به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، در چند سال اخیر کراس‌اور‌های چینی متعددی به بازار ایران راه یافته‌اند که در میان آن‌ها می‌توان به چری تیگو ۵، جک S۵، BYD S۶، هایما S۷ و.. اشاره کرد. این خودرو‌ها در مجموع موفق به یافتن جایگاه مناسبی در میان مشتریان ایرانی شدند و با قیمت‌هایی در حدود یکصد میلیون تومان مورد استقبال قرار گرفتند. چند وقت بود که زمزمه ورود برند هاوال به بازار ایران شنیده می‌شد. شرکتی که یکی از شناخته شده‌ترین خودروسازان چینی در زمینه ساخت انواع شاسی‌بلند و کراس‌اور به حساب می‌آید. همکاری این شرکت با بهمن‌موتور که سابقه خوبی در مونتاژ و ارائه خودرو‌های با کیفیت دارد نیز مزید بر علت شده تا رغبت مشتریان ایرانی به خرید محصولات این برند افزایش یابد. در این بررسی قصد داریم تا به سراغ اولین محصول منتج از این همکاری برویم. هاوال H۲ که در ابتدا با قیمت کمتر از یکصد میلیون تومان در بازار عرضه شد و حالا با ارقام نزدیک به ۲۰۰ میلیون تومان خرید و فروش می‌شود. 

طراحی ظاهری

از میان کراس‌اور‌های چینی که اخیراً به بازار ایران راه یافته‌اند، هاوال H۲ را می‌توان یک خودرو مرجع برای سایر خودروسازان چینی دانست. طراحی ظاهری هاوال H۲ را باید در یک کلام مدرن و قابل قبول توصیف کرد؛ به شکلی که در نما‌های مختلف کمتر شباهتی بین این خودرو و دیگر کراس‌اور‌های موجود در بازار داخلی دیده می‌شود. البته این بدان معنا نیست که هاوال H۲ ذاتاً خودرو بسیار زیبایی است. در واقع جلو پنجره بزرگ با چراغ‌های نسبتاً کوچک که با نوار LED تزیین شده‌اند، تا حدی قدیمی جلوه می‌کنند و چند سالی تا طراحی روز دنیا فاصله دارند؛ البته برای مشتری ایرانی که خودرو‌های روز را در خیابان‌ها نمی‌بیند، هاوال H۲ می‌تواند به عنوان یک خودرو جدید و غیر تکراری مطرح باشد. در نمای بغل شاهد یک طراحی پویا و در عین حال ساده هستیم که به خوبی تناسبات مهم طراحی را رعایت کرده است؛ و در نمای عقب نیز می‌توان انتقاداتی را به نحوه طراحی چراغ‌های عقب وارد دانست، اما در مجموع هماهنگی قابل قبولی با سایر اجزا و بخش‌های خودرو دیده می‌شود. به طور کلی باید گفت که چینی‌ها برخلاف گذشته موفق شده‌اند تا طراحی مخصوص به خود را در بعضی از محصولات به نمایش بگذارند و دیگر از عدم تناسب اجزای مختلف خبری نیست. برای مثال خودرو‌های چینی سالیان سال درگیر عدم تناسب بین سایز چرخ و ابعاد بدنه بودند. به شکلی که می‌شد چینی بودن یک خودرو را از کوچک بودن سایز چرخ‌هایش تشخیص داد! اما چنین نقیصه‌هایی به هیچ عنوان در H۲ دیده نمی‌شوند.

ضمناً هاوال یکی از شاخص‌ترین خودروسازان چینی در زمینه ساخت انواع خودرو‌های کراس‌اور و شاسی‌بلند است. با این توضیح انتظار مشتریان در زمینه ساخت یک خودرو خوب بیشتر از سایر شرکت‌های چینی خواهد بود که معمولاً خودرو‌های کپی شده از روی محصولات خارجی را با کیفیتی نه چندان قابل توجه ارائه می‌دهند.

فضای داخلی

با ورود به کابین هاوال در خواهید یافت که فضای داخل خودرو چندان وسیع نیست، چرا که هاوال H۲ برخلاف برادران بزرگترش نقش یک کراس‌اور نسبتاً جمع‌وجور شهری را بازی می‌کند. با این حال باز هم باید گفت که فضای کافی برای چهار سرنشین وجود دارد و محدودیت ابعاد تنها خود را در مسافرت‌های خانوادگی و استفاده طولانی مدت نشان خواهد داد. کیفیت صندلی‌ها و متریال داخلی به طور کلی خوب است و موجبات رضایت خاطر مشتریان را فراهم می‌آورد. بخصوص قسمت‌های رویی داشبورد که از پلاستیک نرم پوشیده شده‌اند؛ البته حتی پلاستیک‌های به کار گرفته شده در قسمت‌های خارج از دید نیز قابل قبول است. نکته مثبت دیگر این‌که طراحی داخلی کپی‌برداری از سایر خودرو‌های موجود در این کلاس به نظر نمی‌رسد و اصالت مخصوص به خود را دارد.

ضمناً طراحی داشبورد به دقت انجام شده و ارگونومی مناسبی را به سرنشینان ارائه می‌دهد. از این رو شاید نتوان عیب خاصی را به کابین هاوال H۲ وارد دانست هرچند با کمی سخت‌گیری شاید بشود گفت که ابعاد سانروف چندان بزرگ نیست.

نکته دیگر این‌که با دقت در مجموعه پشت آمپر درخواهید یافت که طراحی این بخش به خصوص از نظر رنگ‌بندی، شباهت جالبی به مجموعه پشت آمپر دنا و دنا پلاس ایران‌خودرو دارد. استفاده از نوار آبی رنگ در پس زمینه به همراه طراحی ساده و دایره‌ای شکل نشانگر‌ها این شباهت را تشدید می‌کنند. با این حال باید از تناسب طراحی سایر ادوات داخلی کابین و مجموعه داشبورد تعریف کرد.

اما گذشته از این تعاریف، فضای صندوق عقب ۳۰۰ لیتری هاوال H۲ نسبت به برخی رقبای حاضر در این کلاس چندان بزرگ نیست. درواقع اگر فضای بار کافی برای مسافرت خانوادگی را حدود ۴۵۰ لیتر تصور کنیم با ذکر اعداد و ارقام ۴۳۷ لیتر برای هوندا HR-V و ۳۷۷ لیتر برای تویوتا CH-R مشخص می‌شود که خریداران هاوال برای مسافرت‌های طولانی احتمالاً نیازمند خرید یک باربند آیرودینامیک برای نصب روی سقف خواهند بود.

امکانات رفاهی و ایمنی

از حیث امکانات رفاهی نیز باید گفت که هاوال تقریباً به تمامی امکانات رایج در این کلاس مجهز است و تنها در زمینه کمبود برخی تجهیزات نظیر صندلی برقی سمت شاگرد و دوربین ۳۶۰ درجه نسبت به هایما S۵ یا چری تیگو ۷ ضعف دارد. هرچند هاوال به لطف وجود دوربین دنده عقب و دوربین مخصوص آینه بغل در مقابل رقبا خیلی هم دست و پا بسته نیست و می‌تواند دید مناسبی را نسبت به طرفین ارائه دهد.

از دیگر آپشن‌های موجود در این خودرو می‌توان به مواردی از قبیل:

سیستم ورود و استارت بدون کلید، سانروف برقی، تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای، روکش چرمی صندلی‌ها و فرمان، چراغ‌های روشنایی در روز، آینه‌های برقی تاشونده جانبی، آینه وسط الکتروکرومیک، بلوتوث، نمایشگر لمسی مرکزی مجهز به رهیاب ماهواره‌ای، کروز کنترل، صندلی برقی راننده، سیستم هشدار دهنده کاهش فشار باد تایرها، فرمان برقی، کیسه هوای جلو، جانبی و پرده‌ای، ترمز‌های مجهز به سیستم ضد قفل ABS و توزیع‌کننده الکترونیکی نیروی ترمز EBD، سیستم کمکی ترمز، کنترل الکترونیکی کشش و پایداری، سیستم کمکی حرکت در سربالایی، ترمز دستی برقی، اتوهلد و.. اشاره کرد.

همچنین در خصوص ایمنی هم هاوال خبر‌های خوبی برایمان دارد چرا که توانسته ۵ ستاره از موسسه معتبر A-NCAP استرالیا بدست آورد و حالا با خیالی آسوده‌تر از قبل سوار بر این خودرو خواهیم شد.

مشخصات فنی

در چین قوانینی وجود دارد که به اخذ مالیات سنگین از خودرو‌های مجهز به پیشرانه‌های حجیم مربوط است. از این رو اکثر خودروسازان این کشور استفاده از پیشرانه‌های کم حجم ۱.۵ لیتری را در اولویت خود قرار می‌دهند. هاوال H۲ نیز از این قاعده مستثنی نیست، اما از آنجا که توان حدود ۱۰۰ اسب‌بخاری یک پیشرانه ۱.۵ لیتری اتمسفریک برای چنین خودرویی ناکافی به نظر می‌رسد، متخصصان هاوال با بهره‌گیری از توربوشارژر قدرتی در حدود ۱۴۱ اسب‌بخار و گشتاور ۲۰۲ نیوتن‌متر را از این پیشرانه استخراج کرده‌اند. این حجم از نیرو به واسطه یک جعبه‌دنده شش سرعته اتوماتیک راهی چرخ‌های جلو می‌شود. در رده‌بندی هاوال، مدل H۲ به عنوان یک کراس‌اور شهری شناخته می‌شود و به همین دلیل اثری از مدل دو دیفرانسیل در این مدل نیست. شتاب صفر تا صد H۲ با چنین مشخصاتی حدود ۱۱ ثانیه برآورد می‌شود که از بسیاری رقبای هم قیمت بهتر به نظر می‌رسد. به خصوص کشش (شتاب ثانویه) که برای سبقت‌گیری‌ها کاربرد دارد، از برخی رقبا مانند جک S۵ اتوماتیک بهتر است و می‌تواند رضایت خاطر مالکین را برآورده سازد.

در نهایت در مورد میزان مصرف سوخت که احتمالاً برای تمامی مشتریان از اهمیت برخودار است باید بگوییم که مصرف بنزین هاوال، در عمل و شرایط رانندگی ترکیبی به ندرت از ۱۰.۵ لیتر در یکصد کیلومتر کمتر می‌شود و در صورت تمرکز بر رانندگی اسپرت به راحتی می‌تواند به حوالی عدد ۱۵ لیتر در یکصد کیلومتر نیز برسد. هرچند عدد اعلامی رسمی خیلی کمتر از اینهاست و حدود ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر در شرایط ترکیبی را نشان می‌دهد.

تجربه رانندگی

با نشستن پشت فرمان هاوال H۲ به سرعت متوجه می‌شویم که با یک خودرو مهندسی شده و مناسب از نظر پارامتر‌های ارگونومیک طرف هستیم؛ ارتفاع خودرو از سطح زمین مناسب است و سختی چندانی برای ورود به کابین نخواهید داشت. دید رو به جلو و دید آینه‌های جانبی هم مناسب به نظر می‌رسد و نقطه کور چندانی در اطراف خودرو وجود ندارد و تازه اگر هم نقاط کوری باشد به لطف حسگر‌ها و دوربین زیر آینه بقل و دوربین دنده عقب برطرف شده است. همانطور که گفتیم ارگونومی کلی داشبورد و کابین نقص چندانی را نشان نمی‌دهد و در این زمینه تنها باید گفت که صندلی‌ها بخصوص صندلی ردیف عقب بیش از حد نرم احساس می‌شوند و ممکن است در رانندگی طولانی مدت باعث خستگی سرنشینان شوند.

وقت آن رسیده تا پیشرانه را روشن کرده و رانندگی با این کراس‌اور نسبتاً تازه‌وارد بازار را تجربه نماییم. صدای پیشرانه چندان زیاد نیست و آرامش و سکوت کابین قابل قبول به نظر می‌رسد. فرمان نیز برخلاف بسیاری از خودرو‌های چینی دقت مناسبی دارد و بیش از حد نرم احساس نمی‌شود. ضمناً فرمان هاوال H۲ مانند بسیاری از خودرو‌های مدرن دیگر به سرعت حساس است و در سرعت‌های بالا به شکل اتوماتیک اندکی سفت می‌شود تا میزان تسلط افزایش یابد. این کار در واقع با هدف جلوگیری از تغییر مسیر ناگهانی خودرو و از دست رفتن کنترل در سرعت‌های بالا مهندسی شده است.

اما کمی هم با پدال گاز بازی کنیم؛ متاسفانه سیستم تهویه مطبوع به شکل عجیبی بر میزان مکث و تاخیر پدال گاز تاثیر منفی می‌گذارد. به عبارت ساده‌تر روشن بودن کولر باعث کُند شدن واکنش پیشرانه نسبت به فشردن پدال گاز می‌شود و می‌تواند از لذت رانندگی بکاهد، اما این احتمال وجود دارد که در بلند مدت به این نقص عادت نمایید. به طور کلی بیشتر مشکلات شتاب‌گیری هاوال مربوط به آغاز حرکت می‌شود و این نقص با روشن بودن کولر یا درگیری با سربالایی و اضافه بار، شدیدتر هم خواهد شد؛ اما وقتی خودرو مقداری دور بگیرید وضعیت شتابگیری به شکل کاملاً محسوسی بهبود می‌یابد و می‌توان از روند افزایش سرعت لذت برد.

ضمناً عملکرد جعبه‌دنده قابل قبول ارزیابی شد و با کمی ارفاق می‌توان گفت که از دقت مناسبی برخوردار است. البته با توجه به مشخصات کلی خودرو، شاید انتظار داشته باشید که سرعت و دقت تعویض دنده‌ها (به خصوص معکوس دادن) اندکی بهتر باشد، اما ظاهراً برنامه جعبه‌دنده تا حدی محافظه‌کارانه تنظیم شده است و بنابراین معکوس دادن با کمی تاخیر همراه می‌شود. ترمز‌ها نیز شرایط قابل اعتمادی دارند و به خوبی از پس کنترل کردن خودرو بر می‌آیند.

از حیث عملکرد سیستم تعلیق و فرمان‌پذیری می‌توان گفت که مهندسان هاوال نرمی سواری را در اولویت خود قرار داده‌اند که البته با توجه به وجود انواع دست‌انداز، سرعت‌گیر و خندق در جاده‌های کشورمان رویکرد ایشان درست به نظر می‌رسد و حداقل در این زمینه به نفع مشتریان ایرانی تمام شده؛ اما این نرمی زیاد، روی پایداری خودرو تاثیر منفی گذاشته و در نتیجه در مواجهه با پیچ‌های تند یا بازی‌های سریع فرمان با حرکات عرضی و گهواره‌ای نسبتاً زیادی مواجه می‌شویم که اعتماد به نفس راننده را کاهش می‌دهد. البته در طول تست سیستم‌های کنترل پایداری به موقع به وظایف خود عمل نمودند و در نتیجه انتهای خودرو از دستمان خارج نشد؛ اما به هر حال هاوال H۲ هر چقدر که برای رانندگی خانوادگی ایده‌آل است برای رانندگی اسپرت و لایی کشیدن نامناسب به نظر می‌رسد.

در مجموع می‌توان گفت که هاوال H۲ در این کلاس می‌تواند رضایت اکثر خریداران را تامین نماید و در مقام یک کراس‌اور چینی تک دیفرانسیل، به عنوان یک گزینه کم‌عیب و نقص مطرح شود. در این زمینه تنها ابهام ادامه حضور یا عدم حضور هاوال در کشور است؛ چراکه این خودروساز پس از وضع تحریم‌های اخیر هنوز موضع صریح خود را در این خصوص اعلام نکرده است.

انتهای پیام/