یاسر عرب نویسنده کتاب «بچه مثبت مدرسه»، درخصوص این کتاب در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: زمانی که به تحولات اساسی در مسائل فرهنگی نگاه می‌کنیم، در اواسط دوران قاجار مسئله‌ای به نام مسئله آموزش و پرورش مطرح می‌شود؛ یعنی تحولات اساسی آموزش و پرورش و تغییر مکتب خانه‌ها شروع می‌شود. بیشتر مجله‌های آن زمان هم نامی برگرفته از این فضا داشتند. مانند مجله تربیت، ادب، رشد؛ تقریبا می‌توان گفت هر ۱۰ الی ۱۵ سال به این مسئله می‌رسیم که در حوزه آموزش و پرورش دچار بحران هستیم و باید اتفاقات مهمی در این زمینه رخ دهد و این موضوع حدود ۱۰ بار در تاریخ معاصر ایران تکرار شده است.

وی افزود: کتاب «بچه مثبت مدرسه» متاسفانه داستان و حاصل خیال‌پردازی‌های من نیست؛ بلکه حوادثی است که آن‌ها را در ایام دبیرستان تجربه کردم و بعد از سال‌ها آن رویداد‌ها را به رشته تحریر درآوردم. درست است که برخی عناصر داستانی به آن اضافه شده، اما جانمایه آن اتفاقات واقعی است.

عرب با اشاره به اینکه کتاب «بچه مثبت مدرسه» تشویش‌ها و اضطراب‌های یک پسر دبیرستانی با ظاهری مسئله دار است، بیان کرد: ظاهر این پسر بسیار شرور است، اما اتفاقاتی که در پس داستان رخ می‌دهد، خواننده کتاب را از این اتفاقات مطلع می‌کند. اما ناظم و معلم و مدیر مدرسه از این اتفاقات کاملا بی اطلاع هستند. رفتار‌های ظاهری این دانش آموز مملو از اضطراب و استرس است و کادر آموزشی مدرسه بر مبنای همان این دانش آموز را قضاوت و اعمال سلیقه می‌کنند و با کنکاش فراوان علت این رفتار‌ها را جویا شوند.

عرب با اشاره به هدف خود از نگارش این کتاب گفت: ما آثاری برای کودکان و نوجوانان داریم و در کنار آن آثاری درباره کودکان و نوجوانان وجود دارد. کتاب «بچه مثبت مدرسه» بیش از اینکه برای نوجوانان باشد، درباره نوجوانان است و به نظر من والدین و معلمان پرورشی باید این کتاب را مطالعه کنند. این داستان و روایت باید به گوش کسانی که تصمیم گیرنده در مدارس هستند، برسد. درواقع جانمایه داستان این است که آدم ها، آدم هستند.

او ادامه داد: سخن من در داستان «بچه مثبت مدرسه» این است که آن دانش آموزی که به ظاهر شرور‌ترین است، در واقع مثبت‌ترین و عطوف‌ترین شخصیت مدرسه است. ولی کسی از اتفاقات و حواشی مدرسه اطلاعی ندارد. این کتاب چهار یا پنج بار در انتشارات سپیده باوران به چاپ رسید.

نویسنده کتاب «بچه مثبت مدرسه» درخصوص زبان ساده این کتاب گفت: زبان این کتاب بسیار ساده است به طوری که اگر در سال‌های اخیر آن را می‌نوشتم، به این سادگی و روانی نمی‌شد؛ زیرا آن زمان در ابتدای کار بودم و با زبانی عامیانه آن را روایت کردم و فکر می‌کنم زبان عامیانه این کتاب دلیل اصلی استقبال آن بود.

انتهای پیام/