واقعیت این است که تسلیحات آمریکایی در میادین نبرد فقط زمانی که طرف مقابل از تسلیحات خوبی استفاده نکند، تسلیحات برتر است.

به گزارش خبرنگار  حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ایالات متحده آمریکا همواره خود را یکی از ابرقدرت‌های نظامی جهان معرفی و اعلام کرده که همیشه سلاح‌های پیشرفته نظامی را در اختیار دارد و بسیاری از کشور‌های جهان حتی متحدان آمریکا نیز از محاسن این تجهیزات پیشرفته شنیده و شگفت‌زده شدند.

نکته قابل توجه این است که هیچ کشوری حتی هم‌پیمان‌های واشنگتن با وجود اطلاع از ضعف سیستم‌های ساخت آمریکا تاکنون درباره نقاط ضعف این سلاح‌ها که در تمام نقاط جهان به خصوص منطقه غرب آسیا حضور دارند حرفی نزدند، چرا که از خوی وحشی‌گری و جنگ طلبانه مقامات کاخ سفید در هراس هستند.

همین هراس باعث شده تا کشور‌های زیادی از جمله کشور‌های حاشیه خلیج فارس هزینه گزافی را صرف خرید تجهیزاتی کنند که حتی توان مقابله با یک راکت ساده را ندارد، گواه این موضوع ضعف سامانه دفاع موشکی پاتریوت مستقر در عربستان سعودی است که در جنگ با یمن بار‌ها ناکارآمدی خود را نشان داده است. اما واقعیت این است که تسلیحات آمریکایی در میادین نبرد زمانی که طرف مقابل از تسلیحات خوبی استفاده نکند، تسلیحات برتر است.

بودجه‌ای که صرف تسلیحات بی‌کیفیت می‌شود

ایالات متحده آمریکا هر ساله بیش از ۷۰۰ میلیارد دلار بودجه را برای بخش نظامی خود خرج می‌کند و با آن تسلیحاتی، چون انواع جنگنده‌ها، ناوشکن‌ها، تانک‌ها و سایر ادوات را می‌سازد تا وسیله جنگی‌طلبی خود را داشته باشد؛ از طرف دیگر برخی کشورها، چون عربستان سعودی با خرج هزینه‌های گزاف این تسلیحات را می‌خرند.

این خرید‌های سنگین که به قول ترامپ هم‌پیمان‌های آمریکا را به گاو شیرده تبدیل کرده موجب توهم بیش از پیش کاخ نشینان واشنگتن در زمینه کارآمدی سلاح‌ها شده و با وجود شکست‌های فراوان برای مقابله احتمالی با کشورهای، چون جمهوری اسلامی ایران لاف چنین تسلیحاتی را بزنند در حالی که خوب از عواقب کار باخبر هستند.

ضعفی که بر تن پاتریوت کهنه زخم شد

کار طراحی سامانه پاتریوت در سال ۱۹۶۹ آغاز، تولید آن تا سال ۱۹۷۶ طول کشید و نهایتا در سال ۱۹۸۱ برای خدمت رسمی وارد ارتش آمریکا شد تا جایگزین سیستم موشکی هاوک به عنوان سامانه دفاع هوایی تاکتیکی اصلی نیروی زمینی ایالات متحده باشد و در زمان تست چنان نشان داد که تعجب خود آمریکایی‌ها را برانگیخت، اما اصلا احتمال شکست این سامانه قابل باور نبود.

سامانه موشکی پاتریوت برای نخستین‌بار در سال ۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌سعودی و رژیم صهیونیستی در جنگ خلیج‌فارس به‌کار گرفته شد و، چون در آن زمان تسلیحات پیشرفته مانند امروز وجود نداشت کارآیی آن مشخص نشد، اما در سال‌های گذشته با تجاوز ریاض به کشور یمن ضعف واقعی این سامانه که هنوز هم توسط آمریکایی‌ها در حال ارتقا است پیدا شد.

بیش از ۵ سال از شروع جنگ عربستان و یمن می‌گذرد و بعد از یکسال تمام محاسبات مقامات ریاض مبنی بر اشغال فوری و برق‌آسا یمن با تجهیزات یمنی، چون انواع راکت و موشک‌های برد کوتاه و متوسط بر باد رفت، چرا که ارتش یمن با سلاح‌های خود نه تنها نیرو‌های سعودی را عقب راندن بلکه با انواع راکت و موشک نقاط مهم عربستان را هدف گرقتند و سامانه پاتریوت که قرار بود از آن‌ها دفاع کند فقط نگاه کرد تا اهداف نابود شوند.

همین موضوع باعث عصبانیت سعودی‌ها شد به نحوی که بسیاری از کارشناسان عربستانی به صرف هزینه میلیاردی برای خرید سامانه‌ای توان دفاع ندارد اعتراض کردند و این موضوع را پیش‌بینی کردند که سایر مراکز در خاک عربستان بدون مدافع خواهند بود.

این در حالی است که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا پس از حمله به تاسیسات آرامکو برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی پاتریوت گفته بود که سامانه‌های دفاع موشکی در سرتاسر جهان گاهی اوقات نمی‌توانند نتیجه مورد نظر را بدست آورند و بعضی از بهترین سامانه‌های جهان همیشه به اهداف خود دست نمی‌یابند.

همین موضوع باعث بیداری مقامات ریاض از خواب جهالت و چرخش نگاه عربستان سعودی از سوی آمریکا که هم‌پیمان قدیمی آن‌ها است به سمت روسیه و خرید سامانه اس ۴۰۰ شده که این موضوع باعث ناراحتی واشنگتن شده است.

سلاح‌های فوق پیشرفته آمریکا در تور تجهیزات بومی ایران

ضعف تجهیزات آمریکایی فقط در سامانه‌های دفاعی نیست، بلکه پرنده‌های این کشور که به قول آن‌ها فوق پیشرفته و رادارگریز است هم نقاط ضعفی دارند، گواه این موضوع شکار پهپاد فوق‌پیشرفته و چند صد میلیون دلاری گلوبال هاوک توسط جوانان جمهوری اسلامی ایران است که علاوه بر خسارت مالی، ضربه روحی سنگینی را کاخ سفید و قدرت پوشالی واشنگتن زد.

پروژه پهپاد گلوبال هاوک برای ایالات متحده حدود ۱۰ میلیارد دلار هزینه برداشته و هر فروند آن هم حدود ۲۲۰ میلیون دلار ارزش دارد و جزء پرند‌های بدون سرنشین با ماندگاری و ارتفاع پروازی بالا است که وظیفه تهیه تصاویر و نقشه‌های مورد نیاز فرماندهان از مناطق وسیع به صورت زنده و همچنین پوشش این مناطق با استفاده از سنسور‌های الکترواپیتک و حرارتی را بر عهده دارد.

این سلاح فوق پیشرفته آمریکایی‌ها در تیر ماه امسال با نقض حریم هوایی ایران توسط شبکه یکپارچه پدافند هوایی به صورت لحظه‌ای رصد می‌شد و پس از دریافت چندین اخطار با سامانه موشکی سوم خرداد که توسط جوانان ایرانی ساخته و کاملا بومی است منهدم شد تا یانکی‌ها بفهمند جمهوری اسلامی ایران با هیچ متجاوزی تعارف ندارد.

این اولین بار نبود که سلاح‌های به اصطلاح فوق پیشرفته آمریکا در تور تجهیزات بومی ایران قرار می‌گرفت و حتما آخرین بار هم نخواهد بود؛ چند سال پیش هم یه فروند پهپاد پنهان‌کار RQ۱۷۰ که به جانور قندهار معروف است توسط اخلال‌گر‌های بومی دراختیار نیرو‌های ایرانی قرار گرفت.

نکته جالب این است که مقامات کاخ سفید در توهم دارا بودن سلاح‌های فوق پیشرفته هر بار از دست دادن تسلیحات خود را انکار می‌کردند، اما پس از پخش تصاویر آن توسط نیرو‌ها و دولت جمهوری اسلامی ایران به صورت لحظه‌ای از خواب بیدار می‌شدند، اما با گذشت زمان کوتاهی باز در این خیال خود فرو می‌رفتند و هیچ‌گاه دوست ندارند از این خیال‌پردازی دست بردارند.

دانش ناقص آمریکایی‌ها دلیل ضعف تجهیزات

با این که مایک پمپئو با لفاظی قصد دارد ضعف تجهیزات آمریکایی را پوشش دهد، اما به راحتی می‌توان متوجه شد که ضعف این سیستم‌ها بخاطر نقص در دانش طراحی آن‌ها است و نه در نحوه بکارگیری، شاهد این ماجرا هم سامانه گنبد آهنین است که در سال‌های اخیر حتی نتوانسته راکت‌های حزب‌الله و نیرو‌های فلسطینی را دفع کند.

از زمانی که رژیم صهیونیستی با حمایت کشور‌های غربی بخش‌هایی از سرزمین فلسطین را اشغال کرد می‌دانست که کشور‌های منطقه، چون جمهوری اسلامی ایران و لبنان با تشکیل محور مقاومت به مقابله با این اشغال برمی‌خیزند، پس از همان ابتدا با صرف هزینه‌های گزاف کار تجهیز خود به سلاح‌های مدرن را آغاز کرد.

رژیم صهیونیستی از ابتدا تا امروز سالانه نزدیک به ۲۰ هزار میلیارد دلار برای برنامه نظامی خود هزینه صرف کرده که بخش بیشتر آن صرف ساخت و یا خرید سامانه پدافند هوایی برای مقابله با جنگنده‌ها، موشک‌ها و راکت‌هایی شده که احتمال شلیک آن‌ها به سرزمین اشغالی وجود داشت.

اسرائیل در گذشته با همکاری چندین کشور به خصوص ایالات متحده کار ساخت سامانه‌های پدافندی را آغاز کرد و در کنار آن برای تامین امنیت هوایی خود با هزینه فراوان سامانه پاتریوت را خریداری کرد، اما هیچ کدام نتوانست چاره کار شود به همین خاطر کار ساخت سامانه گنبد آهنین را شروع کرد که در همان ابتدا ایالات متحده نیز با کمک ۲۳۵ میلیون دلاری اطلاعات مورد نیاز چنین سامانه‌ای را دراختیار آن‌ها قرار داد.

با وجود این کمک اما باز هم گنبد آهنین این سامانه مورد نیاز رژیم صهیونیستی نشد و هنوز با وجود ارتقا‌های پشت سر هم در صورت کوچک‌ترین درگیری در سرزمین‌های اشغالی موشک‌ها و راکت‌های فلسطینی‌ها و حزب‌الله صدای آژیر را به صدا درمی‌آورد، در نتیجه می‌توان گفت مشکل نه در سلاح بلکه در دانش آمریکایی‌ها است.

این ضعف باعث شده تا علاوه بر کاهش درآمد آمریکا از صادرات تسلیحات بسیاری از هم‌پیمان‌های این کشور نگاه خود را تغییر دهند و این نشان می‌دهد که در آینده نزدیک باید منتظر تغییرات گسترده در دکترین نظامی کشور‌های دوست آمریکا در زمینه خرید تسلیحات از واشنتگتن باشیم.

انتهای پیام/