به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، واقعه کربلا در شب عاشورا به اوج می رسد زمانی که زنان و کودکان غریبانه در فراغ عزیزانشان میان نامردمان اسیرند.
از غربت که بگویی به شام غریبان می رسی به غریبی و نامردمی به سرهای بریده و مادران داغدار به کودکان یتیم و سیلی به کودک سه ساله...
هنوز هم بعد از گذشت قرن ها این واقعه جانسوز است شاید سوختن شمع هم در این شب نماد سوختن دل باشد.
اما هر آنچه هست اصلی مهم را در دل دارد که نسلی به نسل دیگر پر سوز و گدازتر منتقل می شود.
پر مفهوم تر می شود وقتی نقش خوان تعزیه پیام عاشورا را منتقل می کند و بعد از اتمام به فکر فرو می روی که این همه ظلم به چه دلیل؟
ظلمی که تا امروز در حق مردمان در کشورهای مختلف روا داشته می شود .
هنوز تعزیه به مقتل آخر نرسیده اما اشک از چشم شمرخوان روان است.
و در نهایت سرهای هفتاد و دو لاله بر نیزه می رود ، خیمه ها می سوزد و جان ها می گدازد.
چون واقعه به اینجا می رسد روز تاب نمی آورد و ظلمت شب همه جا را می پوشاند اما تاریکی نیز نمی تواند تاب بیاورد وقتی زینب(ع) باشد و روشنگری کند.
انتهای پیام/ی