به گزارش 
فردی که به این اختلال دچار است، ترسی دائمی‌و شدید نسبت به ترد شدن یا بی ثباتی دارد و نمی‌تواند تنهایی را تحمل کند. البته رفتارهای خشونت آمیز نابجا، بی قراری و نواسانات خلقی پی در پی فرد مبتلا ممکن است باعث دوری دیگران از او شوند، در حالی که فرد علاقه دارد تا روابطی با عشق و طولانی مدت داشته باشد.
اختلال شخصیت مرزی عموما در ابتدای بزرگسالی آغاز می‌شود. این وضعیت در این زمان بسیار وخیم بنظر می‌رسد و ممکن است با گذشت زمان بتدریج بهتر شود.
فردی که به این اختلال دچار است نباید دلسرد شود. چرا که بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری با گذشت زمان و با استفاده از درمان‌های مختلف بهتر می‌شوند و می‌توانند زندگی رضایت بخشی را تجربه کنند.
علایم این اختلال کدام‌اند؟
این اختلال بر روی احساسات فرد نسبت به خود، نحوه صحبت و رفتار او با دیگران تاثیر می‌گذارد. بنابرین می‌تواند علائم زیادی را شامل شود اما برخی از این علائم عبارتند از: ترسی مداوم از ترد شدن که می‌تواند منجر به اقداماتی شدید و غیر ضروری در برابر جدایی یا ترد شدن توسط دیگران، بصورت واقعی یا خیالی بوسیله ی فرد شود، الگویی از روابط بسیار شدید و ناپایدار، مثل زمانی که فرد مبتلا، فردی را بسیار ایده‌آل می‌پندارد و لحظه‌ای بعد احساس می‌کند که فرد زیاد به او اهمیت نمی‌دهد و خشن است.
تغییرات زیادی در دید و باور فرد از خود که دائما باعث تعویض ارزش‌ها و هدف‌های او می‌شوند و همینطور دیدی بسیار بد از خود، گویی که فرد اصلا وجود خارجی ندارد، رفتارهای خطرناک و ناگهانی، مانند قمار کردن، رانندگی بی احتیاط، روابط جنسی ناامن و نامناسب، هدر دادن زیاد وقت، پرخوری یا استفاده از مواد مخدر، از بین بردن موفقیت خود با استعفا دادن از شغلی بصورت ناگهانی و یا پایان دادن به یک رابطه مثبت و مناسب، اقدام یا تهدید به خودکشی یا آسیب به خود که معمولا بخاطر ترس از جدایی انجام می‌شود.
تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی
نواسانات خلقی بسیار گسترده ممکن است از چند ساعت تا چند روز طول بکشد و فرد در آنها می‌تواند بسیار خوشحال، بی‌قرار، خجالتی یا مضطرب شود، احساس دائمی‌پوچی و تهی بودن، عصبانیت نابجا و شدید، مانند بسیار از کوره در رفتن، طعنه زدن یا مسخره کردن دیگران و یا دعواهای فیزیکی نیز می‌توانند در زندگی فرد خدشه وارد کنند. تفاوت اصلی این اختلال با اختلال دوقطبی، نحوه و سرعت تغییر خلق فرد است؛ به عنوان مثال یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است چندین نواسان خلقی در طی تنها چند ساعت داشته باشد، اما اختلال شخصیت دو قطبی دارای دو قطب افسردگی و شیدایی است و باتوجه به محیط خلق آنها تغییر می‌کند.
اگر شخصی هر کدام ازعلائم ذکر شده را دارا بود، بهتر است با دکتر خود یا یک متخصص سلامت روان صحبت کند.
اگر شخصی رویاها و یا تخیلات و افکاری درباره آسیب رساندن به خود یا خودکشی دارد بهتر است سریعا از یک ارگان دولتی مانند اورژانس یا متخصصان سلامت روان، دوستان نزدیک، اقوام یا همکاران و یا یک نفرکه با او آشنایی دارد کمک بگیرد.
اگر شما فردی را از اقوام یا دوستان خود مشاهده کردید که دارای این علائم است بهتر است به او پیشنهاد کنید که به دکتر مراجعه کند، البته شما نمی‌توانید فردی را مجاب کنید تا درخواست کمک کند. اگر شما در ارتباط با این فرد مضطرب می‌شوید، می‌توانید خودتان به یک روانشناس مراجعه کرده و به کمک او با این فرد به راحتی زندگی کنید.
چه عواملی باعث ایجاد اختلال شخصیت مرزی می‌شوند؟
درست همانند دیگرا ختلالات روانی، اختلال شخصیت مرزی کاملا درک نشده است. به اضافه عوامل محیطی مانند تاریخچه ای از مورد بی توجهی یا سوء استفاده قرار گرفتن در کودکی این اختلال ممکن است به عوامل دیگری همچون ژنتیک و کارکرد غیرعادی مغز نیز وابسته باشد. مطالعات انجام شده بر روی دوقلوها و خانواده‌ها نشان می‌دهند که اختلالات شخصیتی، ارثی یا بسیار مرتبط به دیگر اختلالات روانی درمیان افراد خانواده است. برخی از تحقیقات نیز تغییراتی در قسمت‌های مختلف مغز که باعث اختلال در تنظیم احساسات، بی قراری و خشم می‌شوند را در این اختلال نشان می‌دهند. در کنار همه ی این‌ها مواد شیمیایی مغز که به تنظیم خلق و خو کمک می‌کنند، مانند سراتونین نیز ممکن است بخوبی کار نکنند.
عواملی که باعث پیشرفت این اختلال می‌شوند
برخی عواملی که به تکامل و پیشرفت شخصیت مرتبط هستند ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به این اختلال شوند که عبارتند از : تمایلات ارثی و کودکی بسیار پر استرس و ناآرام، افرادی که مادر، پدر، برادر یا خواهر آنها دارای این اختلال یا اختلالی مشابه هستند بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. همچنین بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، گزارشاتی مبنی بر مورد سوء استفاده قرار گرفتن فیزیکی یا جنسی یا حتی بی توجهی توسط والدین در کودکی را داده اند. برخی افراد در کودکی والدین خود را از دست داده یا از آنها دور افتاده اند و یا والدین یا نزدیکانی که دارای اخلاقی بسیار بد یا اختلالی روانی بوده اند، داشته اند. بقیه افراد ممکن است بخاطر روابط خشونت آمیز خانوادگی یا جدایی والدین در خطر ابتلا قرار گیرد.
این اختلال می‌تواند بسیار به زندگی فرد لطمه وارد کند. می‌تواند بر روی روابط صمیمی، شغل‌ها، مدرسه و تحصیلات، رفتارهای اجتماعی و دید فرد نسبت به خود لطمه وارد کند که همین باعث از دست دادن یا تعویض مداوم شغل فرد، پایان نرساندن تحصیلات، مشکلات قانونی فراوان و یا حتی به زندان افتادن، روابط پر تنش و استرس و حتی طلاق گرفتن، خودآزاری مانند بریدن یا سوختن قسمتی از بدن خود و بستری شدن‌های متوالی در بیمارستان، درگیری در روابط نامشروع، مشکلاتی همچون تصادفات خیابانی یا دعواهای متوالی و همچنین خودکشی می‌شود.
البته این نکته هم قابل ذکر است که این اختلال تنها یک مشکل ذهنی در افراد است نه تمام شخصیت آنها، بنابرین شایسته است بجای سرزنش آنها، رفتار و زندگی در کنار این عزیزان را فرا بگیریم.
منبع: طبنا
انتهای پیام/
