لیلا کردبچه شاعر و کارشناس ادبی در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره وضعیت امروز شعر سپید و روند آن طی دهه‌های اخیر گفت: مسیر حرکت در این چند دهه صعودی بوده و شعرای امروز به نسبت قبل پیشروتر و قوی‌تر هستند البته توسعه فضای مجازی، سلایق مختلف را وارد حوزه‌های سرایش و خوانش کرده است.

وی در پاسخ به این که پس چرا در شعر امروز دیگر شاهد قله‌هایی به بلندای شاملو یا رویایی نیستیم، بیان کرد: به دلیل افزایش تعداد شاعران، خصوصا در این چند سال اخیر، غربال کردن شاعران سخت‌تر شده است.

خالق «آواز کرگدن» سپس به آسیب‌هایی که در کمین شعر سپید امروز است، اشاره کرد و گفت: مسئله جدی‌تر ظهور پدیده دل‌نوشته‌نویس‌های مبتذل سرا در فضای مجازی است.آنها متاسفانه ذائقه مخاطب شعر سپید را تغییر می‌دهند. آسیب اصلی شعر سپید امروز ما همین‌ هستند. مشکل این نیست که چرا فرضا ۵۰ شاعر ما علی رغم این که خوب می‌نویسند، ولی شبیه هم می‌نویسند؟ چرا که  از بین ۱۰۰۰ نفر، یک نفر احمد شاملو خواهد شد. مشکل اساسی‌تر این است که مخاطب ما، آثار همین ۵۰ نفر را هم مطالعه نمی‌کند و  به جای آن به دنبال مطالب «علی قاضی نظام» می‌رود.

وی ادامه داد: کاش مخاطب ما می‌توانست علی قاضی نظام‌، مریم قهرمانلو ، امیر وجود‌ و افرادی از این قبیل را تشخیص دهد.

این شاعر درباره راهکار‌های خروج از این وضعیت گفت: آن‌قدر صدا‌های مختلف در حوزه شعر سپید شنیده می‌شود که نمی‌دانم آیا اصلا می‌توان دنبال راه حلی بود یا خیر؟ فکر می‌کنم باید اجازه دهیم این جریانات در گذر زمان مسیر طبیعی خودشان را طی کنند تا افراد غربال شوند. همانطور که در دهه ۷۰ اسامی زیادی در شعر سپید شنیده می‌شد، اما به مرور زمان افراد ماندگار این حوزه شناسایی شدند.

کردبچه درباره آینده غزل و علت رونق مجدد آن در سال‌های اخیر توضیح داد: من به عنوان یک سپیدسرا فکر می‌کنم متاسفانه وضعیت غزل در سال‌های اخیر بهتر از شعر سپید بوده است و همچنان نیز با قدرت به مسیرش ادامه می‌دهد. گوش ایرانی، گوش موسیقیایی است. تا وقتی که نقطه ضعف مخاطب ایرانی و فارسی زبان، ترنم آوایی و تکرار افاعیل عروضی است، کسانی هم خواهند بود که به جای اسیر کردن خودشان در قید و بند ساختاری شعر مدرن، به تکرار چند مفاعیلن و گفتن جمله‎‌ای حکیمانه بسنده کنند تا شعرشان این‌ور و آن‌ور بچرخد.

وی ادامه داد: هجوم دلنوشته‌نویس‌ها، مخاطب را به شعر سپید بی‌اعتماد کرده است. مخاطب امروز وقتی می‌بیند ملاکی برای تشخیص شعر سپید خوب و بد ندارد و همه از یک منطق نثری پیروی می‌کنند، به سمت شعر کلاسیک می‌رود که از حداقل‌هایی مثل ردیف و قافیه برخوردار است.

خالق «موی سفیدم اتفاقی نیست» در تکمیل صحبت‌های خود تصریح کرد: البته شعر خوب و دغدغه‌مند را نمی‌توان در قالب خاصی محدود کرد. ممکن است گاهی یک غزل بسیار زیباتر و کامل‌تر از شعر سپیدی باشد که یکی از بزرگترین سپیدسرا‌های ما سروده است. من زیاد به تفکیک قالبی قائل نیستم و معتقدم شعر خوب، خود قالبش را انتخاب می‌کند و تا وقتی غزل خوب سروده شود، این قالب را قالب توانایی می‌بینم.

انتهای پیام/

انتقاد یک شاعر از مبتذل سرایان در فضای مجازی