یک کارشناس برنامه‌ریزی شهری در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح کرد؛
استفاده از ظرفیت ساکنان محلات برای کاهش توسعه بافت‌های فرسوده
نائیج گفت: نگاه اجتماعی به بافت‌های فرسوده مهمترین رکن در توسعه شهرها و خروج از بافت‌های فرسوده به شمار می‌رود.
محمد علی نائیج کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری در گفت‌وگو با خبرنگار مسکن گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، با بیان اینکه بافت‌های فرسوده (بافت ناکارآمد میانی) که فاصله برآیند نارسایی و معضلات مختلف شهری هستند باید از لحاظ مسائل اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار بگیرند، گفت: محدودیت‌هایی با تراکم بالای جمعیتی تداخل گسترده با زندگی روزمره ساکنان و میزان قابل توجهی از آسیب‌های اجتماعی که محل ایجاد معضلاتی در مسیر پیش روی توسعه شهرها شده از طریق بی توجهی به بافت‌های ناکارآمد میانی حاصل می‌شود.
او ادامه داد: ایجاد ناهنجاری‌های فراوان و همچنین بی توجهی به بافت‌های فرسوده چالش‌های مختلفی را برای مدیران و برنامه‌ریزان شهری ایجاد کرده است.
نائیج تصریح کرد: در نگاه اول معضل کالبدی در اینگونه مسئله‌ها بیشتر تداعی می‌شوند ولی نگاه اجتماعی از یک معضل کالبدی باید در دستور کار تمامی مسئولان این حوزه قرار گیرد.
بیشتر بخوانید: بازار پر نوسان مسکن در سه ماهه تابستان ۹۸/ آیا خانه در زمستان ارزان می‌شود؟
کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری افزود: باید برنامه‌ریزی برای احیا و بهسازی بافت‌های فرسوده به نوعی پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی تبدیل شود و این موضوع برای بهبود وضعیت بافت‌های فرسوده باید مورد توجه قرار گیرد.
او با بیان اینکه پس از سال‌ها بی‌توجهی به این گونه محدوده‌ها و نگاه صرفا کالبدی، تمرکز بر مسائل و مشکلات مردم به اینگونه محدوده‌ها صورت گرفته است، افزود: تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های جامع و یکپارچه و توجه ویژه به مسائل اجتماعی و فرهنگی می‌تواند گام مهمی در حل معضلات و مشکلات و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان محلات هدف باشد و ساکنان این محدوده‌ها در قالب یک حرکت جمعی بتوانند به یک زندگی با کیفیت دست یابند.
نائیج تأکید کرد: بدیهی است توجه به مسائل اجتماعی و فرهنگی در کنار امور مبتلا به کالبدی ضرورتی اجتناب ناپذیر جهت پیشگیری از انباشت زیان دراز مدت تبدیل شده است.
کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری بیان کرد: شناسایی و ارزیابی عواملی که منجر به توسعه فقر شهری در ابعاد مختلف می‌شوند و به طور طبیعی زمینه‌ساز کاهش رتبه اجتماعی در محلات می‌شوند یا می توان مهمترین و ضروری‌ترین رکن در برنامه ریزی های مختلف برای توسعه همگون محلات مختلف شهری شمرد.
او به شرایط تحقق توسعه روند نوسازی بافت‌های ناکارآمد شهری اشاره کرد و گفت: افزایش و هدفمند کردن اعتبارات تعریف مشوق‌های مختلف، قرار دادن شهروندان در مراکز بزرگ تصمیم‌گیری و استفاده از ظرفیت‌های اجتماعی ساکنان از مهمترین شرایط تحقق توسعه در این بخش به شمار می‌رود.
نائیج اظهار کرد: نگاه اجتماعی به بافت‌های فرسوده یکی از مهمترین ارکان توسعه شهری به شمار می‌رود و نقش کلیدی در کاهش آسیب پذیری اجتماعی اینگونه محدوده‌ها دارد.
کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری با بیان اینکه توجه مضاعف به سرمایه اجتماعی ساکنان بافت های ناکارآمد میانی به عنوان یکی از مهمترین مؤلفه‌های توسعه باید در محوریت برنامه ریزی مسئولان قرار بگیرد، افزود: به طور قطع توجه به این بخش می‌تواند به عنوان یک عامل تسهیل‌کننده نقش مهمی در کاهش تهدید‌های اجتماعی و فرهنگی داشته باشد.
او توضیح داد: استفاده از شیوه‌‌های مختلف جلب مشارکت با افزایش انگیزه شهروندان و ایجاد فضای اعتماد آفرین باید برای اجرایی شدن سیاست‌ها و برنامه‌های موجود به عنوان یک اصل مهم مد نظر مسئولان قرار بگیرد.
نائیج یادآور شد: بی‌توجهی به ارتباط صحیح برای مشارکت می‌تواند منجر به کند شدن فرآیند اجرای طرح‌های بافت‌های نا کار آمد میانی شود.
کارشناس ارشد برنامه‌ریزی شهری با بیان اینکه نگاه اجتماعی به بافت‌های فرسوده و حذف استمرار نگاه کالبدی به عنوان مهمترین امر در بهبود وضعیت اینگونه بافت‌ها به شمار می رود گفت: باید فضای مناسبی را برای برون‌رفت از مشکلات و معضلات در این حوزه فراهم کرد.
او گفت: خروج از معضلات و مشکلات این بخش‌ها نیازمند ایجاد یک انسجام اجتماعی در بافت‌های فرسوده به شمار می‌رود و ما باید اینگونه اقدامات را جهت ایجاد محلات بازآفرینی شهری فراهم کنیم.
انتهای پیام/
