معاون وزیر ارتباطات مطرح کرد؛
نگاه‌های کوچکی که توسعه و پیشرفت را از کشور می‌ربایند، باید کنار گذاشته شوند
امیر ناظمی در حساب کاربری توئیتر خود درباره تجاربش از ادغام و یکپارچگی در برنامه‌های دولتی نوشت.
به گزارش خبرنگار حوزه دنیای ارتباطات گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، امیرناظمی معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران با انتشار رشته توئیتی از تجاربش در ادغام برنامه‌های دولتی طی سه روز گذشته نوشت و باور‌هایی که برخی از افراد در جریان مشارکت با یکدیگر دارند را نقض کرد.
ناظمی باور به اینکه مشارکت برنامه‌های دولتی با یکدیگر باعث تقسیم اقتدار و اختیارات یک مجموعه می‌شود و نشان از ناتوانی آن است را به شدت نقض کرد و از بین رفتن این نگاه‌های سنتی و کوچک که مانعی برای توسعه و پیشرفت کشور محسوب می‌شود را ضروری دانست.
بیشتر بخوانید
در ادامه متن و توئیت‌های منتشر شده توسط معاون وزیر ارتباطات را مشاهده می‌کنید:
" این ۳روز ۳ یکپارچگی و ادغام در برنامه‌های دولتی را تجربه کردم: ۱-یکپارچگی سامانه‌های ایران نوآفرین با شرکت خلاق ۲-ادغام ۳مجوز امنیت سایبری سازمان فناوری اطلاعات با پدافند غیرعامل و افتا ۳-پارک اقتصاد دیجیتال با پارک پردیس در هر ۳ تجربیات مشترکی داشتم که در رشتو آورده‌ام:
۱-قهر با بازی برد_برد همچنان نگاه غالب در کشور برد_باخت است؛ هنوز هر برد یا منفعت سازمان دیگر به باخت سازمان خود تعبیر می‌شود. گذار از این نگاه، سخت است. از دید نگاه سنتی دولتی، اگر شما مشارکت کنید، یعنی شما متهم هستید به ساده بودن!
۲-سندرم ما خودمان می‌توانیم! نگاه سنتی همچنان مشارکت را هم‌معنا با ناتوانی شما تعبیر می‌کند. مشارکت از دید آنان گزینه‌ای است که تنها وقتی هیچ توانی ندارید، انتخاب می‌شود! از دید آن‌ها مدیر توانمند کسی است که همه چیز را خودش ایجاد می‌کند! نه ماموریت اصلی مهم است و نه دانش.
۳-برای توقف مشارکت همه قدرت دارند! قوانین مبهم و دارای تفسیر‌های مختلف است، به این ترتیب هر کس می‌تواند سد راه شما شود، به استناد یکی از همان بندها! اینجاست که محافظه‌کاری تقویت می‌شود و اینکه اگر هیچ‌کار نکنی بهتر است.
۴-تفسیر‌های خودی غیرخودی! سازمان‌ها هم در ایران مانند شهروندان به دو دسته خودی و غیرخودی تقسیم می‌شوند. برای مشارکت این نگاه متوقف‌کننده است. این تقسیم‌بندی ریشه‌های تاریخی یا رقابت سیاسی دارد.
۵-مشارکت یعنی واگذاری اختیارات هر مشارکتی یعنی بخشی از اختیار (و در نتیجه اقتدار) را با دیگری شریک می‌شوید. بر اساس همین استدلال ما دولتی‌ها دوست داریم نفر اول یک روستا باشیم تا شریک در یک شهر بزرگ! نگاه‌های کوچکی که توسعه و پیشرفت را از کشور می‌رباید؛ را باید کنار گذاشت. "
انتهای پیام
