علیرغم گذشت شش ماه از امضای توافقنامه صلح میان آمریکا و گروه طالبان، تاکنون مذاکرات میان افغانستانی میان دولت کابل و طالبان آغاز نشده و همچنین هیچ زمانی برای آغاز این روند تعیین نشده است.

مولوی «محمد مختار مفلح»، رئیس حزب نهضت اسلامی مردم افغانستان در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان به بیان ابعاد مختلف چشم انداز روند صلح این کشور پرداخته است که متن کامل آن را در زیر مشاهده می کنید:

چشم انداز صلح در افغانستان را چگونه می بینید؟ مهمترین چالش های میان حکومت و طالبان چیست و عوامل خارجی چقدر در سرنوشت مذاکرات بین الافغانی دخیل است؟

آمریکا هم طالبان و هم دولت افغانستان را حمایت می کند. من خیلی باور ندارم که ما در آینده نزدیک شاهد یک تحولات مثبت در افغانستان باشیم و این کشور به صلح برسد.

کشورهای حامی صهیونیسم نمی خواهند در افغانستان صلح باشد؛ اگر افغانستان صلح شود، آنها اسلحه خود را در کدام کشور به فروش برسانند؟ اگر یک دولت مقتدر در افغانستان بر سر کار بیاید، دیگر نمی توانند این سرمایه بزرگی که از افغانستان خارج می کنند را انجام دهند. مساله مواد مخدر، مساله انتقال آلمینیوم و ده ها معدن دیگری که از افغانستان استخراج می شود هنوز پابرجاست، معادنی که در فاصله دو کیلومتری هم نیروهای افغانستانی حق ندارند نظارت کنند و فقط آمریکا و انگلیس استخراج می کنند و به کشور خود می برند.

از طرف دیگر طالبان نیز یک سازمان یکدست نیست؛ هر کشوری در افغانستان گروه هایی دارد و اگر با طالبان صلح شود گروهای دیگری مانند داعش لشکر طیبه و ... به عنوان جایگزین طالبان درست شده است.

تا ما صلح را از دیگران گدایی کنیم به صلح نمی‌رسیم. صلح زیر دروازه کاخ سفید پنهان نشده، صلح در لندن و پاریس و دوحه و مسکو و پاکستان رقم نمی‌خورد. صلح زمانی میسر است که مردم افغانستان بیایند و صلح کنند و زعمای افغانستان اگر در این ۲۰ سال مزدوری کردند دیگر این کار را نکنند.

چالش بین حکومت و طالبان نیست، بلکه چالش بین قدرت‌های رقیب در افغانستان است. هر کسی می‌خواهد در افغانستان پایگاه و نیرو داشته باشد؛ اگر آمریکایی‌ها بخواهند در افغانستان صلح بیاید، صلح طی ۲۴ ساعت تامین می‌شود، اما آن‌ها نمی‌خواهند.

قضیه افغانستان از دست زعمای کشور و طالبان بیرون شده و کاملا شکل بیرونی به خود گرفته است؛ بنابراین عوامل خارجی خیلی در روند صلح افغانستان موثر است و مذاکرات هم بین الافغانی نیست و در حقیقت این مذاکرات آمریکایی‌ها است که در راس آن خلیلزاد قرار دارد.

بازنده میدان نیز تنها مردم افغانستان است و من فکر می‌کنم این بازی هیچ برنده‌ای ندارد؛ متاسفانه باز هم مردم افغانستان است که قربانی می‌شوند و لذا شاهد جنگ‌های شدید در چهار دروازه کابل هستیم.

زمام امور در قضیه صلح از دست افغان‌ها بیرون رفته و کاملا بعد خارجی به خود گرفته است و اگر صلحی هم بیاید یک صلح نیابتی است.

انتهای پیام/