هانیه لواف روانشناس و مشاور در گفتوگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره راهکار به والدین برای حل کردن دعوای بین خواهر و برادر، اظهار کرد: دعوای بین خواهر و برادرها و تعارضات و کشمکشهای آنها امری اجتناب ناپذیر است و در هر خانه و در هر سنی شاهد آن هستیم.
وی با بیان اینکه گاهی حسادتهایی که بین آنها وجود دارد و از طریق دعواها به نوعی تخلیه هیجانی صورت میگیرد، بیان کرد: در برخی مواقع کودکان از شیوه حل مساله و مدیریت آن ناآگاه هستند و نمیدانند چگونه مشکل خود را برطرف کنند.
این روانشناس با اشاره به اینکه گاهی بچهها نیز به علت پایین بودن سن و عدم رشد شناختی نمیتوانند مسائل را تجزیه و تحلیل کنند، به درک و شناخت مناسبی نسبت به مسائل دست پیدا کنند، ادامه داد: والدین نباید تا وقتی که بین آنها دعوای شدیدی که منجر به آسیب جسمی شده، مداخله کنند زیرا این کار منجر به طرفداری از یک کودک میشود و در فرد مقابل خشم نهفتهای ایجاد میشود و ممکن است که این دعوا لحظهای بعد فراموش گردد، اما خشم و هیجان منفی در کودک ماندگار شود و به نوعی دیگر بروز پیدا کند.
لواف ادامه داد: آسیب دیگر این مداخله این است که کودکان هیچ وقت نحوه حل مساله و پیدا کردن راهکار مناسب را یاد نمیگیرند و منفعل بار میآیند و همواره خودشان رو پشت والدین پنهان میکنند تا آنها مشکلاتشان را برطرف کنند.
این روانشناس تصریح کرد: میتوانید گاهی از تکنیک حواس پرتی و یا جایگزین کردن فعالیت لذت بخش دیگری که ذهن کودک معطوف به آن شود استفاده کنید، در مواقعی که دعوای بین آنها خیلی شدید بود تنها آنها را جدا کنید و اطلاع دهید که فعلا اجازه بازی با هم را نخواهند داشت و اگر دعوا سر وسیلهای بود میتوانید از تکنیک توقیف اسباب بازی استفاده کنید و بگویید، چون نمیتوانید با هم بازی کنید تا زمان مشخصی که برایش تعیین میکنید نمیتوانند از آن وسیله استفاده کنند و این کار را با اطلاع رسانی قبلی انجام دهید.
وی خاطرنشان کرد: میتوان هر وقت اوضاع آرام بود و در شرایط مناسب راجع به درگیری و نحوه مدیریت آن به کودکانتان آموزشهای لازم را ارائه دهید تا از وقوع مجدد درگیری پیشگیری کرده باشید و در آخر سعی شود که تایم کیفی بیشتری والدین برای کودکان در نظر بگیرند و با برنامه ریزی کردن اوقات بهتر و با کیفیت تری را تجربه کنند.
انتهای پیام/
من که بچه بودم با خواهرم دعوام میشد بابام بدون هیچ استدلالی هر دفعه میومد منو میزد ، کاری هم نداشت تقصیر کیه
الانم تقریبا همینه کار اشتباه اونو دفاع میکنه خیلی از کارهای خوب منو یا بد تفسیر میکنه یا ندید میگیره ، اینقد طرفداری واضح هم میکنه که خود خواهرم و اقوام هممیدونن
پدر مادر نباید اینطور بین بچه هاشون فرق بذارن حداقل نباید در ظاهر و رفتار اینو نشون بدن
در هر گروهی نباید به شخص فکر کرد ،
باید ارزش ها را شناخت و بعد دید کدام فرد گروه در آن ارزش ها برتر است ،
بعد آن فرد را مرکز گروه قرار داد و فعالیت های گروه را با او هماهنگ کرد ،
مثلا دختر محبوب است ،
برای گسترش اخلاق دیگران از او بباموزند .