فرناز المعی‌نژاد، متخصص فیزیوتراپی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره سندروم ایمپینجمنت یا گیر افتادگی شانه اظهار کرد: این سندروم به مجموعه نشانه‌ها و علائم بالینی گفته می‌شود که نشان می‌دهند قسمتی از شانه تحت فشار قرار گرفته و ملتهب شده است.

او مهمترین علامت سندروم گیر افتادگی شانه را بروز درد هنگامی دانست که فرد دستش را بالای سر می‌برد و بیان کرد: در بسیاری از موارد این سندروم با استراحت و فیزیوتراپی بهبود پیدا می‌کند.

بیشتر بخوانید: درد شانه و درمان آن

سندروم گیر افتادگی شانه در کمین چه کسانی است؟

این متخصص فیزیوتراپی افزود: سندروم گیر افتادگی شانه یکی از شایع‌ترین علل شانه درد است، این عارضه در میان افرادی که فعالیتی تکراری را در وضعیتی انجام می‌دهند که دست آنها بالای سرشان بوده، بیشتر شایع است که از جمله این اشخاص می‌توان به شناگران، تنیس‌بازان، والیبالیست‌ها، نقاشان ساختمان، افرادی که در قسمت انبارداری کالا کار می‌کنند، اشاره کرد.

المعی‌نژاد تاکید کرد: سندروم گیر افتادگی شانه بر بروز مشکل در یک ساختار خاص در مفصل دلالت نمی‌کند. مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌ها بیانگر این است که ساختار‌هایی در داخل یا اطراف مفصل تحت فشار قرار گرفته و ملتهب شده‌اند.

او تصریح کرد: دلایلی مختلف در فشردگی و گیر افتادن عضله، تاندون یا بافت‌های نرم مفصل بین سر استخوان بازو و سایر استخوان‌های مفصل شانه دخالت دارند که از جمله این دلایل می‌توان به شل بودن و یا بی‌ثباتی در مفصل شانه اشاره کرد که این موضوع در ایجاد حرکت بیش از حد در سر استخوان بازو در داخل مفصل نقش دارد.

این متخصص فیزیوتراپی افزود: اگر شکل استخوان‌های شانه به گونه‌ای باشد که فضا را برای حرکت تاندون و عضله تنگ کند یا اینکه خار در استخوان‌های اطراف مفصل شانه تشکیل شده باشد هم می‌تواند گیر افتادگی شانه اتفاق بی افتد. وضعیت خمیده سر، گردن و شانه‌ها به ویژه در افرادی که ساعاتی طولانی از روز را پشت میز و رایانه می‌نشینند، هم در بروز این عارضه موثر است.

المعی‌نژاد در پاسخ به این پرسش که مهمترین نشانه سندروم گیرافتادگی شانه چیست، گفت: مهم‌ترین نشانه بروز درد در وضعیتی است که فرد دستش را بالای سرش می‌برد، در این حالت درد در مفصل شانه، بالاترین نقطه بازو ایجاد می‌شود و به سمت بازو تیر می‌کشد، علاوه بر این، بیمار درد شبانه دارد، به ویژه زمانی که روی شانه مبتلا به درد، می‌خوابد.

او ادامه داد: مهمترین راه تشخیص این سندروم، ارزیابی حرکت‌های شانه است، برای این منظور فیزیوتراپیست دامنه حرکت و درد بیمار را در حالتی که بیمار دست خود را بلند کرده و بالای سر می‌برد، با حالتی که به طور غیر ارادی دست بیمار بالا برده می‌شود، مقایسه می‌کند، اگر علائمی از پارگی یکی از تاندون‌های عضلات اطراف شانه مشاهده شود، فیزیوتراپیست بیمار را به پزشک جراح ارتوپد ارجاع می‌دهد تا بررسی‌های بیشتر مانند MRI و گرفتن عکس رادیولوژی انجام شود.

بیشتر بخوانید: آیا گردن درد می‌تواند باعث سندروم گیر افتادگی شانه شود؟

درمان سندروم گیر افتادگی شانه

این متخصص فیزیوتراپی بیان کرد: درمان سندرم گیر افتادگی شانه به شدت درد و مدت زمانی که از بروز آن گذشته است، بستگی دارد. در مراحل اولیه، استراحت، مصرف مسکن، انجام فیزیوتراپی و اجتناب از فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کند، توصیه می‌شود.

المعی‌نژاد تاکید کرد: از جمله تمرین‌های فیزیوتراپی می‌توان به استفاده از روش‌های متداول فیزیوتراپی جهت کاهش درد و التهاب، انجام ورزش‌هایی جهت بهبود دامنه حرکتی مفصل شانه در همه جهات و ورزش‌های کششی بافت نرم اطراف مفصل شانه اشاره کرد.

او افزود: انجام ورزش‌های تقویتی عضلات شانه و آموزش انجام صحیح فعالیت‌هایی مثل پرتاب توپ در ورزشکاران، بلند کردن اجسام و یا حمل آن در بالای سر و اصلاح پاسچر (ساختار قامتی) و وضعیت کتف‌ها، شانه‌ها و گردن به ویژه در افرادی که شانه‌هایی خمیده دارند، هم از دیگر تمرین‌های فیزیوتراپی برای درمان سندروم گیر افتادگی شانه هستند.

سه تمرین درمانی برای سندروم گیر افتادگی شانه

این متخصص فیزیوتراپی تصریح کرد: در تمرین اول از بیمار درخواست می‌کنیم که در حالی که دست‌هایش رو به جلوست، بایستد و هر ۲ کتفش را با هم به سمت عقب بکشد و آن‌ها را به مدت پنج تا ۱۰ ثانیه در این وضعیت نگه دارد سپس رها کند، این تمرین باید روزانه ۲ بار، هر بار ۱۰ مرتبه انجام شود.

المعی‌نژاد گفت: در تمرین دوم فرد باید روی زمین دراز بکشد و در حالی که زانوهایش را خم می‌کند، فوم‌رولر (رول یوگا) را زیر کتف‌هایش بگذارد سپس دست‌هایش را پشت سر قلاب و ستون فقرات پشتی را تا حد امکان باز کند، بدن را در این وضعیت به مدت پنج تا ۱۰ ثانیه نگه دارد سپس رها کند، این تمرین باید روزانه ۲ بار، هر بار ۱۰ مرتبه انجام شود.

او یادآوری کرد: در تمرین سوم از بیمار درخواست می‌کنیم که یک کش سبک را میان دو دست خود بگیرید و در حالی که آرنج‌هایش خم بوده، بازوهایش به بدن چسبیدهاند و کف دست‌هایش مقابل هم است بدون این که بازو‌ها از تنه جدا کند، کش را با هر دو دست بکشد و آن را به مدت ۵ ثانیه در این وضعیت نگه دارد سپس رها کند، این تمرین باید روزانه ۲ بار، هر بار ۱۰ مرتبه انجام شود.

انتهای پیام/