به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، حسن فاضلی نشلی سرپرست تیم کاوش باستان‌شناسی تپه تاریخی بزرودپی بابل ،گفت: یک تیم باستان‌شناسی در پاییز و زمستان ۱۳۹۷ در تپه باستانیِ بزرودپی بابل به کاوش پرداختند و یافته‌های این کاوش نشان می‌داد که قدیمی‌ترین دوره استقرار در این محوطه مربوط به حدود ۵ هزار سال پیش است.

اوافزود: این گروه کاوش موفق شد به مدّت یک هفته در محوطه باستانی روستای شهنه‌پشت که در فاصله حدود ۵ کیلومتری تپه بزرودپی بندپی غربی بابل قرار دارد، به کاوش بپردازد.

استاد گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران گفت: پس از کاوش اضطراری دی‌ماه ۱۳۹۷ در محوطه شهنه‌پشت، گروه کاوش بار دیگر در خرداد ۱۳۹۹ به صورت اختصاصی، کاوش در این محوطه را آغاز کردند که تاکنون پنج ترانشه به ابعاد مختلف در محوطه ایجاد شده است.

صفری معاون هیات باستان شناسی شهنه پشت بابل نیز دربارۀ یافته‌های تدفینی شهنه‌پشت، گفت: از ١٥ اسکلت یافت شده، چهار اسکلت از بقایای حفاری‌های غیرمجاز و ١١ اسکلت از کاوش باستان‌شناسی به‌دست آمده است.

او افزود: از این تعداد، چهار تدفین از نوع خمره‌ای بود که دو تدفین آن از بقایای حفاری‌های غیرمجاز و دو تدفین نیز حین کاوش به‌دست آمد.

 

صفری  با بیان اینکه هر چهار تدفین مذکور مربوط به کودکان زیر دَه سال بودند،گفت:در این تدفین ها زیر خمره‌های سفالی را با قلوه‌سنگ‌هایی فرش کرده بودند که احتمالاً برای ایستایی خمره به کار رفته بود. 

---

بیشتر بخوانید: کرونا سرباز ایران باستان را از گور درآورد

---

صفری گفت: هشت تدفین دیگر از نوع چاله‌ای و بدون ساختار سنگ‌چین و خشتی است که این تدفین‌ها متعلق به افراد جوان و میان‌سال بوده و اسکلت‌ها در حالت بالاتنه طاق‌باز و پایین‌تنه چمباتمه‌ای دفن شده بود. خنجر، سرپیکان و بازوبند‌های مفرغی از مهم‌ترین یافته‌های داخل قبور بوده است.

او با بیان اینکه از کشفیات این فصل کاوش، دو تدفین به دلیل آنکه نمونه مشابه آن تاکنون در مازندران یافت نشده، بیشتر مورد توججه قرار گرفته است، افزود: یک تدفین مربوط به زن جوانی است که روی لگن و مچ پای چپش اشیاء تزئینی به شکل نقوش گیاهی از جنس خمیر شیشه سیاه رنگ، بسته شده بود که به دلیل نوع خاک، این خمیر شیشه به استخوان‌ها چسبیده بود. تدفین دیگر مربوط به یک مرد است که گردن‌بندی از جنس سنگ عقیق بر گردن داشت.

صفری معاون هیات باستان شناسی شهنه پشت بابل، گفت: در بحث آسیب‌شناسی، می‌توان به حجم حفاری‌های غیرمجاز در این محوطه اشاره کرد، که سبب‌شده است باستان‌شناسان در ایجاد ترانشه در نقاط مورد نظر خود با مشکل روبه‌رو شوند.

او افزود:همچنین با توججه به رطوبت بالا، شیب زمین و نوع خاک منطقه، به‌ویژه در این محوطه، پیدا کردن چاله تدفین بسیار دشوار است. در نتیجه گروه مجبور است بیشتر ترانشه‌ها را روی یال محوطه ایجاد کنند.

تیم باستان‌شناسی محوطه شهنه‌پشت مطابق برنامه ریزی قرار است تا نیمه تیرماه امسال به کاوش در این محوطه ادامه دهند و یافته‌های استخوانی را برای تاریخ‌گذاری و مطالعه دقیق‌تر به آزمایشگاه‌های دانشگاه‌های آلمان ارسال کنند.

روستای ششهنه‌پشت حاجی‌مهدی در دهستان خوش‌رود از توابع بخش بندپی غربی شهرستان بابُل واقع شده است. محوطه باستانیِ شهنه‌پشت که در اقلیم جنگلی و چراگاهی قرار دارد، از نیمه دهه ۱۳۸۰ هدف حفاری‌های سودجویان آثار تاریخی قرار داشت و بسیاری از قبور و اشیای داخل آن که قدمتی حدود سه‌هزار ساله دارد، به یغما رفته است.

پس از آن بود که گروه کاوش باستان‌شناسی در تپه بزرودپی ناچار شد به مدت یک هفته در محوطه باستانی روستای شهنه‌پشت به کاوش اضطراری بپردازد. گروه کاوش در محدوده چاله‌های برجای مانده از حفاری‌های غیرمجاز، شش ترانشه ایجاد کردند که در نتیجه اشیایی همچون زیورآلات از جنس سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی، صدف‌های دو کفه‌ای و ابزارآلات مفرغی جنگی به‌دست آمد.

 

 

 

 

 

 

 

انتهای پیام/س