به گزارش خبرنگار مجلس گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، فاطمه زهرا نصراللهی؛ طرح «جمعیت و تعالی خانواده» در روزهای ابتدایی کار مجلس یازدهم، بعد از ۷ سال فراموشی در کمیسیونهای مجلس شورای اسلامی، مورد توجه نمایندگان قرار گرفت و اعلام وصول شد.
طرح جامع «جمعیت و تعالی خانواده» در سال ۹۲ و در ۵۵ ماده توسط نمایندگان مجلس نهم، با هدف ترغیب جوانان به ازدواج و فرزندآوری تدوین و بستههای تشویقی متعددی را برای جوانان متأهل در نظر گرفت.
در واقع نمایندگان وقت مجلس شورای اسلامی پس از آنکه در مردادماه سال ۹۰ مقام معظم رهبری در سخنانی، رسما و علنی به موضوع جمعیت و لزوم مقابله با سیاستهای تحدید نسل اشاره کردند و بیان داشتند که هر اقدام و تدبیری برای کم کردن جمعیت باید پس از ۱۵۰ میلیون نفر صورت بگیرد و نیز در مرداد سال ۹۱ بار دیگر در مورد خطرات کاهش رشد جمعیت هشدار دادند و حتی از عبارت «خطا کردیم» استفاده کردند، طرحی را تحت عنوان «جمعیت و تعالی خانواده» تدوین و تنظیم کردند.
در این طرح راهکارهای دستگاههای دولتی در حوزه ازدواج و مباحث پیرامون آن در چهار فصل در نظر گرفته شده است. فصل اول آن شامل تعاریف، فصل دوم اقدامات دستگاهها برای کاهش سن ازدواج، فصل سوم درخصوص کاهش طلاق و فصل چهارم مباحث مربوط به مشوقهای رشد میزان باروری و افزایش جمعیت است.
به منظور تشویق زوجین و جوانان به فرزندآوری و ازدواج، مشوقهای متعددی در طرح «جمعیت و تعالی خانواده» در نظر گرفته شده بود تا با ایجاد شرایطی ویژه زوجین ترغیب به تولد فرزندان بیشتر شوند. از سوی دیگر تسهیل کردن مسیر ازدواج برای دختران و پسران به منظور مقابله با افزایش سن ازدواج و کاهش آسیبهای اجتماعی از دیگر اهداف این طرح بود که به دلیل داشتن بار مالی برای دولت، به مرحله اجرا نرسید.
به گفته نصرالله پژمانفر نماینده مجلس، بخشهایی از این طرح در ارتباط با مشوقهایی برای ازدواج و فرزندآوری بود که مشوق گذاشته بودیم اگر کسی فرزندآوری کند دولت موظف به پرداخت مشوقهایی برای آنها شود، اما به دلیل اینکه دولت به شدت نسبت به این موضوع نظر موافق نداشت، این طرح نتوانست به صحن پارلمان برسد.
با اینکه از اهداف طرح جامع «جمعیت و تعالی خانواده» رسیدن به میزان باروری ۲.۵ درصدی در رشد کمی جمعیت تا سال ۱۴۰۴ همراه با ارتقای کیفی جمعیت و تثبیت آن تا سال ۱۴۳۰ مورد تأکید بود و این مهم، پیوسته یکی از دغدغههای اصلی سیاستمداران و مدیران ارشد نظام است، این طرح در طول این مدت مورد بی مهری ادوار مجلس قرار گرفت و با وجود نیاز مبرم جامعه به تصویب مفاد آن، هیچگاه به تصویب نهایی نمایندگان نرسید.
دیگر امیدی برای بررسی این طرح که طبق تاکیدات مکرر کارشناسان حوزه خانواده نیاز مبرم جامعه است، نمانده بود که هشدارهای رسانهای چندین ساله و هشدارهای جمعیتی بالاخره به گوش نمایندگان مجلس رسید و نمایندگان مردم در مجلس یازدهم قصد پایان دادن به خاک خوردن چندین ساله طرح مذکور را دارند، چراکه مجلس یازدهم در ابتداییترین روزهای فعالیت خود این طرح را توسط هیئت رئیسه مجلس اعلام وصول کرد که بدون شک اتفاقی امیدبخش به شمار میرود.
با اعلام وصول طرح مذکور در مجلس و به جریان افتادن رسیدگی نمایندگان به آن، باید منتظر بررسی طرح در کمیسیون تخصصی زیربط یا تصویب آن در صحن مجلس و سپس تکمیل فرآیند اجرایی شدن آن در سطح دستگاههای دولتی و کشور باشیم.
اما این پایان ماجرا نیست باید منتظر آمدن این طرح به صحن علنی مجلس باشیم، بنابراین تا تصویب این طرح یک قدم مانده است و امید است تا اعضای کمیسیونها و فراکسیونهای تخصصی مجلس در این دوره، با دوری از حواشیهای همیشگی خانه ملت، تمرکز و قوای اصلی خویش را به حل مشکلات مردم و تدوین قوانین راهگشای جامعه بگذراند.
انتهای پیام/
قطعا ایجاد اشتغال هزینه دارد، ولی این هنر سیاستمدار هاست که دنبال راه حل برای درآمد زایی باشن، اگه نمیتونن استعفا بدن که بیخودی خودشون یک هزینه سرسام آور به کشور تحمیل نکنن،
به بچه هم از همون ابتدا سهام دولتی اختصاص داده بشه
هزینه های بیمارستانی مادر باردار تا زمان زایمان و چندماه بعد از آن رایگان باشه
هزینه های ببمارستانی نوزاد تا ۱ سالگی حداقل رایگان باشه
درمان ناباروری زوجین کاملا رایگان بشه
این کارا انجام بدین ببینید رشد جمعیت طی ۲ سال به ۳ درصد میرسه یا نه
اما چقدر بدر بخور و اجرا بشه مسئله است !!!!
که در طرح دیده نشده .
بدون مسکن هیچ کس جرات ازدواج ندارد. همین
الان خودم میتوام متاهل بشم . فکر خرید خونه که کلا ***حرامه***
اجاره هم ی بانگاه برین میفهیمن خونه س۳۰ متری تو شوش ۱۰۰میلیون ماهی ۲تومنه کی میاد .
جهیزیه کم کمش ۱۰۰میلیون میره ..
تو این اوضاع کدوم جونه بیشتر از ۱۰تومن داشته باشه .
من کارمندم حقوقم دو تومنه تا سر برج ۲تومن نمیبرتم .
اخه چجور با این شرایط بریم زن بگیریم
تا زمانی وضعیت معیشت این باشد واله چه بسا این جمعیت افزایش پیدا نمیکند
تاوقتی اقایان بیکار هستند چراخانم ها استخدام وجای اقایان را میگیرند مگر انها نفقه پرداخت میکنند؟چرا بیشتر پستهای مدیریتی را خانم ها دارند ؟چرا درمدارس پسرانه اینهمه خانم معلم جای اقای معلم را گرفته حتی درکلاسهای ششم ؟بخدا برای پسران ما استخدام وشغل ثابت ودرامد معین وازدواج یک ارزو وامید دست نیافتنی شده .چرامجلس دراین موارد قانون وصع نمیکند؟چرا در بانک یا ادارات کارمند های معمولی باحقوق بالا که حتی از اقوام دیدم با حقوق 10الی15میلیونی هستند درحالی که جوانی برای 500هزارتومان درماه واقعا نیازمند باشد؟چرا دولت به یک عده اینهمه حقوق میدهد وبقیه به حال خودشان رها شده اند؟
چرا برای ایجاد عدالت اجتماعی نباید حقوق شرکت ها یخصوصی وکارخانه با کارمندان دولت یکسان شود تا جوانان امیدی فرای کار درشرکت های خصوصی داسته باشند؟اگر گفته شود درامد شرکت ها وکارخانه ها کج است خوب دولت کمک کند یا ازحقوق کارمندان رسمی کم کند یا به شرکت ها وکارخانه ها کمک کند.چرا اینهمه مالیات می گیرد تا بتواند حقوق بالای کارمندش را بدهد که نتیجه اش شده تفاوت زیاد سطح زندگی کارمند دولت با نیروهای شرکتی وکارگران.
این طرح ها همش الکی و ظاهر سازیه
با این طرح با کله به سمت سقوط آزاد مشکلات بیشتر اقتصادی میریم.
باید بیکاری وگرانی وفقر حل بشه اونجا خود زوجین بچه میارن اونجاست که جوونا تشویق به ازدواج میشن شما فقروبیکاری رو ریشه کن کنید به بقیش کار نداشته باش