به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  به ثبت رساندن و به تصویر کشیدن وقایع لذتی است که هیچگاه شعله‌های آتش آن در شخصیتش خاموش نشد و همیشه دوربین به دست در صحنه‌های تاثیرگذار و به یادماندنی حاضر بوده و هست.

در دوران خدمت به کشور و سربازی هم با وجود ممانعت همچنان روزنامه‌ها را دنبال می‌کرد و پا به پای حوادث جلو می‌رفت. عکاسی شده بود حرفه‌ای سنجاق شده به شخصیتش تا از نگاه به لنز دوربین زاویه دید دیگری را به شخصیت‌ها و حتی حوادث رقم بزند.

مهدی جانی‌پور یکی از عکاسان خبری سابقه داری است که شاخص‌ترین زمان‌های عکاسی را از زمان انقلاب و در ۸ سال جبهه و جنگ می‌داند. به گفته این عکاس به یادماندنی‌ترین رویداد‌هایی که در دهه سوم زندگی به تصویر کشید زمان به خاک سپاری امام خمینی (ره) بود.

او می‌گوید: «در این چهل ساله انقلاب، عجیب‌ترین روز‌ها مربوط به زمان رحلت امام خمینی (ره) و بعد از آن تشییع ۳۷۰ شهید در میدان امام (ره) اصفهان رخ داد که از جای جای ایران و حتی خارج از کشور در این تشییع بزرگ حضور داشتند».

امام خمینی (ره) مانند پدری برای امت اسلام به ویژه مردم ایران بود که زمان رحلت ایشان مردم به قدری بی‌تاب و بی قرار بودند که گویی پدر خود را از دست داده‌اند. خرداد ماه سال ۶۸ بود که زمزمه حال نامساعد امام (ره) با گرمای سوزان خورشید دل‌های مردم ایران را سوزاند و چنان هول و ولایی به جان آن‌ها انداخت که با شنیدن خبر رحلت امام (ره) آرام و قرار نداشتند تا به پیکر این شخصیت والا برسند.

جانی پور با دیدن عکس‌هایی از آن زمان‌ها یاد خاطرات شنیدن خبر رحلت امام خمینی (ره) می‌افتد و به خبرنگار تسنیم می‌گوید: به راستی با دیدن عکس‌ها خاطرات زنده می‌شود، مردم به عشق امام (ره) و رهبر انقلاب بر پیکر ایشان حاضر شدند و فرسنگ‌ها فاصله را پیاده تا مرقد امام (ره) طی کرده بودند.

او ادامه می‌دهد: «سی و یک سال پیش یک شب رادیو و تلویزیون اعلام کرد که حال رهبر انقلاب، امام خمینی کبیر مساعد نیست و از مردم خواستند تا برای ایشان دعا کنند. مردم با اینکه دست به دعا برداشته بودند، اما برای دیدن امام (ره) به تهران و بیمارستان رفته بودند.»

جانی پور با بیان این جمله روایتی از روز‌های قبل از رحلت تا زمان خاکسپاری را اینگونه شرح می‌دهد: بعد از آن زمان، زمزمه‌های رحلت امام (ره) در کشور پیچیده بود، اما همچنان خبری اعلام نشده بود که صبح زود از رادیو «انا لله و انا الیه راجعون» با صدای آقای حیاتی اعلام شد.

او ادامه می‌دهد: همان لحظه همه به خیابان‌ها آمدند و من هم عزم سفر به تهران را کردم. البته ظهر همان روز در اصفهان در میدان امام (ره) مراسمی برگزار شد و مردم با در دست داشتن عکس امام (ره) و با حالتی مضطرب و نگران از رفتن امام (ره) به خیابان‌ها و به میدان نقش جهان اصفهان آمده بودند. مساجد مملوء از جمعیت شده بود تا در غم رفتن و از دست دادن این شخصیت بزرگ و والای انقلاب به سوگ بنشینند.

این عکاس باسابقه اصفهانی می‌گوید: از شب تا صبح در مصلی امام خمینی در تهران به همراه مردمی که از همه جای ایران و با دل‌هایی غم‌دیده از رفتن رهبر و پیشوای انقلاب، منتظر پیکر امام بودیم. پیکر امام (ره) در کانکس یخچالی قرار داشت و به مصلی امام خمینی (ره) رسید.

او در ادامه با اشاره به ازدحام جمعیت می‌گوید: نماز توسط آیت الله گلپایگانی بر پیکر امام خوانده شد و بعد از پایان نماز بلافاصله امام (ره) را در کانکس قرار دادند. از مصلی تا مرقد را پیاده طی کردیم. جمعیت خیلی زیادی حضور داشت که کانکس‌ها را محاصره کرده بودند به گونه‌ای که جمعیت قابل کنترل نبود. به همین خاطر در بین مسیر در یکی از خیابان‌ها پیکر حضرت امام خمینی (ره) را داخل هلی‌کوپتر قرار دادند و بردند.

جانی پور با بیان اینکه یکی از آرزو‌های من این بود می‌توانستم سوار بر هلی‌کوپتر شوم و این جمعیت را به تصویر بکشم، ادامه می‌دهد: زمان خاکسپاری هم جمعیت اجازه نمی‌داد تا مراسم انجام شود. هلی کوپتر برگشت و اعلام کردند که تشییع و خاکسپاری امام به فردا موکول شده است. باور پذیر نبود و پس از آن نزدیک ظهر نماز را در کنار شهدای ۷ تیر اقامه کردیم و سریع به محل بازگشتیم.

او ادامه می‌دهد: دور تا دور محل خاکسپاری را کانکس قرار دادند که حتی با این وجود جمعیت اجازه خاکسپاری را نمی‌داد. در بین جمعیت عکاس و فیلمبردار خارجی و داخلی هم حضور داشت. همهمه زیاد بود و به عقب پس زده می‌شدیم، اما به سختی نزدیک محل می‌شدم. سرانجام امام خمینی (ره) در آرامگاه ابدی خود آرام گرفت، اما همان موقع هم با مشاهده بردن خاک توسط مردم دورتا دور قبر را کانکس قرار دادند و مانع از بردن خاک شدند. البته من باز هم برای مراسم هفته و چهلم به تهران رفتم.

این عکاس خبری با سابقه با حالتی بغض آلود از بیان این روز‌ها و خاطرات می‌گوید: امام خمینی (ره) برای همه ملت ایران عزیز بود و من آن زمان این عشق و علاقه را بین مردم دیدم که حتی پدر من با وجود ناشنوایی چند روز برای از دست دادن امام خمینی (ره) گریه می‌کرد. سخنرانی‌های امام (ره) مانند آبی بر آتش مشکلات بود و یاد و خاطره امام (ره) هیچگاه از دل‌ها بیرون نخواهد رفت.

تصاویر ثبت شده توسط مهدی جانی پور عکاس اصفهانی در مراسم تشییع و هفتم امام راحل در ادامه آمده است: