به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمتهایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم میپرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم میپردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أُولَٰئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ
اینان را دو بار پاداش نیکو دهند، زیرا صبر و ثبات (در دین خود و اسلام هر دو) ورزیدند و بدی را به نیکی دفع میکنند و از آنچه روزی آنها کردیم انفاق میکنند.
فایل صوتی تلاوت آیه ۵۴ سوره قصص
برای صبر آثار فراوان دنیوی و اخروی میتوان برشمرد؛ امام علی (ع) در بخشی از تحلیل خود نسبت به عزّت و ذلّت برخی اُمم گذشته میفرماید: «چون خدا دید چگونه در راه دوستی او بر آزار شکیباییاند، و چه سان از بیم او ناخوشایندی را تحمّل مینمایند، از تنگناهای بلا، گشایشی برایشان پدید آورد و از پسِ خواری ارجمندشان فرمود و آرامش را جایگزین بیم کرد. پس پادشاهانِ حکمران شدند و پیشوایان با فرّ و شأن و کرامتِ خدا در حق آنان تا بدان جا رسید که دیده آرزو نهایت آن را ندید.»
بعضی از عالمان اخلاق صبر را دروازه ورود به مقام رضایت به مقدّرات الهی و مقام رضا را باب رسیدن به وادی محبت پروردگار دانستهاند. بنابراین از آثار مهم صبر در همین دنیا میتوان از دستیابی به مقام «رضا» و «محبت» نام برد.
بیشتر بخوانید
علیّبنحسان از عمویش نقل میکند به امام صادق (ع) عرضکردم: «مردم گمان میکنند که ابوطالب (رحمة الله علیه) در آن دنیا به سبب کفرش از آتش است». فرمود: «دروغ میگویند، جبرئیل با این امر بر پیامبر (ص) نازل نشده است». گفتم: «با چه چیزی نازل شده»؟ فرمود: «جبرئیل درحالیکه بعضی از اوصاف او را به همراه داشت آمد و گفت: «ای محّمد (ص)! پروردگارت به تو سلام میرساند و میگوید اصحاب کهف ایمان خود را پنهان میکردند و شرک را آشکار میساختند و خداوند پاداش آنان را دو بار به آنها عطا کرد و ابوطالب (رحمة الله علیه) ایمانش را پنهانکرده و شرک را آشکار ساخت و خدا پاداش او را دو بار عطا کرد و از دنیا نرفت مگر اینکه پیش از مرگ از جانب خدا به بهشت بشارت داده شد». آنگاه فرمود: «چگونه این حرفها را میگویند و او را اهل آتش میدانند و حال آنکه جبرئیل (علیه السلام) در شب وفات ابوطالب (رحمة الله علیه) نازل شد و گفت: «ای محّمد! از مکّه خارج شو که دیگر در آن بعد از ابوطالب یاوری نداری».
۱- طالبان حقّ، به دنبال حقّ هستند و توجّهی به این که چه کسی، از چه نژادی و با چه زبانی آن را میگوید ندارند. «إِذا یُتْلی ... قالُوا آمَنّا» («یُتْلی» به صورت مجهول، یعنی گوینده مطرح نیست.)
۲- اگر روح پاک باشد، با شنیدن حقّ ایمان میآورد. «یُتْلی ... آمَنّا» (به عکس، اگر زمینه فراهم نباشد، با تلاوت پیوسته هم امیدی به ایمان نیست.)
۳- ایمانی ارزش دارد که بر اساس معرفت و شناخت حقّ باشد. «آمَنّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ»
۴- شرایط وزمینههای افراد، در دریافت الطاف الهی متفاوتند. «یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِما صَبَرُوا»
۵-پذیرش حقّ، نیازمند صبر در مقابل انواع انتقادها ومشکلات است. «قالُوا آمَنّا ... یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ ... بِما صَبَرُوا»
۶- گذشت از بدیهای دیگران و انفاق به آنان در صورتی ارزش دارد که خصلت و خوی انسان باشد. «یَدْرَؤُنَ - یُنْفِقُونَ»
۷- اگر بدانیم که رزق از طرف خداست، انفاق برای ما آسان میشود. «مِمّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ»
۸-مورد انفاق تنها مال نیست، از علم، توان و آبرو نیز میتوان انفاق کرد. «مِمّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ»
انتهای پیام/