به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمتهایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم میپرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم میپردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ
و بر مرگ گذشتگان هیچ چشم آسمان و زمین نگریست و بر هلاکشان مهلت ندادند.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۹ سوره دخان
ابن قولویه ذیل آیه فوق از کثیر بن شهاب حارثی روایت کرده گفت: در رحبه حضور امیرالمومنین (ع) شرفیاب شده بودم حضرت امام حسین (ع) وارد شد، پدر بزرگوارش تبسمی نمود و فرمود خداوند قومی را از راه سرزنش یاد نموده است وفرموده آسمان و زمین بر آنها گریه ننماید و پس از آن فرمود به خدایی که دانهها را از زمین شکافته و بیرون میآورد و موجودات را خلق مینماید همانا این قوم، فرزندم حسین (ع) را به قتل میرسانند و آسمانها و زمین بر او گریه میکنند.
حضرت صادق (ع) فرمود: قاتل حضرت امام حسین (ع) و یحیی پیغمبر، ولد زنا و حرامزاده بودند و آسمان تا شش ماه بر حضرت امام حسین (ع) گریه نمود و قرمز بود و قرمزی زمین و آسمان همان گریه آن هاست.
بیشتر بخوانید
ظاهر روایت این است که این تعبیرها کنایه نیست و تنها آسمان سرخ نشده بود بلکه واقعاً از آسمان خون بارید و زمین پر از خون شد، ولی به نظر میرسد که این از حوادث ملکوتی باشد که در آن روز رخ داد و خون همه جا را فرا گرفت، اما برای همه افراد قابل مشاهده نبود بلکه افراد خاص آن را میدیدند.
حضرت باقر (ع) روایت کرده که پدرم میفرمود: اگر اشک چشمان کسی برای کشتن حضرت امام حسین (ع) جاری شود به مقداری که صورتش از اشک،تر شود خداوند به سبب آن گریه غرفهای در بهشت به او عطا کند و هر کس گونه هایشتر شود برای خاطر اذیتی که از دشمنان به ما رسیده خداوند او را جای دهد در بهشت و برگرداند از او اذیت و آزار را و ایمن باشد روز قیامت از آتش جهنم و هر کس متذکر ما شود یا دیگری را متذکر سازد و اشک چشمانش جاری شود به مقداری که بال مگسیتر شود خداوند گناه او را بیامرزد اگر چه به مقدار کف دریا باشد.
برخی مفسّران گفته اند:گریه نکردن آسمان و زمین، کنایه از این است که هلاکت فرعونیان هیچ خلأیی در کار جهان پیش نیاورد. امّا ظاهر آیه خبر از نوعی احساس و شعور برای هستی دارد که قرآن از آن به گریه تعبیر کرده است.
۱- زمین و آسمان، شعور و شناخت و احساس دارند. «فَما بَکَتْ»
۲- آنجا که اراده خدا باشد، همه هستی هماهنگ میشود. «السَّماءُ وَ الْأَرْضُ»
۳- مهلت دادن خداوند شرایطی دارد، گاهی چنان پیمانه گناه لبریز میشود که هیچ گونه مهلتی داده نمیشود. «وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ»
انتهای پیام/