به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «انفطار» هشتاد و دومین سوره قرآن است و در جزء سی‌ام آن قرار دارد. 

سوره انفطار از وقوع قیامت و شرایط و نشانه‌های آن و حوادثی سخن می‌گوید که در پایان جهان رخ می‌دهد و انسان را به نعمت‌های خداوند که سراسر وجود او را گرفته است، توجه می‌دهد.

خداوند در این سوره با تقسیم‌بندی انسان‌ها به دو گروه ابرار (نیکان) و فجار (بدکاران) درباره سرنوشت و جایگاه هر کدام سخن می‌گوید و اینکه فرشتگانی گرامی (کِرامًا کاتِبِینَ) اعمال هر انسانی را ثبت و ضبط می‌کنند.

پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت سوره انفطارمی فرماید: هر کس سوره انفطار را قرائت کند، خداوند به تعداد همه قبر‌ها و ده برابر قطره‌های برف و باران به او حسنه می‌دهد؛ و هر کس خوش دارد در قیامت به پیامبر (ص) بنگرد، چنان‌که با چشم سر می‌بیند؛ سوره‌های تکویر، انفطار و انشقاق را قرائت کند.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره انفطار و انشقاق را در نماز‌های واجب یا مستحب خود قرائت کند، خداوند حاجت‌ها و خواسته‌هایش را روا می‌دارد و بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می‌نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ شود.

فایل صوتی تلاوت سوره انفطار با صدای شحات انور

متن سوره انفطار همراه با ترجمه

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾  

آنگاه که آسمان بشکافد

وَ إِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾

و آنگاه که، ستارگان پراکنده شوند

وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾

و آنگاه که دریاها به هم بپیوندند

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿٤﴾

و آنگاه که قبرها زیر و زبر گردند

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ ﴿٥﴾

هر کس می داند چه چیز پیشاپیش فرستاده و چه چیز بر جای گذاشته است

یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿٦﴾

ای آدمی، چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور کرده است؟

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿٧﴾

آن که تو را بیافرید و اعضایت تمام کرد و اعتدالت بخشید

فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿٨﴾

و به هر صورتی که خواست اعضای تو را به هم انداخت

کَلا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿٩﴾

آگاه باشید که شما روز جزا را دروغ می انگارید

وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿١٠﴾

حال آنکه بر شما، محافظانی گمارده شده اند

کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿١١﴾

کاتبانی بزرگوار

یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾

می دانند که شما چه می کنید

إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿١٣﴾

قطعا نیکان به بهشت اندرند (۱۳)

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿١٤﴾

و بى‌شک بدکاران در دوزخند (۱۴)

یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿١٥﴾

روز جزا در آنجا درآیند (۱۵)

وَ مَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿١٦﴾

و از آن عذاب دور نخواهند بود (۱۶)

وَ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٧﴾

و تو چه دانى که چیست روز جزا؟ (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٨﴾

باز چه دانى که چیست روز جزا؟ (۱۸)

یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا ۖ وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِّلَّـهِ ﴿١٩﴾

روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)

انتهای پیام/