به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن است و در جزء سی‌ام آن قرار دارد.

در اولین آیه آن از انفطار به معنای پاره شدن و از هم گسستن آسمان سخن به میان آمده است.

سوره انفطار از وقوع قیامت و شرایط و نشانه‌های آن سخن می‌گوید و از سرنوشت ابرار (نیکان) و فجار (بدکاران) و جایگاه هر کدام خبر می‌دهد. 

پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت تلاوت سوره انفطار فرموده است: هر کس این سوره را قرائت کند، خداوند به تعداد همه قبر‌ها و ده برابر قطره‌های برف و باران به او حسنه می‌دهد. هر کس دوست دارد در قیامت به پیامبر (ص) بنگرد، چنان‌که با چشم سر می‌بیند سوره‌های تکویر، انفطار و انشقاق را قرائت کند.

شیخ صدوق هم در روایتی از امام صادق (ع) نقل می‌کند: هر کس سوره انفطار و انشقاق را در نماز‌های واجب یا مستحب خود بخواند، خداوند حاجت‌ها و خواسته‌هایش را روا می‌دارد و بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می‌نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ شود.

فایل صوتی تلاوت سوره انفطار با صدای محمد عبدالعزیز حصان

متن سوره انفطار همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾  

آنگاه که آسمان بشکافد

وَ إِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾

و آنگاه که، ستارگان پراکنده شوند

وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾

و آنگاه که دریاها به هم بپیوندند

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿٤﴾

و آنگاه که قبرها زیر و زبر گردند

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿٥﴾

هر کس می داند چه چیز پیشاپیش فرستاده و چه چیز بر جای گذاشته است

یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿٦﴾

ای آدمی، چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور کرده است؟

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿٧﴾

آن که تو را بیافرید و اعضایت تمام کرد و اعتدالت بخشید

فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿٨﴾

و به هر صورتی که خواست اعضای تو را به هم انداخت

کَلا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿٩﴾

آگاه باشید که شما روز جزا را دروغ می انگارید

وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿١٠﴾

حال آنکه بر شما، محافظانی گمارده شده اند

کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿١١﴾

کاتبانی بزرگوار

یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾

می دانند که شما چه می کنید

إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿١٣﴾

قطعا نیکان به بهشت اندرند (۱۳)

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿١٤﴾

و بى‌شک بدکاران در دوزخند (۱۴)

یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿١٥﴾

 روز جزا در آنجا درآیند (۱۵)

وَ مَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿١٦﴾

 و از آن عذاب دور نخواهند بود (۱۶)

وَ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٧﴾

 و تو چه دانى که چیست روز جزا؟ (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٨﴾

باز چه دانى که چیست روز جزا؟ (۱۸)

یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا ۖ وَ الْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِّلَّـهِ ﴿١٩﴾

روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)

انتهای پیام/