به گزارش 
کلاستروفوبیا، فوبیایی ناخوشایند
افراد مبتلا به کلاستروفوبیا اغلب برای جلوگیری از بودن در فضاهای محدود مانند آسانسور، تونل، قطار لوله و توالت عمومی از محیط خارج می‌شوند. اما اجتناب از این مکان‌ها می‌تواند ترس را تقویت کند.
برخی از افراد مبتلا به کلاستروفوبیا هنگام قرار گرفتن در یک فضای محدود، اضطراب خفیفی را تجربه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر اضطراب شدید یا حمله پانیک دارند.
رایج‌ترین تجربه، احساس یا ترسِ از دست دادن کنترل است.
تخمین زده می‌شود که حدود ۱۰٪ از جمعیت انگلستان در طول زندگی خود تحت تأثیر بیماری کلاستروفوبیا قرار داشته باشند.
محرک‌های کلاستروفوبیا
بسیاری از موقعیت‌ها یا احساسات مختلف می‌توانند باعث ایجاد کلاستروفوبیا شوند. حتی فکر کردن در مورد شرایط خاص بدون قرار گرفتن در معرض آن‌ها می‌تواند یک محرک باشد.
محرک‌های معمول کلاستروفوبیا عبارتند از:
- آسانسور
- تونل‌ها
- قطارهای لوله
- درهای چرخان
- توالت‌های عمومی
- اتومبیل‌هایی که قفل مرکزی دارند
- شستشوی ماشین
- اتاق تغییر اتاق
- اتاق‌های هتل با پنجره‌های بسته‌شده
- هواپیماها
اگر در ۶ ماه گذشته در مورد قرار گرفتن در یک فضای محدود یا مکان شلوغ احساس اضطراب کرده، یا به همین دلیل از این موقعیت‌ها اجتناب کرده اید، به احتمال زیاد شما تحت تأثیر بیماری کلاستروفوبیا قرار گرفته اید.
MRI اضطراب را اسکن می‌کند
اگر مبتلا به کلاستروفوبیا هستید و نیاز به اسکن MRI دارید، قبل از قرار ملاقات خود به کارمندان بیمارستان اطلاع دهید.
ممکن است آن‌ها بتوانند یک داروی آرام بخش خفیف به شما ارائه دهند، یا به شما توصیه می‌کنند که برای یک نسخه با پزشک عمومی صحبت کنید.
در بعضی موارد، ممکن است شما بتوانید از یک مرکز MRI به صورت باز که برای افرادی که اضطراب شدید دارند، استفاده کنید. اما این کلینیک‌ها اغلب فقط به صورت خصوصی در دسترس هستند.
به عنوان مثال، بزرگسالانی ممکن است دچار کلاستروفوبیا شوند، اگر به عنوان یک کودک:
- به دام افتاده یا در یک فضای محدود نگه داشته شده باشند.
- مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشند.
- والدینی با کلاستروفوبیا داشتند.
همچنین در اثر تجارب یا موقعیت‌های ناخوشایند مانند ایجاد تلاطم در هنگام پرواز یا گیر افتادن در تونل بین ایستگاه‌ها، ممکن است باعث ایجاد دلتنگی شود.
کودکی که در حال رشد با والدینی است که مبتلا به کلاستروفوبیا هستند ممکن است با پیوند دادن فضاهای محدود با اضطراب والدین خود، مبتلا به کلاستروفوبیا شود.
درمان بیماری کلاستروفوبیا
بیشتر افراد مبتلا به این فوبیا کاملاً آگاه هستند که مشکلی دارند. بسیاری از افراد بدون آن‌که به طور رسمی تشخیص داده شوند با کلاستروفوبیا زندگی می‌کنند و برای جلوگیری از فضاهای محدود محتاط هستند.
اما کمک گرفتن از پزشک عمومی و متخصص با تخصص در رفتار درمانی مانند روانشناس اغلب می‌تواند مفید باشد.
با برخورد تدریجی در معرض موقعیتی که باعث ترس شما می‌شود، می‌توان با استفاده از کلستروفیوبیا درمان و درمان کرد. این امر به عنوان حساسیت زدایی یا خوددرمانی شناخته می‌شود.
شما می‌توانید این کار را خودتان با استفاده از تکنیک‌های کمک به خود امتحان کنید، یا می‌توانید با کمک یک حرفه‌ای این کار را انجام دهید.
درمان شناختی رفتاری (CBT) اغلب برای افراد مبتلا به فوبی بسیار مؤثر است.
CBT یک گفتگو درمانی است که افکار، احساسات و رفتار شما را مورد بررسی قرار می‌دهد و روش‌های عملی برای مقابله موثر با هراس شما را ایجاد می‌کند.
شما نیازی به مراجعه به پزشک عمومی ندارید.
شما می‌توانید خود را مستقیماً به یک سرویس درمانی روانشناختی ارجاع دهید.
مقابله با حمله پانیک
در صورت امکان، در حین حمله پانیک در جایی امن باشید. این ممکن است تا یک ساعت طول بکشد، بنابراین اگر شما در حال رانندگی هستید، ممکن است لازم باشد که در جایی پارک کنید.
در حین حمله، به خود یادآوری کنید که افکار و احساسات ترسناک نشانه وحشت است و سرانجام خواهند گذشت.
روی چیزی قابل مشاهده ، مانند وسایل موجود در یک سوپر مارکت، متمرکز شوید.
علائم حمله پانیک معمولاً در طی ۱۰ دقیقه به اوج خود می‌رسد که بیشتر حملات بین ۵ تا ۳۰ دقیقه به طول می‌انجامد.
منبع: طبنا
انتهای پیام/
