به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در سال ۱۹۷۵ هزینه‌های تأمین اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی ۲۲ درصد از درآمد مالیاتی ژاپن را شامل می‌شد که در سال ۲۰۱۷ این رقم به دلیل مراقبت از سالمندان و هزینه‌های بازنشستگی‌ به ۵۵% افزایش یافت و تخمین زده می‌شود تا اوایل سال ۲۰۲۰ این رقم به ۶۰%  برسید.

از منظر تامین خدمات عمومی در ژاپن از جمله آموزش، حمل و نقل، زیرساخت‌ها، دفاع، محیط زیست و هنر می‌توان پذیرفت که تقریباً ۸۰ درصد درآمد مالیاتی در سال ۱۹۷۵ صرف این منظور شود؛ اما طبق برآورد کارشناسان در حال حاضر با افزایش هزینه‌های مربوط به سالمندان تنها ۴۰% برای سایر هزینه‌های عمومی ملی باقی می‌ماند. پیری در ژاپن بخش زیادی از بودجه این کشور را به خود اختصاص می‌دهد.

بیشتر بخوانید: طغیان مرگ و میر انگلیسی ها بر اثر استعمال مواد مخدر

در حال حاضر ژاپن به عنوان یک کشور پیر شناخته می‌شود نه فقط به این دلیل که افراد مسن ترمی‌شوند بلکه به این دلیل که میزان تولد بسیار کمتر از مرگ و میر است. سال میلادی گذشته زایمان در کل ژاپن کمتر از ۹۰۰ هزار نفر بود؛ یعنی برابر با میزان تولد در سال ۱۸۷۴ و در شرایطی که جمعیت ژاپن بسیار کمتر بود.

کاهش جمعیت ممکن است تأثیرات خوبی داشته باشد، اما ترکیبی از افراد جوان و پیر، فرهنگ و اقتصاد ژاپن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نسل جوان طبیعتا از بار فزاینده‌ای که بواسطه حمایت از سالمندان به آن‌ها تحمیل می‌شود، ناراحت است. زمانی که رشد جمعیت متوقف شود، طرح‌های تأمین اجتماعی تحت فشار قرار می‌گیرند.

در طول ۳۰ سال یا بیشتر، سیستم‌های بازنشستگی بسیاری از کشور‌ها به کارگران جوان نیاز دارند تا سیستمی را تأمین کنند که تا سال ۲۰۴۰ امنیت شغلی و اجتماعی افراد تامین شود که با این اوصاف راهی برای ایجاد اعتماد به نفس در سیاست‌های عمومی وجود ندارد؛ بنابراین یک جامعه پیر، جامعه نامتعادل است به این معنی که افراد سالخورده یا حداقل عضوی از خانواده را از دست می‌دهند.

انتهای پیام/