داوطلبان جنگ با کرونا؛ از مبارزه آگاهانه تا دردسر‌های ناخواسته
مثل وقتی زلزله می‌آید، سیل جاری می‌شود یا حادثه‌ای طبیعی یا غیر طبیعی رخ می‌دهد که به عده‌ای آسیب می‌رساند و عده‌ای دیگر را متاثر می‌کند، این روز‌ها هم هجوم ویروسی که با گذشت بیش از دو ماه از انتشارش درباره منشا، عملکرد و کنترل آن، اما و اگر‌های زیادی هست، جامعه را تحت تاثیر قرار داده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کووید ۱۹ با قربانی کردن بیش از سه هزار نفر در جهان، حالا دیگر خودش را به عنوان یک بیماری بسیار خطرناک به ثبت رسانده است. اینکه هنوز دارویی برای مقابله با آن کشف نشده و قدرت حیرت‌انگیزی که این ویروس در انتقال و مبتلا کردن آدم‌ها دارد، باعث می‌شود بیش از هر زمان دیگر بر پیشگیری به عنوان راهکاری مناسب برای در امان ماندن از بیماری تاکید شود؛ راهکاری که البته پیچیدگی‌های خودش را دارد. اگر نمی‌خواهید به ویروس راه بدهید تا وارد بدن‌تان شود باید هزار و یک کار بکنید؛ از شستن مرتب دست‌ها گرفته، تا استفاده از دستکش و ماسک، رعایت توصیه‌های مختلف در محیط‌های عمومی و ....
وقتی زلزله می‌آید یا سیل جاری می‌شود، کسانی که از خود و دیگران می‌پرسند باید چه کار کرد؟ و در جواب این سوال مردم اقداماتی می‌کنند تا از درد و رنج آسیب‌دیدگان بکاهند، کار‌هایی مشخص و روش‌هایی معلوم برای اقدامات داوطلبانه، برای همکاری و همیاری در راستای رفع مشکل پیش آمده دارند، اما در مورد کرونا و در شرایطی که مدام می‌گویند از خانه بیرون نروید، برای درمان این درد مشترک چه کار می‌توان کرد؟
تولید ماسک، خیرات ژل ضد عفونی، تمیز کردن خودجوش عابربانک‌ها
کسی فکر نمی‌کرد روزی عده‌ای دور هم جمع شوند، ماسک پارچه‌ای درست کنند و تصاویری از آن‌ها به عنوان کسانی که دارند یک کار جمعی داوطلبانه می‌کنند منتشر شود، همانطور که کسی فکرش را نمی‌کرد روزی بشود ژل و مایع ضد عفونی کننده خیرات کرد یا ماسک زد ودستکش پوشید و الکل به دست در خیابان راه افتاد و عابربانک‌ها را تمیز کرد.
این روز‌ها در کنار اخبار تلخ و ترسناکی که رسانه‌ها منتشر می‌کنند، خبر‌هایی هم درباره اقدامات خودجوش مردمی برای شکست کرونا انتشار می‌یابد. ماهیت مشکلی که با آن مواجه هستیم باعث می‌شود هر کار داوطلبانه‌ای که صورت می‌گیرد با، اما و اگر‌هایی روبه‌رو باشد. وقتی کسانی به واسطه تخصص یا تجربه خود از بیماری، در شبکه‌های اجتماعی توصیه‌هایی را برای روز‌هایی که برای خیلی‌ها روزهای قرنطینه خودخواسته است منتشر می‌کنند، عده‌ای می‌گویند این کار‌ها برای مطرح کردن خود است یا اینکه با درگیر کردن مداوم شهروندان، ترس و هراس را افزایش می‌دهد. درباره کار‌های خودجوش دیگر اوضاع حتی بدتر از این است. تصاویر منتشر شده از کسانی که ماسک پارچه‌ای تولید می‌کردند تا در زمانه احتکار ماسک آن را در اختیار مردم قرار دهند، موجی از انتقادات را بر انگیخت: ماسکی که قرار است جلو کرونا را بگیرد باید در شرایط کاملا بهداشتی و با پروتکل‌های خاصی تولید شود و اینکه عده‌ای در یک زیرپله چرخ خیاطی بگذارند و ماسک بدوزند، خودش عامل انتشار کروناست.
در روزهای اخیر کار‌های دیگری هم صورت گرفته است. بازماندگان یکی از قربانیان کرونا در مراسم ختم مواد ضد عفونی خیرات کردند. زن و مردی در یکی از شهر‌های کانون کرونا لباس مناسب پوشیدند، ماسک زدند و دستکش دست‌شان کردند تا عابربانک‌ها را ضد عفونی کنند. در اقدامی دیگر در بازار تهران در پیاده‌رو مایع ضدعفونی کننده قرار داده شد تا عابران از آن استفاده کنند؛ این اقدامات مورد تقدیر قرار گرفت.
کمک کردن را آموزش دهید
واقعیت این است که کمک داوطلبانه در مواقع بحران یکی از راهکار‌های پشت سر گذاشتن بحران است. آن رضایتمندی که کمک داوطلبانه به وجود می‌آورد، می‌تواند شهروندان را در برابر مشکل قوی و با روحیه کند، اما کرونا، سیل یا زلزله نیست که کمک مالی، جمع آوری اقلام مورد نیاز یا حتی حضور داوطلبانه در محل حادثه کارگشا باشد.
یک پژوهشگر مسائل اجتماعی و استاد دانشگاه می‌گوید: کرونا ترسی فراگیر در جامعه ایجاد کرده و دلیل آن هم فقط خطرناک بودن این بیماری نیست، بلکه بی اعتمادی ریشه دوانده در افکار عمومی باعث شده شهروندان خود را در برابر این خطر بی دفاع بیابند. در این شرایط کمک به همدیگر قوت قلب است و ما را در برابر خطر قوی‌تر می‌کند، اما باید پرسید دقیقا چه کار می‌توان کرد؟
محمد زاهدی اصل ادامه می‌دهد: برای اینکه اقدام مناسبی صورت گیرد باید ماهیت مشکل را شناخت. عنوان می‌شود قدرت انتقال ویروس کرونا بالاست و حتی توصیه می‌شود تا جایی که می‌توانید از خانه بیرون نروید. قرنطینه به ما یادآوری می‌کند که بهترین کمک دوری کردن از دیگران است. اینجا باید کار را به دست متخصصان سپرد و اگر قرار است اقدام داوطلبانه‌ای صورت گیرد باید افراد کاملا آگاه شوند، آموزش ببینند و آموزش‌ها را تمرین کنند تا مشکلات دو چندان نشود.
او با اشاره به برخی اقدامات داوطلبانه که انتقاداتی را به دنبال داشته، می‌گوید: برخی کار‌ها فکر نشده بوده یا اینکه برای پاک کردن صورت مساله اتفاق افتاده است. شهروندان نیاز به ماسک و اقلام بهداشتی دارند و این‌ها چیز‌هایی نیست که تولید و توزیع آن‌ها چندان مشکل باشد. اینکه خودجوش اقدام به درست کردن و توزیع ماسک کنیم، آن هم وقتی اطمینانی از استاندارد‌های بهداشتی وجود ندارد، ممکن است مشکلات را دو چندان کند. کمک خوب است و اقدامات داوطلبانه همبستگی اجتماعی را بالا می‌برد، اما کمک‌مان نباید دوستی خاله خرسه باشد.
این پژوهشگر مسائل اجتماعی بیان می‌کند: جامعه نشان داده به رغم مشکلاتی که به بی اعتمادی دامن می‌زند همچنان همبستگی دارد و شهروندان به فکر همدیگر هستند. در جریان شیوع کرونا شاهد برخی اتفاقات تلخ مثل احتکار ماسک یا مواد ضدعفونی کننده بودیم، اما در مقابل کادر پزشکی تلاش بی وقفه‌ای دارد و از خودگذشتگی می‌کند. همچنین اقداماتی خودجوش مثل ضدعفونی کردن مکان‌های عمومی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی صورت گرفته است. قطعا باید جامعه را همراه کرد تا با کمترین هزینه از بحران عبور کنیم و برای این همراهی اول از همه جلب اعتماد لازم است و در وهله دوم آموزش صحیح.
در روزهای اخیر اتفاقات خوب و بد زیادی رخ داده است. احتکار مواد و اقلام بهداشتی، سفر‌های غیر ضروری و ... می‌توانند بدبینی را تقویت کنند و باعث شوند شرایط پیش آمده را بسیار بد تصور کنیم، اما در همین شرایط آخر زمانی اتفاقات خوب هم رخ داده‌اند. به نظر می‌رسد به همان میزان که صداقت در اطلاع رسانی و جدیت در مبارزه با کرونا می‌تواند منجر به زمین‌گیر شدن این بیماری شود، سنگین کردن کفه اتفاقات خوب نیز مثمر ثمر خواهد بود. در این بین اقدامات عجولانه و از سر بی فکری می‌تواند اعتماد عمومی به کار داوطلبانه را از بین ببرد. این روز‌ها زیاد شنیده‌ایم که می‌گویند: در خانه بمانید، این بهترین کاری است که می‌توانید برای خود و دیگران انجام دهید. اما این اقدامی منفعلانه به نظر می‌رسد. می‌توان در خانه نماند و به مقابله مستقیم با بیماری رفت، به شرط اینکه بدانیم واقعا باید چه کار کنیم و به شرط اینکه دنبال قهرمان بازی نباشیم.
منبع: خبرآنلاین
انتهای پیام/
