به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، فولاد، فلزی مقاوم است که از آهن به دست می‌آید و کربن نیز به عنوان مهمترین ماده آلیاژی آن محسوب می‌گردد. این فلز به ٢ روش خمیری و ذوب تولید می‌شود. صنعت فولاد سازی یکی از صنایع آب بر است، اما نقش برجسته‌ای برای رشد زیرساخت کشور‌های در حال توسعه دارد.

در حال حاضر صنعت آهن آلات در اکثر جوامع پیشرفته از رکود مالی رنج می‌برد، زیرا آن‌ها مراحل اصلی توسعه خود را پشت سر گذاشته اند و به تدریج درخواست شان برای فولاد کمتر شده است. این فلز در امور زیربنایی و مسکونی مانند سدسازی، اتوبان سازی و ساخت خانه به کار می‌رود.

در ایران و با توجه به وضعیت موجود در منطقه، صنعت فولاد رشد خوبی داشته و ظرفیت تولید این فلز در سال ۱٣٩۶ به ٢۱/۴ تُن در سال رسید که کشورمان را در جایگاه چهاردهم کشور‌های تولید کننده فولاد قرار داد. جمهوری اسلامی قصد دارد در افق ۱۴۰۴ این رقم را به ۵۵ میلیون تُن در سال برساند.

هزینه تولید، در صنعت فولادسازی نقش کلیدی دارد. مانند نیروی کار ارزان، مسائل محیط زیست و مواد اولیه کافی؛ که ایران همه این ویژگی‌ها را دارا است. البته با توجه به مزیت نسبی این فلز در کشور ما، این صنعت نباید فقط با تکیه بر بازار داخلی توسعه یابد. تلاش برای دستیابی به بازار‌های جهانی به گونه‌ای که سهم کشور را افزایش دهد می‌تواند کلیدی جهت توسعه اقتصادی بیشتر در آینده باشد. ضمن آنکه بیشتر کشور‌های پیرامون جمهوری اسلامی مانند پاکستان، عراق و سوریه نیاز بسیاری به فولاد برای امور زیربنایی خود دارند.

یکی از شرکت‌های فعال در زمینه فولاد، گروه ملی صنعتی فولاد ایران است. به سراغ این مجموعه رفته ایم تا فراز و فرودهایشان را برای ما روایت کنند. پیمان مسلمی، معاونت فنی و بهره برداری گروه ملی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: تاسیس اولین خط میلگرد کارخانه گروه ملی به سال ۱٣۴٢ خورشیدی باز می‌گردد .

قصد ما، بازگشت به دوران شکوه است

او با بیان اینکه کارکنان حاضر در این شرکت همگی جوان و بومی اند، افزود: پرسنل از اهواز و شهر‌های پیرامون آن در این واحد مشغول بکار هستند و در حال حاضر تولید ٥هزار تن برای صادرات محصول مفتول کلاف در برنامه تولید است. تولید‌های قبلی را نیز که شامل سایز کلاف ٨ آجدار بود را صادر کرده ایم و در حال تولید کلاف نمره ٦/٥ صادراتی برای کشور عراق هستیم. کارخانه فولاد سازی گروه ملی تامین کننده مواد اولیه این خط تولید کلاف هست و روزانه ٢ ذوب ١٠٠٠ تنی را پوشش می دهد.

مسلمی بیان داشت: مجموعه گروه ملی، کارخانجات مقاطع تولیدی گوناگونی دارد. کارخانه کوثر با ظرفیت تولید ٥٥٠ هزار تُن در سال، کارخانه لوله سازی با ظرفیت تولید ٩۰ هزار تُن در سال، تیرآهن که ٣٩٠ هزار تُن را در سال فرآوری می‌کند، واحد فولادسازی که ٤٣٠ هزار تُن در سال تولید دارد، نورد کلاف با ظرفیت تولید ٢٠٠ هزار تُن، و نورد میلگرد که ٢٢٠ هزار تن محصول بازار را تامین می‌کند. ضمن اینکه تمام کارخانه‌ها در حال کار هستند و عمده مشکل ما تامین مواد اولیه است تا کار ادامه داشته باشد. وانگهی همه کارکنان از دل و جان برای این مجموعه کوشش می‌کنند.

معاونت فنی و بهره برداری گروه ملی صنعتی فولاد ایران با اشاره به کارخانجات نورد میلگرد که اولین کارخانه گروه ملی است، اظهار کرد: این واحد بعد از حدود ٢ سال تعطیلی به دلیل برخی اتفاقات، حدود ٢ ماه است که ظرفیت تولید ٥ هزار تُن در ماه دارد. این کارخانه سایز‌های درشت میلگرد و مقاطع متریالی را پوشش می‌دهد، از جمله ٣٢، ۴۰، ٧٠ و ٩٠. میلگرد سایز درشت در داخل کشور برای سدسازی و اتوبان‌ها سفارش و استفاده می‌شود که در ایران فقط این کارخانه توانایی تولید این اندازه از میلگرد را دارا است.

او در پایان اذعان داشت: کل تولید این مجموعه یک میلیون و ٢۰۰ تُن است و ما قصد داریم سبد خود را که در بازار از دست داده بودیم دوباره و پس از ٢ سال نبود تولید بازگردانیم و امیدواریم با همت دیگر مسئولین استانی و کشوری بتوانیم همان جایگاه واقعی گروه ملی را در سطح کشور به دست آورده و به خارج از ایران، همچنان و مقتدرانه مانند باقی تولیدکنندگان خدمات ارائه دهیم تا به دوران شکوفایی خود برسیم.

ماجرا تعطیلی کارخانه و اعتصاب کارکنان گروه ملی

بر اساس اطلاعات روابط عمومی گروه ملی صنعتی فولاد ایران بهره برداری از این شرکت در سال ۱٣۴۶ خورشیدی به عنوان نخستین کارخانه نورد فولاد کشور در اهواز انجام شد و اولین تولیدی آن نیز میلگرد و تیرآهن بود.

«سال ۱٣٨٨ با هدف خصوصی سازی به یکی از شرکت‌های زیر مجموعه امیر منصور آریا واگذار شد» و این کمپانی نیز کار را به صورت عالی به پیش برد، به شکلی که با کمبود جایگاه برای تولیدات خود مواجه می‌شوند. بعد از آن «با کشف اختلاس ۳۰ هزار میلیارد ریالی و ارتباط آن با ۲ بانک بزرگ کشور در سال ۱۳۹۰، مدیریت آن به طور موقت در اختیار دادگستری قرار گرفت و در نهایت در اسفند ۱۳۹۳ به بانک ملی واگذار شد» که نتوانست از پس این مجموعه بزرگ بر آید و این فرایند تا سال ٩۵ به درازا می‌کشد که موجب «اعتصابات کارگری» و تعطیلی کارخانه می‌گردد.

سرانجام در دی ماه سال ۱٣٩۶ خورشیدی کارخانه مجدد بازگشایی می‌شود، ولی به دلیل پرداخت نشدن حقوق، اعتصاب کارکنان همچنان ادامه پیدا می‌کند. اما حالا و امروز این مجموعه به حالت سابق خود بازگشته و در رویای زنده کردن شکوه گذشته خود است. دولت و مسئولین از این شرکت حمایت کردند و بانک ملی و شرکت فولاد را موظف کردند تا به گروه ملی شمش بدهد.

درخششِ ساخت و ساز و فراوری کالا در سال «رونق تولید»

یکی از کارکنان گروه ملی صنعتی فولاد ایران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: خدا را سپاس می‌گوییم که بعد از ٢ سال وقفه در تولید شرکت به همت کارکنان، یاری مسئولان و مدیران ارشد سازمان توانستیم شرکت را رونق دهیم و کارکنان به کار خود بازگردند و به زندگی امیدوار باشند. خوشحالیم که دوباره توانستیم نان را سر سفره خانواده خود ببریم و در رونق صنعت کشور سهیم باشیم.

مسلم طهماسبی رییس بهره برداری خط ۳ در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: در این خط که ما مشغول به کار هستیم، میلگرد از اندازه ٢٢ تا ٣٢ تولید می‌شود. البته سایز ۴۰ نیز برای اولین بار تولید شده است و قرار است ٢ هزار تُن به کشور پاکستان صادر شود. ضمن اینکه قصد داریم تا در آینده میلگرد در اندازه ۴۵ و ۵۰ را تولید کنیم که برای اولین بار در کشور ساخته می‌گردد.

او در ادامه افزود: محصولات تولیدی ما بیشتر برای مصرف داخل است، اما عمده محصول تولیدی در حال حاضر برای کشور پاکستان است که ارز آوری برای ایرانیان دارد. گروه ملی در خاورمیانه یک برند است و به عنوان برترین محصول شناخته می‌شود که با همت کارکنان اینجا توانستیم این نشان را تاکنون حفظ کنیم و کیفیت خوب آن را نگه داریم. این خط ۴۰ یا ۵۰ سال است که کار می‌کند. البته حالا طراحی آن تغییر کرده و بروزرسانی شده است.

فولاد در کوره و نان در تنور

فولاد در کوره داغ می‌شود تا زیرساخت‌های کشور را بسازد و نان کارگران نیز در تنور پخت می‌گردد تا بنیه آینده سازان ایران را قدرتمند کند. مسئولان نیز باید تمام نیروی خود را در سال رونق تولید و در شرایط تحریم برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی به کار بگیرند و در مواقع رفع تحریم‌ها نیز آنان را فراموش نکنند و به جای اندیشیدن برای تصاحبِ بازار ٨۰ میلیونی در فکر به چنگ آوردن بازاری ۶۰۰ میلیونی باشند.

گزارش از ساسان ناصری زاده

انتهای پیام/