به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره قمر پنجاه و چهارمین سوره قرآن است که در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

این سوره به معجزه «شق القمر» پیامبر اسلام (ص) اشاره می‌کند. آیات این سوره بیشتر مربوط به انذار و تهدید است و از اقوام پیشین و بدحالی‌شان در روز قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر‌ها و حضورشان براى حساب قیامت و پندگیری یاد می‌کند.

اقوامی که نامشان در این سوره آمده، قوم عاد، قوم ثمود، قوم لوط و قوم فرعون است. از آیات مشهور سوره قمر آیه‌ای است که می‌گوید قرآن براى پندآموزى آسان بیان شده است. این آیه چهار بار در این سوره تکرار شده است.

پیامبر اسلام (ص) درباره فضیلت تلاوت سوره قمر می‌فرماید:

کسى که سوره قمر را یک روز در میان قرائت کند، در حالی وارد قیامت می‌شود که صورتش مانند ماه شب چهارده می‌درخشد و هر کس آن را هر شب قرائت کند، بهتر است و در قیامت در حالی می‌آید که چهره‌اش از سفیدی می‌درخشد.

همچنین ابن عباس از پیامبر (ص) نقل می‌کند: قاری سوره قمر در کتاب آسمانی تورات سپیدرو نامیده شده و در روزی که چهره‌ها سپید یا سیاه می‌شود، چهره قاری آن سپید و نورانی است.

از امام صادق (ع) نیز روایت شده است هر کس سوره قمر را قرائت کند، خداوند او را در حالی از قبرش خارج می‌کند که بر مرکبی از مرکب‌های بهشتی سوار شده است.

در تفسیر برهان برای قرائت این سوره خواصی چون محبوب شدن و آبرومند شدن نزد مردم و آسان شدن کار‌های سخت ذکر شده است.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۱۷ سوره قمر با صدای حسین سبزعلی

متن آیاتی از سوره قمر همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

اقْتَرَ‌بَتِ السَّاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ 

نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه (۱)

وَ إِن یَرَ‌وْا آیَةً یُعْرِ‌ضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾

و هر گاه نشانه‌اى ببینند روى بگردانند و گویند: سحرى دایم است(۲)

وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾

و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند و [لى] هر کارى را آخر قرارى است (۳)

وَ لَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾

و قطعا از اخبار آنچه در آن مایه انزجار از کفر است به ایشان رسید (۴)

حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾

حکمت بالغه حق این بود ولى هشدار‌ها سود نکرد (۵)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَیْءٍ نُّکُرٍ ﴿٦﴾

پس از آنان روى برتاب روزى که داعى حق به سوى امرى دهشتناک دعوت مى‌کند (۶)

خُشَّعًا أَبْصَارُ‌هُمْ یَخْرُ‌جُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَ‌ادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿٧﴾

در حالى که دیدگان خود را فروهشته‌اند چون ملخ هاى پراکنده از گور‌هاى خود بر مى‌آیند (۷)

مُّهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ ۖ یَقُولُ الْکَافِرُ‌ونَ هَـٰذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾

به سرعت سوى آن دعوتگر مى‌شتابند کافران مى‌گویند: امروز چه روز دشوارى است(۸)

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَ قَالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ ﴿٩﴾

پیش از آنان قوم نوح نیز به تکذیب پرداختند و بنده ما را دروغگو خواندند و گفتند: دیوانه‌اى است و بسى آزار کشید (۹)

فَدَعَا رَ‌بَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿١٠﴾

تا پروردگارش را خواند که: من مغلوب شدم به داد من برس (۱۰)

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ ﴿١١﴾

پس درهاى آسمان را به آبى ریزان گشودیم (۱۱)

وَ فَجَّرْ‌نَا الْأَرْ‌ضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾

 و از زمین چشمه‌ها جوشانیدیم تا آب زمین و آسمان براى امرى که مقدر شده بود به هم پیوستند (۱۲)

وَ حَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَ دُسُرٍ ﴿١٣﴾

 و او را بر کشتى تخته‌دار و میخ‌آجین سوار کردیم (۱۳)

تَجْرِ‌ی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِّمَن کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾

کشتى زیر نظر ما روان بود این پاداش کسى بود که مورد انکار واقع شده بود (۱۴)

وَ لَقَد تَّرَ‌کْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٥﴾

 و به راستى آن سفینه را بر جاى نهادیم تا عبرتى باشد پس آیا پندگیرنده‌اى هست (۱۵)

فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَ نُذُرِ ﴿١٦﴾

پس چگونه بود عذاب من و هشدار‌ها ى من (۱۶)

وَ لَقَدْ یَسَّرْ‌نَا الْقُرْ‌آنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ ﴿١٧﴾

 و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده‌ایم پس آیا پندگیرنده‌اى هست (۱۷)

انتهای پیام/

فضیلت تلاوت سوره قمر