مهین اسلامی شهربابکی فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان گفت: اضطراب جدایی در سنین مختلف دیده میشود و در سنین ۲ سالگی جزو روند طبیعی رشد است و تدریجاً با افزایش سن کودک کاهش پیدا میکند.
او افزود:ولی اگر این اضطراب در سنین بالاتر به خصوص کودکان ۵ الی ۶ سال به بعد باشد این مورد نوعی اضطراب جدایی است که معمولاً در بچههایی که میخواهند وارد مدرسه شوند دیده میشود.
اسلامی بیان داشت: اضطراب برای رفتن به مدرسه معمولاً در سنین ۷ الی ۸ سالگی است که نوع زودرس دارد که در سنین ۵_۶ سالگی دیده میشود، زمانی که والدین یا مربیان آموزشی متوجه این علائم در بچه شدند بهتر است که حتماً او را جهت ارزیابی و مداخله درمانی مناسب به پزشک مربوط ارجاع دهد.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان تصریح کرد: اضطراب جدایی که در بچههای سنین مدرسه دیده میشود، اختلال همراه با علائم مختلفی است و در بچهها معمولاً زمانی که داخل مدرسه هستند با علائمی همچون دردهای جسمانی به خصوص سردرد، دل درد، تهوع و استفراغ همراه می شود و این افراد زمانی که زنگ تفریح است داخل کلاس میمانند و گوشهگیر هستند.
او افزود: افرادی که از استرس و اضطراب برای شروع مدارس برخوردار هستند و معمولاً از مدرسه رفتن دوری میکنند و بهانه گیر هستند، علت این اختلال عوامل ژنتیکی است که به دانشآموز به ارث میرسد، اما محیط تاثیر گذاری زیادی در این امر دارد.
این فوق تخصص تصریح کرد:در حقیقت والدینی که خودشان دارای افسردگی اضطراب و استرس هستند فرزندان آنها بیشتر دچار استرس در مدرسه میشوند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان بیان داشت: مواردی که باید مربیان آموزشی و والدین به آنها توجه داشته باشند این است که درحین مواجه با بچه منزوی و گوشهگیر که برای مدرسه نرفتن بی تابی میکند نباید آن را به اصطلاح دعوا کنند، مربیان آموزشی میتواند به این بچهها کمک شایانی کنند و به آنها برای ماندن در مدرسه و تشویق شدن برای حضور در مدرسه ودرس خواندن روحیه دهند.
اسلامی به مربیان و والدین علاوه بر جدی گرفتن این مورد گفت: زمانی که این اضطراب در کودک مشاهده شد بهتر است که او مورد ارزیابی روانپزشک واقع شود و تحت درمان قرار گیرد اما با دیدن تشویق های محیط آموزشی ومهربانی از سوی اولیا مدرسه این حالات برطرف می شود.
انتهای پیام/ ح