به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، تراموا یا واگن برقی نوعی قطار شهری است که واگنهای آن بر روی ریلهایی که در خیابان تعبیه شده اند، حرکت میکنند. واگنهای تراموا به طور معمول از قطارهای عادی و حتی متروها سبکتر و کوتاهتر بوده و برای حمل مسافر نیز مورد استفاده قرار میگیرند.
ترامواها میتوانند حتی بین شهرهای بزرگ و کوچک و کشورها نیز تردد کنند و این را یکی از مزایای آن دانسته اند. علاوه بر این مقاومت چرخهای آهنی بر روی ریلهای فولادی که کشیدن بار روی این ریلها را برای حیوانات راحتتر میکرد، یکی از مزایای این شکل بر اشکال دیگر حمل و نقل شناخته میشد.
شکل گیری ترامواها که قطارهای سبک شهری به شمار میروند، به اوایل قرن نوزدهم میلادی برمیگردد. زمانی که ساکنان ولز در سال ۱۸۰۷ میلادی برای اولین بار سوار بر واگنهای سبکی شدند که اسبها آنها را میکشیدند. هر چند که ۷۰ سال بعد این نیروی بخار بود که جایگزین توان اسبها برای حمل انسان شد و در سال ۱۸۷۷ واگنهای بخار وارد چرخه حمل و نقل شدند.
فاصله میان ظهور واگنهای بخار تا واگنهای برقی چندان زیاد نبود. در سال ۱۹۲۹ واگنهای برقی بسیار بزرگ با ۱۰۶ صندلی جایگزین واگنهای بخار شدند. هر چند به نظر میرسد ریلهای تراموا در آمریکا پیش از اروپا توسعه یافتند. چرا که آسفالت خیابانها در شهرهای آمریکا برای حرکت اسبها چندان مناسب نبود.
بیشتر بخوانید: کاهش هزینه نیروگاههای برق با فیلترهای روغن نانویی
تراموا از زمان ورود به عرصه حمل و نقل دگرگونیهای بسیاری به خود دیده است تا اینکه امروز به یکی از شیوههای مرسوم حمل و نقل در میان مسافران بدل شده است. امروزه بیشتر ترامواها به وسیلهٔ پانتوگراف از برق استفاده میکنند؛ اگر لازم باشد، این ترامواها ممکن است از دستگاههای قدرت زیادی استفاده کنند. اما هم اکنون فناوری نانو قصد دارد به این عرصه نیز وارد شود و با استفاده از باتری های قابل شارژ کابل را از این وسایل حمل و نقل حذف کند.
یک شرکت استرالیایی با همکاری بخش دانشگاهی و حمایت مالی دولتی قصد دارد با استفاده از فناورینانو باتریهای قابل شارژ سریع تولید کند تا از آنها در ترامواهای شهری استفاده شود. با این کار کابل و سیمهای بالای ترامواها حذف میشوند.
شرکت ویاسپیسی (VSPC) یکی از شرکتهای فعال در حوزه فناورینانو است که مالکیت آن در اختیار شرکت لیتیم استرالیا است. ویاسپیسی با همکاری دانشگاه کوئینزلند و CSIRO و با حمایت مالی ۵ میلیون دلاری دولت استرالیا به دنبال توسعه باتریهای یون لیتیم قابل شارژ است تا در نهایت نسل جدیدی از این باتریها را برای استفاده در واگنها (تراموا) تولید کند.
به گفته مسئولان استرالیایی، در صورت استفاده از ترامواهای مجهز به باتری، دیگر به خطول کابل و برق در بالای ترامواها نیاز نیست، تجهیزاتی که بسیار گرانقیمت بوده و از نظر بصری نیز جلوه زیبایی نداشته و میتوانند بسیار خطرناک باشند.
شرکت ویاسپیسی برای مشارکت در این پروژه یک گرنت ۱٫۶ میلیون دلاری دریافت میکند. همچنین در زمینه طراحی باتری یون لیتیم، CSIRO تجربه و تخصص ویژهای دارد که میتوان از آن برای توسعه باتریهایی با شارژ سریع بهمنظور استفاده در ترامواها و دیگر ادوات حملونقل مانند اتوبوسهای برقی، کشتی و کاربردهای نظامی استفاده کرد.
ویاسپیسی با محققانی که در توسعه باتریها تخصص دارند در CSIRO مشارکت دارد و قرار است از همکاری این گروهها برای تولید نمونه اولیه باتری یون لیتیم با شارژ سریع استفاده کند.
به موازات آن، ویاسپیسی قصد دارد در زمینه مشخصهیابی و بهینهسازی مواد مورد استفاده در باتری با تیم دانشگاه کوئینزلند همکاری کند.
مایک ویسی، مدیر اجرایی ویاسپیسی میگوید: این پروژه فرصت مناسبی برای گردهم آوردن توانایی و فناوری در استرالیا است تا توانمندیهایی نظیر فناوری ساخت مواد کاتدی شرکت ویاسپیسی با تخصص ساخت باتری در CSIRO و توانایی تحلیل در دانشگاه کوئینزلند ترکیب شود.
خط ریلی سبک با مدرن شدن شهرها در حال تجدید حیات است و باتریهای قابل شارژ سریع میتوانند به حذف کابل و قطبها در این خطوط ریلی کمک شایانی کنند.
انتهای پیام/