علی محمد سعادتی شهردار منطقه ۱۲ شهرداری تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به قدمت بنا‌های موجود در این منطقه که در برخی از اماکن مانند عودلاجان به دوره صفویه برمی‌گردد، گفت: در این فضا‌ها خانه‌های تاریخی دارای ارزش معماری به وفور وجود دارد، اما چون نوع معماری این خانه‌ها درون‌گرا است، تا وقتی که وارد آن‌ها نشویم نمی‌توانیم پی به ارزش معماری آن‌ها ببریم.

شهردار منطقه ۱۲ شهرداری تهران با بیان اینکه این موضوع سبب شده تا آمار دقیقی از تعداد خانه‌های تاریخی داشته باشیم،گفت: در این شرایط تنها راه موجود بررسی جداگانه و تک به تک خانه‌هاست او با بیان اینکه بافت‌های متراکم و تاریخی در عودلاجان، سنگلج، بازار تهران و محله سیروس وجود دارد گفت: برآورد ما این است که تهران در ابتدای ابلاغ طرح تفضیلی در دهه ۸۰ بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ خانه تاریخی داشته است که برخی از آن‌ها دست خوش تغییر و تخریب شده و بخشی هم به خاطر قوانین حمایتگر توسط مالکان تخریب شده است.

بیشتر بخوانید: جلوگیری از تخریب خانه‌های تاریخی نیازمند توافق میراث فرهنگی و قوه قضاییه است

او خاطرنشان کرد: در دوره‌های اخیر آگاهی مردم از ارزش فرهنگی و معماری خانه‌های تاریخی باعث شده که تعدادی از آن‌ها در چرخه اقتصادی فرهنگ حرکت کنند و تبدیل به مراکز فرهنگی و اقامتی مانند هاستل‌ها شوند.

سعادتی خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد اراده عمومی به سمت حفظ اینگونه بنا‌ها در حال انجام شدن است و تخمین من این است که باید ۱۵ سال کار مداوم کنیم تا مراکز تاریخی تهران را بتوانیم هم تراز شهر‌های تاریخی دیگر کنیم.

شهردار منطقه ۱۲ شهرداری تهران در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینکه آیا با وجود سختی کار در شناسایی خانه‌های تاریخی از انجام تحقیقات خودداری می‌شود یا خیر، گفت: بخشی از ساختمان‌های تاریخی توسط پژوهشگرانی که لزوماً فعالیتشان ارتباطی هم به شهرداری ندارد شناسایی می‌شود و بخشی دیگر هم در فرآیند تخریب و نوسازی برای ما شناسایی می‌شوند به این شکل که مالک برای دریافت پروانه مراجعه می‌کند و هنگامی که مأموران ما برای بازدید می‌روند متوجه ارزش‌های معماری و تاریخی بنا می‌شوند.

او با بیان اینکه بخش دیگری از خانه‌های تاریخی از گذشته شناسایی شده‌اند و روی پهنه بندی طرح تفضیلی مشخص هستند، گفت: بیشتر این بنا‌ها در محله امامزاده یحیی، ارگ، پامنار، سنگلج و سیروس هستند و بخش دیگر هم در فردوسی و بهارستان وجود دارد که مربوط به دوره پهلوی اول است.

انتهای پیام/