به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتیگروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛  وقتی عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ حمله نظامی علیه ایران را آغاز کرد هیچ وقت تصور نمی‌کرد ۸ سال درگیر جنگی طاقت فرسا شود که در آن بخش اعظمی از تجهیزات خود که از غرب تحویل گرفته بود را از دست بدهد.

ارتش رژیم بعث با وجود حمله همه جانبه در همان روز نخست پاسخ کوبنده ایران را طی عملیات کمان ۹۹ نیروی هوایی دریافت کرد و متوجه شد که خوابی که برای ایران دیده احتمالا به کابوسی برای خودش بدل خواهد شد و از سویی برای خرید تجهیزات جدید برای حمله به ایران نیاز به سرمایه دارد؛ از طرفی چون بخش اعظم هزینه خرید تسلیحات عراق از طریق نفت تامین می‌شد پس باید از سکو‌های نفتی مراقبت می‌شد.

صدام به لطف مشاوران غربی خود که مدت‌ها در ایران مستشار بودند از توان رزمی کشورمان به خصوص در دریا با خبر بود و می‌دانست ایران توان نابودی ناوگان و سکو‌های نفتی کشورش را دارد و قادر است عراق را از لحاظ اقتصادی فلج کند؛ پس برای دو سکوی استراتژیک خود یعنی سکو‌های البکر و الامیه ناوگان حفاظتی در نظر گرفت تا مانع حمله ایران شود، اما متوجه نبود که ناوگان به اصطلاح پیشرفته‌اش توان ایستادگی در برابر جوانان مومن و مخلص انقلاب را ندارد و در نتیجه در ۷ آذر ۱۳۵۹ قلب اقتصادی صدام ایستاد.

رشادتی که نیرو‌های دریایی و هوایی رغم زدند

جوانان ایرانی در نیرو‌های مسلح خوب می‌دانستند اگر عراق را در دریا فلج نکنند در زمینه اقتصادی به مشکل برخواهند خورد، پس تیزپروازان نیروی هوایی با جنگنده‌های F-۱۴ مامور به اسکورت کشتی‌های شدند؛ اما لازم بود تا جوابی دندان‌شکن داده شود تا بتوان با یک تیر چند نشان را زد.

ایرانی‌ها علاوه بر مراقبت از کشتی‌های خودی باید اقتصاد و توان رزم دریایی دشمن را نابود می‌کردند پس طرح یک عملیات بزرگ دریایی – هوایی ریخته شد تا ضربه سنگینی به صدام و حامیانش وارد کنند و این گونه بود که عملیات مروارید با همکاری نیرو‌های دریایی و هوایی ارتش انجام شد.

نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سحرگاه ششم آذر ۱۳۵۹ با انجام عملیات مروارید تکاوران خود را برای تصرف سکو‌های نفتی البکر و الامیه از طریق هوا و بالگرد به خط کرد و برای پشتیبانی از نیرو‌های عمل‌کننده و نابودی کامل این سکو‌ها و بندر ام‌القصر که از مسیر‌های مواصلاتی و لجستیکی عراق بودند ناوچه‌های پیکان و جوشن را به منطقه اعزام کرد.

از طرفی لازم بود تا پشتیبانی هوایی از شنار‌ها و تکاوران صورت گیرد پس نیروی هوایی با هواپیما‌های اف ۱۴ و اف ۴ وارد عمل شد؛ پس از درگیری تکاوران با نیرو‌های بعثی مستقر بر روی سکوی البکر؛ قسمت جنوبی به تصرف درآمد و پرچم ایران بر فراز بلندترین دکل نصب شد و ناوچه پیکان توانست برای پشتیبانی از تکاوران پهلوگیری کند.

صدام که متوجه وخامت اوضاع شده بود به نیروی دریایی و هوایی عراق دستور بازپس‌گیری داد و نیرو‌های دشمن بعثی به مصاف با ناوچه‌ها و هواپیما‌های ایرانی شتافتند، در این لحظه زمان نمایش اقتدار دریایی ایران با شناور قهرمان پیکان رسید که با دو کشتی عراقی خارج شده از بندر ام‌القصر مقابله و یکی را به عمق خلیج فارس بفرستد و شناور دوم نیز که عرصه را تنگ دید با سرعت پا به فرار بگذارد.

در آسمان هم عراق تمام توان خود را به کار بست تا مانع از موفقیت نیرو‌های ایرانی شود، اما هر چه کرد تیزپروازان نیروی هوایی پشت سر هم ضربات مهلکی را به دشمن وارد کردند؛ تقابل میان نیرو‌های ایرانی و عراقی تا روز ۷ آذر ادامه داشت که هر بار پیروزی نصیب نیرو‌های ایران شد و پس از آن با اعلام جنگنده‌های ایرانی که وظیفه هدایت شناور‌ها را داشتند مبنی بر خالی شدن صحنه نبرد از نیرو‌های دشمن؛ ناوچه پیکان به سمت سکو بازگشت و ظهر همان روز با دستور فرمانده عملیات پیکان به سمت پایگاه خود رجوع کرد، اما حین بازگشت هدف موشک قرار گرفت.

شناور پیکان توسط یک فروند شناور دشمن که در مخفیگاه خود زیر سکوی الامیه مخفی شده بود مورد هدف سه موشک قرار گرفت که با هوشیاری فرمانده و پرسنل شناور، اولین موشک دفع، اما موشک دوم به پاشنه کشتی برخورد و سامانه پیشران را متوقف کرد و موشک سوم باعث شد پیکان در اعماق خلیج فارس آرام بگیرد؛ این اتفاق باعث شد امام خمینی (ره) روز ۷ آذر را به نام روز نیروی دریایی ارتش نام‌گذاری کنند تا حماسه این مردان، همیشه در دل تاریخ زنده باشد.

نتایج عملیات مروارید

عراق با انجام مروارید به قدرت واقعی قوای مسلح ایران پی برد، اما دیگر دیر شده بود چرا که در حین این عملیات و در درگیر‌های هوایی و دریایی ۱۲ فروند شناور عراقی منهدم  شدند و ۳ فروند هم صدمات جدی دیدند و ایران توانسته بود دو سوم قدرت دریایی دشمن بعثی را از کار بیاندازد، اما مهم‌تر این که مابقی شناور‌های عراقی‌ها بعد از این عملیات دیگر جرات ظاهر شدن در خلیج فارس را نداشتند و فقط در محدوده خور عبدالله گشت می‌زدند.

ایران در حوزه هوایی نیز طی عملیات مروارید ۱۱ فروند از جنگنده‌های عراق را نابود کرد و برتری هوایی خود را بیش از پیش ثابت کرد و بیش از ده‌ها تن از نیرو‌های دشمن در این نبرد کشته، زخمی و اسیر شدند، اما جدای این دستاوردها؛ در عملیات مروارید نتیجه‌ای بزرگ برای ایران حاصل شد که آن هم بسته شدن راه‌های مواصلاتی عراق برای تجارت به خصوص فروش نفت بود.

پس از عملیات مروارید؛ عراق برای فروش نفت مجبور شد از طریق ترکیه و اردن اقدام کند زیرا تا مدت‌ها صادر کردن نفت از خلیج فارس برای دشمن بعثی مقدور نبود، اما از سوی دیگر مسیر مواصلاتی ایران همیشه باز ماند و روند صادرات و واردات هیچ‌گاه قطع نشد و سیادت دریایی ایران بر خلیج فارس حاکم شد.

این عملیات چنان مهم و بزرگ بود که دستاورد‌های آن تا پایان جنگ تحمیلی باقی ماند و حتی در حال حاضر هم از آن به عنوان نبردی مهم یاد می‌شود، در همین راستا امیر دریادار حبیب‌الله سیاری رئیس ستاد و معاون هماهنگ‌کننده ارتش گفت که عملیات مروارید به خاطر نتایج به دست آمده از آن مهم است.

معاون هماهنگ‌کننده ارتش بیان کرد: دشمن می‌خواست شمال خلیج فارس را به دست بگیرد و ما را در محاصره اقتصادی قرار دهد. ما وقتی نصف خلیج فارس را با اطلاعیه منطقه جنگی اعلام کردیم به این معناست که ۳ بندر عراق یعنی ام القصر، فاو و بصره در منطقه قرمز هستند و کشور دشمن در محاصره دریایی قرار می‌گیرد، چون بیشترین حجم صادرات و واردات از دریا بود و بیشتر نفت عراق از طریق سکو‌های الابکر و الامیه صادر می‌شد، آن هم قطع و از نظر دریایی فلج می‌شدند.

سیاری ادامه داد: دشمن می‌خواست منطقه خورموسی و بزرگ‌ترین بندر ما در این منطقه کنترل و ما را محاصره اقتصادی کند، اما عملیات مروارید که در شصت و هفتمین روز جنگ انجام شد باعث شد هم دو سوم نیروی دریایی عراق منهدم شود و سپس ۳ بندر آن‌ها محاصره و ۲ سکوی نفتی هم نابود شود.

عملیات‌هایی چون مروارید که توسط نیروی دریایی انجام شد روحیه نیرو‌های ایرانی را افزایش داد؛ روحیه‌ای که تا همین امروز هم وجود دارد و به دشمنی که حتی فکر تجاوز به ایران اسلامی را داشته باشد اعلام می‌کند که نوک پیکان ایران همیشه آماده دفاع و شکافتن سینه‌های آن‌ها است.

انتهای پیام/