امیر سرتیپ دوم علیرضا شیخ:
ارتش ماموریت‌های ذاتی خود را بدون هیاهو انجام می‌دهد/ با کشور‌های جهان تعاملات دیپلماتیک داریم
معاون تربیت و آموزش ارتش گفت: ارتش باید ماموریت‌های ذاتی خود را بدون هیاهو انجام دهد.
به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، گسترش گروهک‌های تروریستی در منطقه غرب آسیا و تصرف بخش عظیمی از خاک کشور‌های عراق و سوریه اگر چه با وحدت کشور‌های محور مقاومت و حمایت‌های ایران از دولت‌های قانونی و مردم این کشور‌ها با شکست روبرو شد، اما با گذشت زمان از این اتفاق برای بسیاری این سوال مطرح است که شیوه جنگ با گروه‌های تروریستی چه تفاوتی با جنگ تحمیلی داشت و چگونه آنها با جنگ بی قاعده و بی اصول در ابتدا به موفقیت‌های بسیاری دست یافتند.
آموزش نیرو‌ها در نیروهای مسلح و فهم شیوه مبارزه امر بسیار مهمی است و در جنگ‌ها این نیروهای کارآمد و آموزش دیده هستند که می‌توانند سرنوشت نبرد را تغییر دهند از این رو برای پاسخ به سوالاتمان در خصوص شیوه جنگ گروهک‌های تروریستی مانند داعش با امیر سرتیپ دوم دکتر علیرضا شیخ معاون تربیت و آموزش ارتش به گفت‌وگو نشستیم.
امیر سرتیپ دوم شیخ براین بارو است که جنگ با داعش جنگ بی قاعده و نامنظم بود که همین امر سختی‌های خاص خود را به همراه داشت. سطح جنگ فرق می‌کند. داعش عنصری نامنظم است که با قاعده نمی‌جنگد، ولی دشمن کلاسیک با قاعده می‌جنگد. برای مثال ما سربازان وقتی با میدان مین برخورد می‌کنیم قاعدتا این میدان نقشه دارد و با پیدا کردن نقشه می‌توانیم تمام میدان را خنثی کنیم، ولی وقتی فله‌ای مین ریزی شده و قاعده‌ای وجود ندارد کار سخت‌تر میشود.
او ادامه داد: داعش جنگجویانی نامنظم بودند که از هیچ قاعده جنگی و هیچ اصول اخلاقی تبعیت نمی‌کردند و در جنگ بایستی چاقو را با چاقو برید و ما نیز به سبک خودشان با آنها جنگیدیم و در مورد داعش قاعده‌ی مشت آهنین برخورد کردیم و با پتک گردو را شکستیم. سبک داعش جنگ نامنظم و ایجاد رعب و وحشت بود که بر خلاف قاعده بازی بود. در جریان نزدیک شدن داعش به مرز‌های غربی ما، نیروی زمینی و هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با آتش توپخانه و بمب افکن‌های نیروی هوایی، بلایی بر سر آنها آوردیم که کل منطقه را ترک کردند و به فاصله یک استان از مرز‌های ما فاصله گرفتند. چون داعش توپخانه و جنگنده و هواپیما ندارد و به طور نامنظم و بی قاعده می‌جنگد و لذا بایستی با پتک گردو را می‌شکستیم.
معاون آموزش ارتش در بخش دیگری از سخنان خود درباره اینکه چرا اقدامات گسترده ارتش درمقابله با داعش تا کنون رسانه‌ای نشده است گفت: ارتش نهادی ماموریت محور است و در حادثه خود را نشان می‌دهد. ارتش باید ماموریت‌های ذاتی خود را بدون هیاهو انجام دهد و نقش تعریف شده و مورد انتظار خود را به گاه حادثه نمایش دهد. (آیا انجام وظیفه تبلیغ میخواهد و یا نیاز به هیاهو دارد؟)، شاهد مثال عرض بنده ایفای نفش ارتش در سال اول دفاع مقدس است، در سال اول فقط ارتش با همین تجهیزات و نیروهای آموزش ندیده مردمی در مقابل ارتش تا دندان مسلح صدام ایستاد و توانست در مقابل یورش لشگر‌های عراق بایستد و حرکت آنها را متوقف و به اصطلاح عمل تثبیت یورش را انجام دهد، البته با گذر زمان، تاریخ این‌ها را مشخص خواهد کرد ما قاعده‌ای داریم که برای انجام ماموریت نباید تبلیغ کرد مورخان و وجدان بیدار تاریخ نحوه انجام وظیفه را ثبت خواهند کرد. زیرا با ایمان به اینکه این تجربیات باید برای نسل آینده ثبت شود معتقدیم که اگر نسل آینده تاریخ را مطالعه نکند اجبارا باید آن را تکرار کند و این تکرار هزینه دارد. با این نگاه تبلیغ را محور قرار نمی‌دهیم.
او ادامه داد: ولی وقتی که نقاهتخانه احداث می‌کنیم و یا در سیل به کمک مردم می‌رویم نشان داده میشود، چون این اقداماتی که انجام داده ایم و جزء وظیفه ذاتی ارتش نیست، ماموریت ارتش در سه حوزه‌ی مختلف شامل:پاسداری از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تعریف شده است لذا اگر روزی دشمنی این سه رکن را به خطر بیندازد ما نباید نمایش بدهیم بلکه باید عمل کنیم و وظیفه ارتش انجام دادن ماموریت مصرحه است. امروز نسل جوان بعضا از ما مطالبه می‌کند و می‌پرسند شما چه کرده اید و ما از شما چیزی در رسانه نمی‌بینیم؟ این مساله از نظر مطالبات رسانه‌ای حرف درستی است. ولی مرور زمان نقش ارتش را مشخص می‌کند. اگر محققی بدون حافظه ذهنی قبلی در مورد قبل و بعد از انقلاب نقش ارتش را بررسی کند می‌تواند حرف‌های ناگفته بسیاری را برای جوانان کشور باز گو نماید و نقش ارتش را در اقتدار امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نمایان نماید. باشد تا جوانان آینده و نسل چهارم انقلاب این آرزو را محقق و در حافظه تاریخ برای نسل بعد ثبت نمایند. متن کامل گفت‌وگوی امیر سرتیپ دوم شیخ با پایگاه اطلاع رسانی ارتش را در ادامه بخوانید:
فلسفه نامگذاری ۲۹ فروردین چیست؟
وقتی در مورد ۲۹ فروردین صحبت میشود از یک بسته حرف می‌زنیم. این روز یک اتفاق تشریفاتی و نمادین نبود، بلکه یک اقدام راهبردی و حیاتی بود که با اندیشه شگرف معمار انقلاب باعث بقای انقلاب و تثبیت ان شد؛ لذا نام گذاری ۲۹ فروردین به عنوان روز ارتش را باید در قالب یک بسته‌ای از جریانات بررسی و تحلیل نمود که با تاریخ انقلاب و عملکرد ارتش در نزج و تثبیت انقلاب در ارتباط است. برای پاسخ به سوال شما اجازه بفرمائید یک برگشتی به تاریخ انقلاب داشته باشیم و از ۱۹ بهمن ۵۷ آغاز کنیم. ۱۹ بهمن ۵۷ روزی بود که بدنه ارتش با حضرت امام (ره) پیمان بست و روزی شد که امید بسیاری از جریانات بیرونی را که به مقاومت ارتش در مقابل حرکت مردمی انقلاب امید بسته بودند را قطع و آغازگر ریتم جدیدی از سرعت تثبیت انقلاب گردید. ارتش با کاری نمادین آن تصویر ماندگار را در مقابل حضرت امام (ره) خلق کرد و تقریبا پایه‌های امید بیرونی و خارجی را متزلزل کرد. این یک آغاز برای نمایان شدن نقش ارتش در آینده انقلاب که خشم دشمنان خارجی و داخلی را برانگیخت.
مورد دوم، حرکت تاریخ ساز فرماندهان ارتش که در ساعت ۱۰:۳۰ روز ۲۲ بهمن، ۲۶ نفر از فرماندهان ارتش بیانیه‌ای صادر می‌کنند و حرکت انقلابی مردم را تایید می‌کنند که با جریان مردم همراه هستند. دقیقا ساعت دو بعدظهر انقلاب اسلامی پیروزی خود را اعلام می‌کند. یعنی قبل از اینکه ارتش اعلام همبستگی داشته باشد انقلاب نمی‌توانستبه پیروزی برسد و ان را اعلام رسمی نمایید.
وقتی فرماندهان ارتش بیانیه صادر کردند و اعلام کردند تمام یگان‌های سرتاسر کشور باید محدودیت‌های نظامی را بردارند و به داخل پادگان‌ها برگردند. یکی از نهاد‌ها صدا و سیما بود که به عنوان پایگاهی استراتژیک دراختیار ارتش بود و تا این ساعت مردم نتوانسته بودند به آن نفوذکنند که بعد از فرمان برگشت به پادگان‌ها این مکان در اختیار نیروهای انقلابی قرار گرفت و پیروزی انقلاب اعلام شد. نقش ارتش در این مرحله بیش از همیشه دیده میشود و نقطه امید کشور‌ها و سرانی که می‌خواستند انقلاب را خفه کنند بیش از همیشه از بین رفت. این نشان دومی که سبب خشم دشمنان و اندیشه تخریب ارتش و جدا نمودن آن از دامن انقلاب را کلید زد.
بعد از این ماجرا در ۲۳ بهمن ۵۷ شهید قرنی به عنوان رییس ستاد مشترک ارتش معرفی میشود که این حرکت بزرگی بود و اقدام راهبردی حضرت امام در ترکیب قدرت سخت ارتش با قدرت نرم انقلاب و معرفی فرمانده برای ارتش انقلابی آخرین دژ امید دشمنان را نیز فرو ریخت.
وقتی دشمن متوجه این حرکات ارتش شد فورا شروع به کوبیدن ارتش نمود و شروع به انتشار شایعاتی کر د و شعار انحلال ارتش با جریان سازی‌های بیرونی و همراهی ناآگاهانه داخلی مطرح و به تدریج به مطالبه تبدیل شد و با جریان سازی‌های هدفمند و با بهره گیری از احساسات انقلابی مردم و مسئولان بی تجربه و جوان شروع به دخالت در امور ارتش و بر هم زدن انسجام شکننده و ناپایدار ارتش نمودند. مرحوم شهید قرنی با توجه به تمام جریاناتی که در داخل کشور حاکم بود با قدرت در مقابل آنها ایستاد و ارتشی بهم ریخته را جمع کرد. اگر کسی ذره‌ای شم مدیریتی داشته باشد می‌تواند بفهمد جمع کردن ارتشی بهم ریخته در چنان شرایطی یعنی چه؟ ولی او با قدرت ورود پیدا کرد و پادگان‌ها و نیروهای ارتش را کنترل و شروع به فعالیت کرد.
از این طرف هم نیروهای خارجی از روی عناد و نیروهای داخلی از روی جهل شروع به کوبیدن ارتش کردند. شهید قرنی روز هفتم فروردین استعفای خود را تقدیم امام (ره) می‌کند و رسما اعلام می‌کند جریانات داخلی به دلیل عدم شناخت ارتش فرماندهی و مدیریت صحنه را از بین می‌برند و ارتش را نابود می‌کنند و از دخالت‌های بی جای دستگاه‌ها حرف زد. این نامه معروف ایشان وجود دارد و جسارت مدیریت ایشان را در آن صحنه نشان می‌دهد. حضرت امام (ره) این استعفا را نمی‌پذیرند و مرحوم بازرگان وارد صحنه میشود و داستان‌هایی در این مرحله وجود دارد که نمی‌خواهیم به آنها بپردازیم محققین می‌توانند تاریخ را ورق بزنند.
مع الوصف فرماندهان جمع می‌شوند و به خدمت امام می‌روند و جریان را برای ایشان تشریح و علت استعفای شهید قرنی را تبیین می‌کنند. وقتی امام (ره) ازجریانات پشت پرده برای نابودی ارتش مطلع شدند با آن فرمان تاریخی اعلام روز ارتش انقلاب را بیان می‌کنند. اقدامی راهبردی و هوشمندانه (علی رغم بعضی مخالفت‌ها) که شریان قدرت را با قلب انقلاب پیوند زد. حضرت امام (ره) در ۲۶ فروردین ۵۸ پیام تاریخی خود را در حمایت و بقای ارتش اعلام کردند که ارتش باید بماند و با ساز و برگ و ادوات نظامی خود باید در شهر‌های مختلف رژه برود و مردم موظف به استقبال هستند. در روز ۲۹ فروردین همان سال ارتش با تمام تجهیزات خود در شهر‌ها رژه رفت که با استقبال با شکوه مردم از رژه مواجه شد. این روز تاریخی روز پیوند و احیا ارتش جمهوری اسلامی ایران است. باید این روز را روز تولد ارتش در جمهوری اسلامی ایران بنمایم که نگاه نافذ و بصیر حضرت امام (ره) از برخی از جریانات جلوگیری کرد، اما اگر چنین کاری صورت نمی‌گرفت تحلیل‌های دیگری مطرح می‌شد، ولی ارتش به یکی از پایه‌های پیروزی و دوام جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد؛ و اینگونه شد که بسته ارتش فدای ملت تکمیل و روز ۲۹ فروردین به فرمان امام روز ارتش نام گذاری شد.
اقدامات و نام ارتش آن‌گونه که باید و شاید در اخبار نمی‌آید با اینکه ارتش در جنگ و حتی در مبارزه با داعش حضور پر رنگی داشت چرا ارتش در سایه قرار دارد؟
وقتی دانشجویان و مخاطبین جوان ما چنین سوالاتی را مطرح می‌کنند برای آنها مثالی می‌زنیم و می‌گوییم آیا تا به حال دیده و یا شنیده اید که روغن کرمانشاه را در تلویزیون تبلیغ کنند؟ چرا؟ جواب شما به سئوال بنده جواب بنده به سوال شماست؟!
ارتش نهادی ماموریت محور است و در حادثه خود را نشان می‌دهد. ارتش باید ماموریت‌های ذاتی خود را بدون هیاهو انجام دهد و نقش تعریف شده و مورد انتظار خود را به گاه حادثه انجام دهد. (ایا انجام وظیفه تبلیغ میخواهد و یا نیاز به هیاهو دارد؟)، مصداق عرض بنده ایفای نفش ارتش در سال اول دفاع مقدس می‌باشد. در سال اول فقط ارتش با همین تجهیزات و نیروهای آموزش ندیده مردمی، در مقابل یورش لشگر‌های عراق بایستد و حرکت آنها را متوقف و به اصطلاح عمل تثبیت یورش را انجام دهد، البته با گذر زمان، تاریخ این‌ها را مشخص خواهد کرد ما قاعده‌ای داریم که برای انجام ماموریت نباید تبلیغ کرد مورخان و وجدان بیدار تاریخ نحوه انجام وظیفه را ثبت خواهند کرد. زیرا با ایمان به اینکه این تجربیات باید برای نسل آینده ثبت شود معتقدیم که اگر نسل آینده تاریخ را مطالعه نکند اجبارا باید آن را تکرار کند و این تکرار هزینه دارد. با این نگاه تبلیغ را محور قرار نمی‌دهیم.
ولی وقتی که نقاهتخانه احداث می‌کنیم و یا در سیل به کمک مردم می‌رویم نشان داده میشود، چون این اقداماتی که انجام داده ایم و جزء وظیفه ذاتی ارتش نیست، ماموریت ارتش در سه حوزه‌ی مختلف شامل:پاسداری از استقلال، تمامیت ارضی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تعریف شده است لذا اگر روزی دشمنی این سه رکن را به خطر بیندازد ما نباید نمایش بدهیم بلکه باید عمل کنیم و وظیفه ارتش انجام دادن ماموریت مصرحه است. امروز نسل جوان بعضا از ما مطالبه می‌کند و می‌پرسند شما چه کرده اید و ما از شما چیزی در رسانه نمی‌بینیم؟ این مساله از نظر مطالبات رسانه‌ای حرف درستی است. ولی مرور زمان نقش ارتش را مشخص می‌کند. اگر محققی بدون حافظه ذهنی قبلی در مورد قبل و بعد از انقلاب نقش ارتش را بررسی کند می‌تواند حرف‌های ناگفته بسیاری را برای جوانان کشور باز گو نماید و نقش ارتش را در اقتدار امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نمایان نماید. باشد تا جوانان آینده و نسل چهارم انقلاب این آرزو را محقق و در حافظه تاریخ برای نسل بعد ثبت نمایند.. ان شالله
آیا فکر نمی‌کنید وقتی ارتش در جا‌هایی که باید حرف بزند مکث کرده و همین بین ارتش و جامعه فاصله انداخته است؟
بین ارتش و مردم فاصله‌ای ایجاد نمی‌شود ارتش در جایی که باید فعالیت انجام دهد کار می‌کند. فلسفه وجودی ارتش‌ها ۹۹% پیش بینی و ۱% وقوع حادثه می‌باشد. ما برای آن یک درصد آماده می‌شویم و کار ما در آن یک درصد خود را نشان می‌دهد. باید برای آن یک درصد خود را آماده کنیم، قدرت یک ارتش به توانمندی‌هایی است که نمی‌تواند ابراز نماید. آنچه که گفته میشود قدرت نیست. در حقیقت آنچه که نمی‌توانم بگویم قدرت ما است و ارتش بر این اصل معتقد است.
فاصله پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ کمتر از دو سال بود که همین موضوع فرصت به بدنه ارتش نداد تا خود را تقویت کند و ارتش هر اموزش و داده ایی که داشت برای زمان گذشته بود با این تفکر چطور پیروز میدان شدیم؟
کار آموزش در نیروهای مسلح کار تربیت رزمنده و مدافع از حریم کشور است. من باید یاد بگیرم که از کشور و ملت خود دفاع کنم اصول دفاع در جهان کاملا ثابت و کلاسیک است. هر آنچه که در دانشگاه‌های ما تدریس میشود اصول کلاسیک جهانی است. من باید این اصول را یاد بگیرم تا در حادثه و جنگ به کار بگیرم و در راه دفاع از کشور و ملت موفق ظاهر شوم؛ لذا آنچه در زمان گذشته آموزش داده می‌شد و آنچه امروز آموزش داده میشود از لحاظ فلسفه آموزشی تفاوت فاحشی با هم ندارند، ولی از لحاظ اعتقادی و دینی و از نظر نگرش بر ماموریت جنگ متفاوت است همچنین تاکتیک‌ها تغییر چندانی نداشته و پایه و اساس رزم سنگین ما همان پایه و اساس جهانی است و قاعده و استانداردی جهانی دارد.
جنگ علم است و بدون علم نمی‌توان وارد میدان شد. ارتش این علم را داخل دانشگاه‌ها و یگان‌ها و افراد خود داشت و در زمان جنگ علی رغم بهم ریختگی ساختار سازمانی، ارتش ورودی موثر داشت و توانست رخنه و نفوذ دشمن را سد کند. شاید افسر و درجه دار ما هنوز به مبانی فکری جدید (انقلابی) ورود نکرده بود و شاید حتی در زمان آغاز جنگ بعضی مبانی اعتقادی را هم رعایت نمی‌کردند، ولی در دفاع از خاک جان می‌دادند تا حیثیت ندهند. گرچه در رژیم پیشین تربیت شده و آموزش دیده بود و بر ارزش‌های انقلاب چندان مقید نبود، ولی در جنگیدن تا آخرین قطره خون خود مبارزه می‌کرد تا ذره‌ای از خاک کشورش به پوتین متجاوز نچسبد مگر اینکه با خون خود آن را بشوید و نیروهای ارتش برای این معنی آموزش دیده بودند و ظاهر شدند و درست عمل کردند.
ارتش آموزش دفاع را به تمام بدنه نیروهای داوطلب مردمی تزریق کرد و تمام توان خود را بر این کار گذاشت. سه میلیون و دویست و نود و چهار هزارو نهصد و هفتادو هفت نفر در زمان جنگ از شروع تا خاتمه آموزش داده شده اند و با همان سبک آموزش قدیم وارد جنگ شدند. سبک آموزش، استانداردی است که طاغوتی و انقلابی ندارد و یک نفر را برای دفاع از میهن و خاک خود آماده می‌کند؛ لذا ورود ارتش و طراحی او و شناخت محیطی ارتش از نوار مرزی عراق حرکت گسترده و برنامه ریزی شده عراق را ناکام گذاشت و ما در سال اول جنگ دشمن را تسلیم کردیم؛ و هجمه دشمن تثبیت شد و نتوانست پیشروی کند و بعد شروع به عقب راندن دشمن کردیم.
در آغاز جنگ تثبیت یورش دشمن بزرگترین موفقیت است، با آن حجم یورش دشمن، بهم ریختگی سازمانی ارتش، اعدام ها، بگیر و ببندها، زندانی کردن ها، خلخالی‌ها و سایر مراتب که ذات انقلاب‌ها است می‌بایستی به ماموریت (جنگ) ورود می‌کردیم و یک سازمان به هم ریخته‌ای را تجمیع کرده و در مقابل ارتشی منظم قرار می‌دادیم این مرحله خود انقلابی بزرگ بود.ای کاش محققین کشورم روزی این صحنه‌های بدیع فرماندهی را از سینه‌ها به کتاب‌ها برای اطلاع و استفاده نسل‌های بعد ثبت کنند.
آموزش‌ها در آن زمان به چه مواردی توجه می‌شد؟
در زمینه آموزش مشکلی وجود نداشت. می‌دانیم که راز مانایی نفر در میدان رزم داشتن فن رزم و آشنایی با این فنون و مهارت در این زمینه است. لیکن برای آموزش نیروهای مردمی داوطلب جا انداختن این سیکل آموزش قدری زمان بر بود و از این جهت مشکلات زیادی وجود داشت، چون تصور می‌شد جنگ یعنی رفتن به خط و جنگیدن، ولی قاعده و اصولی نیاز است و دانشگاه و اصلوب و تاکتیکی لازم بود تا رفته رفته بدنه سپاه شکل بگیرد و بسیجیان و شبه نظامیان ما شکل بگیرند و بر سر کار بیایند. ارتش در این برهه تاریخی پوستی اندازی کرد. بعد‌ها در شهر‌ها نیز آموزش‌هایی داده شد که در حقیقت آموزش اسلحه به دست گرفتن بود و از تاکتیک سر در نمی‌آوردند و در منطقه رفته رفته یاد می‌گرفتند و می‌جنگیدند.
در جایی گفته ام که اگر شور بسیجی و شعور (تاکتیک و هنر رزم) ارتشی در جنگ با هم ترکیب می‌شد جنگ بسیار زودتر از این‌ها به نتیجه می‌رسید. متاسفانه شور ترکیبی داشت که با این شعور یکجا جمع نمی‌شد این شعور حسی داشت که نمی‌توانست شور بگیرد، چون خاصیت شعور جلوگیری کردن از شور است؛ و خاصیت شور زیر پا گذاشتن منطق است. ترکیب این دو سخت بود و اگر می‌شد چنین کرد هیچ بمب اتمی جلودار نیروی رزمنده گان ما نبود؛ و برابر یک قاعده کلی وقتی از دست دادن جان برای یک رزمنده اهمیتی نداشت و از آن استقبال کرد این رزمنده خطرناکترین سلاح روی کره زمین میشود و ما در زمان جنگ با این مساله روبرو بودیم و با آموزش‌های ارتش چنین حسی در شخص ایجاد میشود. چون این آموزش‌ها چنین قابلیتی دارد. تا جایی که سرباز وقتی بخواهد درون سنگر دفاعی و در سرزمین خود سرش را پایین بیاورد گریه اش بگیرد و می‌گوید اینجا خاک من است دشمن نباید من را در چنین وضعیتی قرار بدهد. چنین مدافعانی محصول تربیت در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش نظامی ارتش هستند.
سطوح آموزشی در ارتش چه تفاوت‌هایی دارد؟
ما سطوح مختلف آموزشی داریم و رده‌های مختلف مدیریتی و فرماندهی داریم که هر رده‌ای متناسب با نیاز خود آموزش می‌بیند و هر رده متناسب با نوع ماموریت و سطح کاری خود آموزش‌های خاص خود را می‌بیند. در کمتر سازمانی شاهد چنین نکته‌ای خواهید بود که مثل ما دارای ۲۴۰۰ تخصص باشد و این در ارتش جمهوری اسلامی وجود دارد. ما در ارتش ۲۴۰۰ تخصص را آموزش می‌دهیم؛ و این تخصص‌ها در حوزه های مختلف و متعدد اعم از الکترونیک و مکانیک و جنگ افزار و هوافضا و... و منطبق با آخرین علوم روز دنیا و یافته‌های دانشی بشر فعالیت مینماید. امروز جغرافیای ایران اسلامی از قعر دریا تا اوج آسمان‌ها در سیطره فناوری‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران است که با نیروهای متخصص خود لحظه به لحظه رصد می‌کند. در همین لحطه دلاوران نیروی زمینی درمرز‌های شرق و غرب ایران اسلامی و مردان سفیدجامه ما در نیروی دریایی در قعر آب‌های خلیج فارس و دریای عمان و چشم همیشه بیدار پدافند ما در فضای کشور و تیز پروازان نیروی هوایی در بالای سر مان به دنبال پایش جغرافیای ایران عزیز هستند تا از گزند نگاه نامحرم بدور باشد و مردم در درون مرز‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در آسایش و امنیت زندگی کنند. ولی کسی نمی‌تواند این حجم عظیم فعالیت را ببیند و این طبیعی است. زیرا امنیت وقتی احساس میشود نا امنی جولان دهد؛ و این نعمت آسایش امروز در کشور نتیجه جانفشانی و از خود گذشتگی خیل سربازان ارتش ایران زمین است که بدون توقع و برگرفته از اندیشه تربیت دینی خود امروز در جای جای ایران اسلامی بدون هیاهو ادعا مشغول صیانت از ماموریت خود می‌باشد.
مقابله با داعش سخت‌تر بود یا جنگ هشت ساله؟
داعش جنگجویانی نامنظم بودند که از هیچ قاعده جنگی و هیچ اصول اخلاق جنگی تبعیت نمی‌کردند و در جنگ بایستی چاقو را با چاقو برید و ما نیز به سبک خودشان با آنها جنگیدیم و در مورد داعش قاعده‌ی مشت آهنین برخورد کردیم و با پتک گردو را شکستیم. سبک داعش جنگ نامنظم و ایجاد رعب و وحشت بود که بر خلاف قاعده بازی بود. در جریان نزدیک شدن داعش به مرز‌های غربی ما، نیروی زمینی و هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با آتش توپخانه و بمب افکن‌های نیروی هوایی، بلایی بر سر آنها آوردند که کل منطقه را ترک کردند و به فاصله یک استان از مرز‌های ما فاصله گرفتند. چون داعش توپخانه و جنگنده و هواپیما ندارد و به طور نامنظم و بی قاعده می‌جنگد و لذا بایستی با پتک گردو را می‌شکستیم.
با تجربه جنگ ۸ ساله و داعش به نظر می‌رسد ارتش ما در آموزش به خودکفایی رسیده است.
تجربه فوق علم و قاعده است. وقتی نیرویی و ارتشی داشته‌های خود را در میدان آزمایش کرده باشد نیرویی آبدیده و ارزشمند است. بسیاری از کشور‌های دوست و همسایه ما درخواست کرده‌اند یافته‌های جنگ را در اختیار آنها قرار بدهیم. من در سازمان ملل در ماموریتی بودم و گزارشی از جابجایی دو نیرو در منطقه تهیه کردم و در اختیار سازمان ملل قرار دادم و چون زیر گزارش را به عنوان افسر ارتش ایران امضا کرده بودم در تجزیه و تحلیل نوشته بودند، چون این افسر ایرانی تجربه جنگ دارد لذا تحلیل او قابل بررسی است. بار اعتباری تحلیل من به صرف ایرانی بودن و اینکه ایران در جنگ حضور داشته بالا رفته بود و بعد از چک کردن تحلیل را درست ارزیابی کرده و نظریه من اثبات شد. از این رو تحلیل‌های کسی که میدان دیده واقعی‌تر خواهد بود.
به طور مسلم تجربه جنگ برای ما تجربه بزرگی است و آوردگاهی بود که به نوعی ارتش گلخانه‌ای ما را در معرض آب و آتش قرار داد. ارتش‌های گلخانه‌ای در همان حد می‌مانند و جایی برای چک کردن و عرضه توانمندی‌های خود ندارند، ولی ما این میدان را داشتیم. این واژه مختص ارتش‌هایی است که در پادگان‌ها محدود هستند، ولی نیروی زمینی ما امروز در شرق و غرب کشور پراکنده و مستقر است و تمرین می‌کند. ما در عرصه دریا برای اینکه میدان ببینیم به جنگ دزدان دریایی رفتیم. تا عرصه عمل داشته باشیم یک نیروی نظامی هرچه با ماموریت‌ها درگیر باشد در روز حادثه موفقتر است. از این رو اگر کاری نداشته باشیم برای خودمان رزمایش درست می‌کنیم. در عرصه هوا و فضا نیز به همین صورت ثانیه‌ای تعطیلی نداریم. یک ارتش یا درعملیات است یا در حال آموزش و احراز آمادگی برای عملیات و حد وسطی ندارد.
سخت‌ترین دوران کاری شما چه زمانی بود؟
زندگی نظامی سختی ندارد، چون عشق و شوری در کار است، ما لحظات بحرانی زیادی داشتیم که وقتی تعریف می‌کنید در مخیله یک انسان عادی نمی‌گنجد دوره‌های مختلف نظامی گری و صحنه‌های مختلف درگیری را شاهد بودیم. ولی برای من شادترین و زیباترین لحظات آن زمان بود که انقدر حجم کارم بالا بود که قادر به اولویت بندی آنها نبودم و این دوره‌ها بهترین دوران خدمتم محسوب می‌گردد؟ من از این لحظات زیاد داشتم و شادترین لحظات من زمانی بود که در مراسم فارغ التحصیلی لبخند بر لب آقا می‌نشاندم و حضور پیدا می‌کردم تا این لبخند را از حضرت آقا بگیرم. سختی ذات شغل ماست. ما استرس‌های زیادی در این زمینه شغلی داریم از این رو فرد نظامی باید متفاوت از بقیه باشد. امروز تمام دانشگاه‌ها تعطیل است، ولی دانشجویان دانشگاه افسری باید برگردند، چون ذات این شغل بحران است و فلسفه وجودی این شغل در بحران‌ها تعریف میشود. به فرمایش مقام معظم رهبری زمانیکه همه در‌ها به روی سیاسیون بسته میشود نظامیان باید در صحنه به گشودن در‌های بسته اقدام کنند و مدیریت بحران انجام بدهد فلسفه زندگی ما سختی است و این ذات زندگی ماست.
در زمان جنگ می‌گفتیم، حاضر هستیم تمام حقوقمان را در منطقه عملیاتی زیر یک سنگ بگذارم و فقط یک نفر از تهران بیاید و این پول را بردارد و ببرد خرج کند. آیا کسی حاضر به انجام این کار بود؟ این شغل با چنین ترازو‌هایی قابل سنجش نیست. نظامیگری حس و شور و فرهنگی است که کمتر می‌توان در جامعه تشریح کرد و توضیح داد باید در صحنه قرار بگیرید تا متوجه شود.
در مساله کرونا چطور برخورد کردید؟
ما همواره به دنبال تبدیل تهدید به فرصت هستیم، ما کرونا را فرصتی پنداشتیم و در گام اول مدیریت کردیم و مراکز آموزشی را با کنترل فضای روانی و مرخصی کوتاه مدت "عید نوروز" مدیریت کردیم. دوره‌ها را در یگان‌های عملیاتی تقسیم کردیم و فورا آموزش‌های مجازی را شروع کردیم و از طریق شبکه‌های زیرساختی داخلی آموزش‌ها را ارائه کردیم. به عنوان معاون آموزشی ارتش با قاطعیت عرض می‌کنم دانشجویان ما یک ساعت عقب افتاده تحصیلی ندارند. از منظر تقویت شبکه‌های اموزشی مجازی فرصتی بی نظیر به دست آمد، ولی از منظر کنترلی و بهداشتی و تحقیقاتی و مطالعاتی با تمهیداتی که انجام شد امروز با اطمینان می‌گویم از خانواده آموزش حتی یک نفر مبتلا نداشتیم و آموزش‌ها بدون تعطیلی در جریان است. در خصوص مطالعات علمی نیز نتایج خوبی داشتیم که در آینده منتشر خواهند شد. اگر به این پدیده به عنوان بیوتروریسم نگاه کنیم و یا پدیده‌ای بیولوژیک، برای هر دو وجه آن گرو‌های مطالعاتی در حال بررسی و ارایه راه کارند.
کدام کشور‌ها در آموزش از ایران کمک گرفته‌اند؟
در همین لحظه دانشجویانی از کشور‌های عمان، پاکستان، هندوستان، کره، و... داریم. این تعاملات آموزشی برای انتقال تجربه‌ها است. آموزش نیروهای مسلح در ارتش‌های دنیا طبقه بندی ندارد. ارتش جمهوری اسلامی ایران در سازمان‌های نظامی جزو اولین سازمانی است که تعاملات دیپلماتیک دارد و دانشجو می‌فرستد و دانشجو جذب می‌کند. در خصوص برخی از کشور‌ها ارتباط یک طرفه است به طور مثال ما از کره دریافت دانشجو داشتم، ولی ما دانشجویی نفرستاده ایم. این گام اول بود و رفته رفته وضعیت تغییر خواهد کرد.
قاعدتا آموزش و پژوهش پیشانی سازمان است لذا دانش پژوهان باید در تاریخ بر مساله ارتش جمهوری اسلامی ایران واکاوی انجام دهند. من از جوانان می‌خواهم وارد حوزه‌های مطالعاتی شوند و اسناد و مدارک را بررسی کنند و به برخی از ابهامات پاسخ بدهند. با انجام همین تحقیقات اولیه و جمع آوری اطلاعات و کار‌های پژوهشی مشخص گردید، متوسط حضور کارکنان و کادر ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس به ازای هر نفر ۶۰ ماه است. یعنی به طور متوسط هر نفر ۵ سال در جنگ بود هر سرباز به طور متوسط ۲۱ ماه در جنگ است. کار ما به این ترتیب نبود که برویم و کسی جای ما باشد و برگردیم. ما به طور متوسط ۵ سال در جنگ بودیم این آمار حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و مفسرین می‌توانند این این آمار تحلیل‌ها در بیاورند.
لذا انتظار داریم جوانان با حضور در کار‌های مطالعاتی، اطلاعات خود را تکمیل کنند. من مسئولیت بخش پژوهش سازمان را نیز بر عهده دارم و از تمام پژوهشگران دعوت می‌کنم در تا عرصه‌های این چنینی حضور پیدا کنند و شفاف سازی کنند و برای آینده تاریخ سازی کنند تا جوان‌ها پاسخ سوال‌های خود را بیابند. چه کسی می‌تواند بگوید شهید فلاحی چه کاری کرد، شهید قرنی چه کرد؟ چرا شهید قرنی را در سوم اردیبهشت به شهادت رساندند؟ شهید قرنی توسط همان نگاهی حذف شد که شهید صیاد و شهید سلیمانی را حذف کرد فقط ابزار‌ها عوض شده؛ لذا با نگاهی دوباره به تاریخ شاید بتوان به گونه‌ای دیگر دید و قضاوت هایمان عوض شود انشاالله بشکند قلمی که ننگارد و دستی که تحریف کند.
انتهای پیام/
اتخاذ تصمیم پیوستن به صف انقلاب یکباره ودر یک جلسه چند ساعتی و با حضور چند نفر اتخاذ نشده واین خود مطمئنا پیش زمینه ای قوی از اعتقادات را در خود داشته که باید توسط فرماندهان قدیمی آن زمان که شاید هم اکنون بسیاری از آنها در جوار حضرت حق آرام گرفته اند بازگو و آگاهی همه برسد.
در خصوص فعالیتهای ارتش در زمان جنگ و اجرای عملیات‌های موفق ویا حتی ناموفق شاید در کتب تخصصی نظامی که در آکادمی های ارتش ایران تدریس میشود به عده ای قلیل در قالب آموزش آگاهی رسانی شده باشد ولی آحاد جامعه به دلایل گوناگون از آن بی اطلاع هستندواین وظیفه شما را در بازگو کردن بصورت رودر رو در کنار ثبت وقایع در کتب سنگین تر مینماید.
قصه دلیران این مرزوبوم همواره بصورت گفتار ونقل قول ها در یادها زنده مانده و قابل احترام و یا در مسند قضاوت قرار گرفته .پس میبینیم که همیشه در انتظار آیندگان برای مطالعه تاریخ و کشف حقایق بودن چاره ساز نیست چرا که بارها دیده تیم که تاریخ توسط حکام در برهه های مختلف بنا به دلایل متعدد دستخوش تغییر و تحریف ویا حتی حذف شده است.
سخن بسیار است ان شاءالله در مقالی مناسبتر در خصوص مابقی نکات نهفته در مصاحبه شما نقطه نظراتی را به اطلاع شما خواهم رساند شاید در روند این تفکر درست شما مفید فایده واقع شود.
با سپاس فراوان از زحمات تمامی خادمان بی‌توقع ایران بزرگ و کهن