به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم، این روزها زمانی که برای خرید لباس به ویژه مانتو سری به بازار، فروشگاهها و صفحات مجازی بزنیم با تنوع زیادی درطرح وجنس پوشاک مواجه میشویم.
اما مسئلهای که بیشتر به چشم میآید مطلوب نبودن کیفیت وجنس پارچهها وهمچنین فقدان طراحیهای مناسب و راضی کننده مانتوهاست. اگرهم مانتویی هردو فاکتور رو داشته باشه، قیمت بالایی خواهد داشت.
یک خانم فروشنده در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم،گفت: بیشتر مانتوهای داخل بازار یا تولید داخل هستند یا تولید چین که کاملا مشخصه چه جنسی دارند! یک سری پارچه ترک ودوخت تهران و قم هم دربازار وجود دارد، البته مانتوهایی هم داریم که هم جنس وهم دوخت خارجی باشد، اما قیمت بالایی دارند وعامه مردم توان خرید آنها را ندارند.
بدنیست یادآوری کنیم فروش پوشاک خارجی درشرایطی اتفاق میافتد که طبق مصوبه اقتصاد مقاومتی و محدودیتهای منبع ارزی، ثبت سفارش و واردات هرنوع پوشاک ممنوع است؛ بنابراین این اجناس به شکل قاچاق وارد کشور شدند.
از او میپرسم اگر این مانتوها تولید داخل هستند چرا عملا بیشترشان از طراحی وکیفیت قابل قبولی برخوردار نیستند؟ پاسخ او جالب توجه است: خودم نصف اجناسی که داخل مغازه است را هم از لحاظ جنس ودوخت وهم طراحی نمیپسندم! اما چارهای ندارم وقتی با همین قیمتها وضعیت فروشمان این است، شما فکرکنید اگه بخوایم قیمت بالاتر ببریم، چه خواهدشد؟
به سراغ یکی از فروشگاههای سطح شهر که چندسالیست باشعار"رخت ایرانی"شهرت یافته میروم. آقای مبینی پور در گفت گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم، درخصوص وضعیت فروش این روزهای پوشاک ایرانی میگوید:فروش امسال ما نسبت به سال گذشته تقریبا نصف شده! زمانی که قدرت خرید مردم این قدر پایین آمده طبیعی است که ترجیح می دهند جنس بی کیفیت چینی که ارزان تر هست را بخرند.
ما در حال حاضر با ۲۵ درصد سود کار میکنیم. مجبوریم از سودخودمان بزنیم تا هم مردم بتوانند خرید کند وهم مافروش داشته باشیم،اما با ادامه این وضع تا کی می توانیم دوام بیاوریم؟ این روند، آینده روشنی نخواهد داشت مگراینکه تغییر یا حمایتی ایجاد شود.
ما پارسال صنف برتر فروش کالای ایرانی در استان شدیم، این برتری هیچ سودی برای ما نداشت جز این که فقط ۲ ساعت وقتمان گرفته شد!
در تمام کشورهای دنیا، دولتها برای فروش محصولاتی که تولید خودشان است فروشگاه اجاره میکنند یا از ملک خودشون در اختیار فروشنده قرارمی دهند. ما اینجا برعکسیم! حمایتی که نداریم هیچ، مزاحمت وسنگ اندازیهای بی دلیل هم داریم!
آیا واقعا کمیته اقتصاد مقاومتی که متولی این امر است قدرت وبودجه این را ندارد دو تا بیلبورد در اتوبان وسطح شهر برای تبلیغ کالای ایرانی احداث کند؟ این واقعا توقع زیادی است؟دوستان وقتی از مردم توقع همکاری دارند خودشون هم باید کاری کنند!
او ادامه داد:استانداری به ماقول وام داد. وقتی رفتیم گفتند مصوبه برای تولیدکننده است نه عرضه کننده،وقتی عرضه کننده موفق نباشد تولیدی هم شکست می خورد، چون نمایش محصولش محدودترمی شود!
اگر قرار باشد استانداری همان وام ۱۸ درصد که خود بانک درحالت عادی هم ارائه می ده پیشنهاد کند، پس نقش حمایتش کجاست؟ به نظرم قبل از مردم، مسئولین را باید به حمایت ازکالای ایرانی ترغیب کنیم.
از روی مارک موجود روی بخشی از مانتوهای فروشگاه، آدرس پیج یکی از تولیدکنندگان مانتو وکیف که در شهرخودمان فعالیت میکنند پیدا می کنم. فالوورهای تولیدی نشان میدهد از مقبولیت خوبی درفضای مجازی برخوردارند، باخانم نظر پور طراح ومدیر کارگاه قرار مصاحبه میگذارم.
کارگاه تولیدی دریکی ازساختمانهای مناطق غربی شهر واقع شده. وقتی وارد کارگاه میشوم در نگاه اول امکانات محدود و کوچک بودن فضا توی ذوقم میزند.
خانم نظرپور که متوجه تعجب من شده باخنده میگوید:فکر نمیکردی کارگاهمان اینقد کوچک باشه؟؟!
این تولید کننده در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم، شروع کارش رو این طور توضیح می دهد: اول کار را خودم شروع کردم. سه تا چهار ماه اول تنها بودم، بعد دوستم آمد وکم کم کارمان گسترش پیداکرد، اینجا را اجاره کردیم و یکی یکی چرخ و نیرو اضافه شد، ابتدا صرفا به شکل اینترنتی فروش داشتیم، ولی بعد کم کم درکنارش به فروشگاه و شهرهای دیگر هم فرستادیم.
درحال حاضر تمام نیروهای ما خانم هستند و فقط همسرمن بخش اداری کارها را انجام میدهد. در واقع از صفر تاصد طراحی وتولید روخودمان انجام می دهیم.
او درپاسخ به اینکه چرا امروز دربازار مانتو و لباسهایی با این سبک طراحی که هم المان های جذاب ایرانی در آنها دیده می شود و هم باملاحظات عرفی ما تطابق بیشتری دارند، کمتراست گفت: فکر میکنم یک عامل این مسئله این است که طرحهایی به این شکل هنوز نوپاست و همه مردم با این سبک آشنایی کامل ندارند،از طرفی طراحی و تولید مانتوهایی که در کنار جنس خوب و طراحی پوشیدگی لازم رو هم داشته باشه قیمت بالایی پیدا خواهد کرد و عده محدودی قدرت خرید همچین مانتوهایی رو دارند که البته نمی شود به تولیدکنندههای این سبک هم خرده گرفت، چون قیمت مواد اولیه واقعا بالاست. ما هر بار که پارچه، نخ وسایرمواد رو تهیه میکنیم نسبت به دفعه قبل با افزایش چندبرابری مواجه می شویم.
دراین شرایط مجبوریم سودمان را به حداقل برسانیم تا پاسخگوی مشتری باشیم. حتی پارچههای کتان طرح داری که استفاده میکردیم امروز کارخانه می گوید دیگر نمیتوانیم منابع لازم تامین کنیم. همه این مسائل جلوی پیشرفت کار مارو می گیرد.
این طراح لباس در خصوص این که چقدر طراحان وعرضه کنندگان پوشاک میتوانند درسمت وسوی سلیقه مردم موثرباشند،گفت: وقتی ما سبکی را طراحی میکنیم که زیبایی ومتفاوت بودن را به شکل نامحسوس درکنار حفظ شئونات داشته باشد، مخاطب، خاصه قشر جوانتر جذب خواهندشد، ما مشتریانی داشتیم که اتفاقا پوشش مناسبی نداشتند، اما به خاطر اینکه طراحی کارها را دوست داشتند خرید کردند. حتی کسانی که ایرانی هم نبودند اما دوست داشتند لباس زیبا و درعین حال پوشیده و راحت بپوشند.
کما اینکه به طور مثال اگر لباسهای اداری یا فرمهای مدارس که گاه هیچ نوآوری وجذابیتی در آنها دیده نمی شود، خلاقانه وهمراه با زیباییهای بصری تدارک دیده بشه قطعا خودش نوعی تبلیغ به حساب می آید.
فراموش نکنیم آن سبک مانتوهایی که الان در بازار میبینیم سالها روی آن کار شده وجا افتاده، تا ما بخواهیم ذائقه مردم رو به این سمت بیاریم قطعا طول خواهدکشید.
این مستلزم حمایتی است که باید از این کسب وکارها شود، متاسفانه این روزها برخلاف ادعایی که مبنی برحمایت از تولیدکننده داخلی می شود، هیچ کمکی ازهیچ نهادی به ما نمی شود و همه بار این شرایط روی دوش خودمان است.
خانم نظرپور مهمترین خواسته ودغدغه این روزهایشان را نبود یاگرانی مواد اولیه عنوان کرد.
برای پیگیری گلههای بی شمار تولیدکنندگان وعرضه کنندگان پوشاک داخل به سراغ یکی از کارشناسان اقتصادمقاومتی رفتیم.
ابدالی، پژوهشگر اقتصادمقاومتی در گفت و گو با خبرنگار به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ازقم،دربحث تولید هنوز حمایتی که مدنظر است اتفاق نیفتاده ، حمایت زمانی شکل میگیرد که تمامی دستگاهها اعم از دولت، مجلس وقوانین، وزارت خارجه وغیره باتوجه به اختیاراتی که دارند، دست به دست هم دهند و به واحد تولیدی کمک کنند.
او ادامه داد:اگر هر نهادی بار کوچکی از روی شانه تولید بردارد، تولید جهش پیدا میکند. درحال حاضر این طور نیست. تلاشهایی هم شده، ولی بسیار حداقل ومحدود است.
این پژوهشگر اقتصادمقاومتی عنوان کرد:مثلا کشور ترکیه که امروز در بازار تولید پوشاک شناخته شده است، درطی سالها حمایت گستردهای از تولید کنندگانشان کردند، ازبحث ماشین آلات و تجهیزات گرفته تا معافیتهای مالیاتی که برای پاگرفتن صنعت پوشاک در ترکیه درنظر گرفتند، چون میدانستند این کار زمینه اشتغال بالایی خواهدداشت، حتی وزارت خارجه ترکیه باپیداکردن بازار در کشورهای همسایه که در اصطلاح بازارسازی گفته میشود، نقش مهمی در رونق صنعت پوشاک این کشور داشت.
ابدالی افزود:متاسفانه تولیدکنندگان ما هنوز در گامهای ابتدایی مثل مالیات، وام و اجاره تولیدی هم دچار مشکل هستند.
او بیان کرد: دربحث صادرات هم که دولت مشوقهایی میداد چند ساله دیگر این امکان وجود ندارد. یعنی کسی که صادرات انجام می دهد تازه مشکلات هم برایش به وجود می آید. از طرفی از ذکر این حقیقت نگذریم که غالب مردم ترجیحشان خرید کالای خارجی است.
او درپاسخ به این سوال که چرا با وجود عواید وانتفاعی که حمایت از مانتوهای تولید داخل چه به لحاظ حمایت از تولید ملی وچه ملاحظات فرهنگی هنوز به طور کامل اجرایی نشده، گفت: شاید یک وزارتخانه خودش کارخوبی انجام بده، اما این کارها جزیرهای و قائم به شخص است.
ابدالی ادامه داد: اینکه بگوییم سیاست کلی کشور از بالا به پایین و در تمامی بخشها حمایت از تولید است، این طور نیست. ما الان تنها امیدمان به مردم است که با خرید کالای ایرانی نقش حمایتی خودشان را ایفا کنند.
این پژوهشگر اقتصاد مقاومتی تصریح کرد: اگر این چند سال سیاست کشور را برحمایت از تولید واقتصاد مقاومتی میگذاشتیم قطعا این مشکلات پیش نمی آمد. شاید بعضی مسئولین هم بخواهند حمایت کنند، اما مسیر رو اشتباه میروند.
ابدالی درباره عملکرد ستاد اقتصاد مقاومتی که برای حمایت از تولید ملی ایجاد شد، میگوید: ستاد اقتصاد مقاومتی چه درحوزه کلان وچه استانی زیاد موفق نبوده وکار خاصی انجام نداده است. البته حل مشکلات موردی بوده، اما شاید، چون به موازات سایر شوراها بوده اختیار خیلی خاصی نداشته است.
این روزها که همه فشار حداکثری مشکلات اقتصادی را روی شانه هایمان احساس میکنیم،کیست که نداند استفاده از کالای تولید داخل میتواند چه نقش موثری در پیشرفت تولید و به طبع آن بهبود وضع اقتصاد داشته باشد، با این وجود چرا دومینوی رونق تولید خاصه پوشاک که دراین گزارش به آن پرداختیم کماکان شکل مطلوبی ندارد؟
شاید بتوان به عنوان اولین عامل به حمایتی که باید ازسمت نهادهای مربوطه از طراح وتولیدکننده داخلی شود، اشاره کرد.
درشرایط فعلی که تولیدکنندگان پوشاک با افزایش سه برابری قیمت اولیه، قاچاق وغیره مواجه هستند، اگر از آنها توقع کیفیت وتغییر ذائقه مردم را داریم، باید امکانات وتسهیلات لازم رابرایشان مهیا کنیم.
ازسوی دیگر نمیتوان به نقش پر رنگی که خود تولیدکننده ایفا میکند نپرداخت، در روزگاری که مخاطب ما با انبوهی ازطرحهای متنوع داخلی وخارجی مواجه است، طراحان لباس باید جلوتر از مردم بایستند و بتوانند ابتکار عمل را به دست گیرند ولباسهایی خلاقانه، باکیفیت ومناسب با فرهنگ ایرانی راتحویل جامعه دهند.
در این میان نباید از سهم رسانه ها و تبلیغات نیز غافل شد، همه بارها دیدیم وشنیدیم زمانی که جنسی به نام تولید ایران، برای خرید پیشنهاد میشود خریدار با تردید وبدبینی که درطی سالها به دلیل کیفیت پایین جنس تولید داخل به وجود آمده، به آن نگاه میکند. در حالی که اگر همان جنس را به نام تولید ترکیه به اومعرفی کنیم به سرعت تغییرموضع میدهد وحتی ازکیفیت آن تعریف هم میکند!
اینجا نقش تبلیغات و فرهنگ سازی بیشتر هویدا میشود، اگر ما ازکودکی همچون بسیاری از کشورهای پیشرفته که امروز به خودباوری رسیدند، استفاده از کالای ساخت وطن را به کودکان خود آموزش داده بودیم، امروز اینقدر درگیر برندسازیهای گاها پوچ و توخالی نبودیم.
حال اگر تمام تکههای دومینو درست و درجای خود قرارگیرند، خریدار هموطن ما دربرابر خرید یک جنس خارجی ویک جنس داخلی مرغوب که میداند چه نقش مهمی دراشتغال جوانان، بهبود وضع اقتصاد وبالندگی کشورش دارد، کدام یک راانتخاب میکند؟
انتهای پیام/ش
گزارش از فاطمه نعیمی فرد