همه‌چیز درباره استرس مزمن و تاثیر آن بر بدن انسان
تصور کنید در شرایطی که باید به یک جلسه کاری مهم برسید در ترافیک گرفتار شده اید و به طور مرتب ساعت خود را نگاه می‌کنید.
به گزارش به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، استرس مکرر یا مزمن موجب می‌شود تا قلب بیش از حد سخت و طولانی کار کند. زمانی که فشار خون افزایش می‌یابد، خطر سکته مغزی یا حمله قلبی نیز بیشتر می‌شود.
تصور کنید در شرایطی که باید به یک جلسه کاری مهم برسید در ترافیک گرفتار شده اید و به طور مرتب ساعت خود را نگاه می‌کنید. در این شرایط، هیپوتالاموس که بخشی کوچک در مغز است فرمان ترشح هورمون‌های استرس را صادر می‌کند. این هورمون‌ها مشابه همان هورمون‌هایی هستند که بدن را در حالت «جنگ یا گریز» قرار می‌دهند. در این حالت ضربان قلب و تنفس تسریع می‌شوند، و عضلات آماده ارائه واکنش می‌شوند. این حالت برای محافظت از بدن به واسطه افزایش آمادگی برای ارائه واکنش سریع در شرایط اضطراری شکل گرفته است. اما تکرار مداوم واکنش استرسی می‌تواند سلامت انسان را در معرض خطر جدی قرار دهد.
استرس یک واکنش طبیعی جسمی و روانی به تجربیات زندگی است. هر فردی گاهی اوقات استرس را تجربه می‌کند. هر چیزی از وظایف روزانه کاری و خانوادگی تا رویداد‌های جدی‌تر مانند ابتلا به یک بیماری سخت، جنگ، یا مرگ یکی از عزیزان می‌توانند محرکی برای استرس باشند. در کوتاه مدت و موقعیت‌های اضطراری، استرس می‌تواند برای سلامت انسان مفید باشد و به مقابله با وضعیت‌های جدی کمک کند. بدن انسان با ترشح هورمون‌هایی که نرخ تنفس و ضربان قلب را افزایش داده و عضلات را آماده ارائه واکنش می‌سازند به استرس پاسخ می‌دهد.
اما اگر استرس حالت مزمن به خود بگیرد و سطوح هورمون‌های استرس در بلند مدت بالا باقی بمانند، این شرایط می‌تواند تاثیر منفی بر سلامت انسان داشته باشد. استرس مزمن می‌تواند موجب علائم مختلفی شود که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بی قراری
- اضطراب
- افسردگی
- سردرد
بی خوابی
دستگاه عصبی مرکزی و دستگاه غدد درون ریز
دستگاه عصبی مرکزی مسئول واکنش جنگ یا گریز است. هیپوتالاموس در مغز انسان به غدد فوق کلیوی دستور ترشح هورمون‌های استرس آدرنالین و کورتیزول را می‌دهد. این هورمون‌ها ضربان قلب و جریان خون به مناطقی که در شرایط اضطراری بیشترین نیاز به آن‌ها وجود دارد، مانند عضلات، را افزایش می‌دهند.
زمانی که ترس و استرس از بین می‌رود، هیپوتالاموس باید به تمامی سیستم‌ها دستور بازگشت به حالت عادی را بدهد. اگر دستگاه عصبی مرکزی در بازگشت به حالت عادی ناموفق باشد، یا عامل استرس‌زا از بین نرود، واکنش ادامه خواهد یافت.
همچنین، استرس مزمن عاملی موثر در برخی رفتار‌ها مانند پرخوری یا غذا خوردن ناکافی، مصرف الکل یا مواد مخدر، و گوشه گیری از اجتماع است.
دستگاه‌های تنفسی و قلبی‌عروقی
هورمون‌های استرس بر دستگاه‌های تنفسی و قلبی‌عروقی نیز تاثیرگذار هستند. طی واکنش استرسی، تنفس انسان تسریع می‌شود تا خون سرشار از اکسیژن سریع‌تر در بدن توزیع شود. اگر به مشکلات تنفسی، مانند آسم یا آمفیزم مبتلا باشید، استرس می‌تواند شرایط تنفس شما را هرچه بیشتر دشوار سازد.
زیر استرس، قلب نیز عمل پمپاژ را سریع‌تر انجام می‌دهد. هورمون‌های استرس موجب انقباض رگ‌های خونی شده و اکسیژن بیشتری در اختیار عضلات قرار می‌گیرد، از این رو، قدرت بیشتری برای ارائه واکنش در اختیار خواهید داشت. البته، این شرایط فشار خون را نیز افزایش می‌دهد.
در نتیجه، استرس مکرر یا مزمن موجب می‌شود تا قلب بیش از حد سخت و طولانی کار کند. زمانی که فشار خون افزایش می‌یابد، خطر سکته مغزی یا حمله قلبی نیز بیشتر می‌شود.
دستگاه گوارش
زیر استرس، کبد انسان قند خون (گلوکز) بیشتری تولید می‌کند تا سطوح انرژی بدن افزایش یابد. اگر با استرس مزمن مواجه باشید، بدن ممکن است قادر به کنار آمدن با این قند اضافه نباشد. در همین راستا، استرس مزمن ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد.
هجوم هورمون ها، تنفس سریع، و افزایش ضربان قلب می‌تواند موجب ناراحتی دستگاه گوارش انسان شود. به واسطه استرس مزمن احتمال تجربه سوزش سردل یا رفلاکس اسید به واسطه افزایش سطح اسید معده بیشتر می‌شود. استرس موجب بروز زخم یا اولسر نمی‌شود (یک باکتری به نام اچ. پیلوری اغلب موجب بروز زخم‌های دستگاه گوارش می‌شود)، اما می‌تواند خطر ابتلا به این شرایط را افزایش داده و موجب وخیم‌تر شدن شرایط زخم‌های موجود شود.
استرس می‌تواند بر شرایط حرکت غذا در بدن نیز تاثیرگذار باشد و به بروز اسهال یا یبوست منجر شود. همچنین، ممکن است حالت تهوع، استفراغ، یا درد معده را تجربه کنید.
دستگاه عضلانی
زمانی که استرس دارید، عضلات شما برای محافظت از خود در برابر آسیب دیدگی دچار تنش و انقباض می‌شوند. زمانی که به آرامش برسید، عضلات نیز به حالت عادی باز می‌گردند، اما اگر به طور مداوم با استرس مواجه باشید، عضلات فرصت کسب آرامش را نخواهند داشت. سفتی عضلات می‌تواند به سردرد، درد شانه و پشت، و درد‌های بدنی دیگر منجر شود. به مرور زمان، این شرایط می‌تواند چرخه‌ای ناسالم را شکل دهد، زیرا ممکن است انجام ورزش را متوقف کرده و برای کاهش درد و کسب آرامش به دارو‌های مسکن وابسته شوید.
دستگاه جنسی و تولید مثل
استرس هم بدن و هم روان انسان را خسته و فرسوده می‌کند. در شرایطی که استرس کوتاه مدت ممکن است موجب افزایش تولید هورمون تستوسترون در مردان شود، اما این اثر ماندگار نیست.
استرس بلند مدت می‌تواند موجب کاهش سطوح تستوسترون در مردان شود. این شرایط می‌تواند در تولید اسپرم اختلال ایجاد کرده و موجب اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی شود. استرس مزمن ممکن است خطر عفونت در اندام‌های تولید مثلی مردان، مانند پروستات و بیضه‌ها را نیز افزایش دهد.
برای زنان، استرس می‌تواند بر چرخه قاعدگی تاثیرگذار باشد. این شرایط می‌تواند به دوره‌های قاعدگی نامنظم، سنگین‌تر و دردناک‌تر منجر شود. استرس مزمن می‌تواند علائم جسمانی یائسگی را نیز تقویت کند.
دستگاه ایمنی
استرس موجب تحریک دستگاه ایمنی بدن انسان می‌شود که در کوتاه مدت و شرایط اضطراری می‌تواند یک مزیت باشد. این تحریک می‌تواند به پیشگری از عفونت‌ها و بهبودی آسیب دیدگی‌ها کمک کند. اما در بلند مدت، هورمون‌های استرس موجب تضعیف دستگاه ایمنی بدن و ناتوانی آن در ارائه واکنش درست به مهاجمان خارجی می‌شود. افرادی که استرس مزمن را تجربه می‌کنند، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های ویروسی، مانند آنفلوآنزا و سرماخوردگی و همچنین عفونت‌های دیگر هستند. استرس می‌تواند مدت زمان لازم برای بهبودی یک بیماری یا آسیب دیدگی را نیز افزایش دهد.
منبع : عصر ایران
انتهای پیام/
