به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره نحل شانزدهمین سوره قرآن جزء چهاردهم و از سوره‌های مکی قرآن است این سوره به نحل (زنبور عسل) و الهام خداوند به آن اشاره می‌کند سخن از نعمت‌های خداوند، اشاره به معاد و دلالیل توحید و عظمت خدا از موضوعات مطرح در این سوره است. سوره نحل به عدل و احسان و هجرت و جهاد توصیه می‌کند و از ظلم و ستم و پیمان‌شکنی نهی می‌کند؛ حرام‌بودن خوردن شراب، گوشت مردار، گوشت خوک و خون، از جمله احکام عملی مطرح‌شده در این سوره است.
از پیامبر (ص) نقل شده است هر کس این سوره را بخواند خداوند نعمت‌هایى که در دنیا به او داده با او حساب نخواهد کرد و پاداش او به اندازه کسى است که بمیرد و وصیتى نیکو از خود به یادگار گذارد و اگر در همان روز یا شبى که این سوره را خوانده بمیرد پاداش او مانند کسى است که با وصیت نیکو و پسندیده از دنیا رفته است از امام باقر (ع) نیز روایت شده هر کس سوره نحل را در هر ماه بخواند در دنیا زیان نبیند و هفتاد نوع بلا که آسان‌ترین آن‌ها جنون و جذام و پیسى است از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است که در وسط بهشت‌هاى دیگر قرار دارد طبرسی در مکارم الاخلاق برای تلاوت این سوره خواصی، چون در امان ماندن از ابلیس و لشکریان و پیروانش نقل کرده است.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱۲۰ تا ۱۲۸ از سوره نحل با صدای محمد احمد بسیونی

متن آیاتی از سوره نحل همرا با ترجمه 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِنَّ إِبْرَ‌اهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّـهِ حَنِیفًا وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِ‌کِینَ ﴿١٢٠﴾

به راستى ابراهیم، پیشوایى مطیع خدا [و]حق‌گراى بود و از مشرکان نبود. (۱۲۰)

شَاکِرً‌ا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٢١﴾

 [و]نعمتهاى او را شکرگزار بود. [خدا]او را برگزید و به راهى راست هدایتش کرد. (۱۲۱)

وَ آتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَ‌ةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٢٢﴾

 و در دنیا به او نیکویى و [نعمت]دادیم و در آخرت [نیز]از شایستگان خواهد بود. (۱۲۲)

ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَ‌اهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَ مَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِ‌کِینَ ﴿١٢٣﴾

سپس به تو وحى کردیم که: «از آیین ابراهیم حق‌گراى پیروى کن، [چرا که]او از مشرکان نبود.» (۱۲۳)

إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَ إِنَّ رَ‌بَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٢٤﴾

[بزرگداشت]شنبه، بر کسانى که در باره آن اختلاف کردند مقرّر گردید، و قطعاً پروردگارت روز رستاخیز میان آن‌ها در باره چیزى که در مورد آن اختلاف مى‌کردند، داورى خواهد کرد. (۱۲۴)

ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَ‌بِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَ جَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَ‌بَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ ۖ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿١٢٥﴾

با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه‌اى]که نیکوتر است مجادله نماى. در حقیقت، پروردگار تو به [حال]کسى که از راه او منحرف شده داناتر، و او به [حال]راه‌یافتگان [نیز]داناتر است. (۱۲۵)

وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ ۖ وَ لَئِن صَبَرْ‌تُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِ‌ینَ ﴿١٢٦﴾

 و اگر عقوبت کردید، همان گونه که مورد عقوبت قرار گرفته‌اید [متجاوز را]به عقوبت رسانید، و اگر صبر کنید البته آن براى شکیبایان بهتر است. (۱۲۶)

وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُ‌کَ إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُ‌ونَ ﴿١٢٧﴾

 و صبر کن و صبر تو جز به [توفیق]خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ مى‌کنند دل تنگ مدار. (۱۲۷)

إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّ الَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ ﴿١٢٨﴾

 در حقیقت، خدا با کسانى است که پروا داشته‌اند و [با]کسانى [است]که آن‌ها نیکوکارند. (۱۲۸)

انتهای پیام/