محمدساجدی کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان،‌ در رابطه با طرح ائتلاف امید، اظهار کرد: در ابتدای انقلاب اسلامی یعنی حدود ۴۰ سال پیش کشور‌های عربی طرحی در منطقه خلیج فارس به نام شورای همکاری خلیج فارس تصویب کردندف در این طرح عربستان، عراق، امارات، کویت، بحرین و عمان عضو بودند، به عبارت دیگر  ۶ کشور‌ همکاری خلیج فارس در حمایت از صدام علیه کشورمان موضع گرفتند ولی بعد از مدتی ناکارایی خودش را نشان داد.

او افزود: آمریکایی‌ها به بهانه تجدید پیمان شورای همکاری خلیج فارس طرح خود را ارائه دادند ولی همانطور که آن پیمان در آن مقطع با شکست مواجه شد، در شرایط فعلی هم ائتلاف آمریکایی ها با استقبال مواجه نشد و کشورهای زیادی به آن نپیوستند.

ساجدی تاکید کرد: طرح پیشنهادی کشور ما  به نام صلح هرمز از سوی رئیس جمهور مطرح شده، طرحی برای کشور‌های منطقه خلیج فارس یعنی ۸ کشور بدون حضور بیگانگان است.

بیشتر بخوانید: پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم، نه است/ برجام، حداقل بود؛ اگر بیشتر می‌خواهید، باید بیشتر بپردازید/ دعوت همه کشورهای متاثر از تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز به «ائتلافِ امید» 

کارشناس مسائل بین الملل اضافه کرد: در دو پیمان قبلی آمریکا حضور داشت ولی در طرح ابتکار صلح واشنگتن حضور ندارد یعنی  ایران، عراق و ۶ کشور شورای همکاری خلیج فارس در آن هستند.

او در پاسخ به این سوال که چقدر از این طرح استقبال می‌شود، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه عراق هنوز قدرت کامل را ندارد و تمام تلاش خود را به کار گرفت تا در آخرین لحاظ با ایران به مذاکره بنشیند اما موفق نشد، به نظر می رسد با این طرح بتواند تا حدودی موفق باشد.

 اضافه کرد: طرح صلح هرمز در راستای ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه تمام ساکنان حوزه تنگه هرمز، تفاهم متقابل و روابط صلح آمیز و دوستانه میان آنهاست و چند روز آینده روز‌های سرنوشت سازی برای این طرح خواهد بود.

آقای«حسن روحانی» رئیس جمهوری اسلامی ایران در هفتاد و چهارمین مجمع عمومی سازمان ملل طرح "ائتلاف امید" تامین امنیتی مستقل از سوی کشورهای پیرامون منطقه خلیج فارس را مطرح کرد.

هدف "ائتلاف امید" ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز و تفاهم متقابل و روابط صلح آمیز و دوستانه میان آنهاست. این ابتکار حوزه‌های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع نسبت به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن را در بر می‌گیرد.

انتهای پیام/