان این زباله ها ،ساکنان فقیرترین محله های حاشیه شهرها هستند .

جویندگان طلا،نقره ،نیکل و نواد ارزشمند دیگر، از میان خطرناک ترین پسماندهای تولید بشر.

اما درایران ،سرفصل زباله های الکترونیکی پیشینه بلندی ندارد.

قانون مدیریت پسماندهای الکترونیکی سال 89در کشور تصویب شد کارگروهی متشکل از نماینده های چند وزارت خانه و سازمان دولتی به عنوان بررگترین  تولید کننده این پسماند ها ،مامور به قانون گذاری و اجرا شدند .

9سال بعد از تصویب این قانون حالا جایگاه دریافت زباله های الکترونیک در برخی از شهرها فعال است، اما عدد مرکز های بازیافت این زباله ها در کشور،کمتر از انگشتان یک دست است .

و حالا تا بالا دستی ها عزمی کنند و قدم های اصلی را بردارند سهم ما ظاهرا مراعات خرده رفتار هاست . 

تفکیک زباله ها و چشم پوشی از دنیایی که هرروز برای مان برگ جدید رو می کند .

انتهای پیام/