مهراب رجبی، رئیس بنیاد البرزشناسی در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، گفت: سمنوپزان مهرگان ریشه در آب و تکریم و بزرگداشت میترا، الهه آب دارد و قدمت این جشن به حدود ۴۰۰۰ سال پیش می رسد.

او افزود: اهالی روستا طی این مراسم گندم را به مدت سه روز در آب چشمه خیس می‌کنند و مراسم در ۴ شب جمعه ماه مهر، ماه پایان فعالیت های کشاورزی و جمع آوری محصول و ماه برگزاری جشن مهرگان برگزار می شود.

بیشتر بخوانید

• آیین کهن مهمانی رمضان، از همچه کاسه تا آش و آشتی
• کُل چهارشنبک چیست؟/فلسفه مهربانی و بخشش قاشق‌زنی
• سرنوشت جاوید دو عاشق ادبیات غنایی البرز/ عزیز و نگار تنها عاشقان اساطیری ایرانی بعد از اسلام

رئیس بنیاد البرزشناسی گفت: در نظامات طبقاتی گذشته ایران که احتمالا زن گریزی و زن ستیزی از ویژگی‌های آن محسوب می شده، این خود بهترین راه برای تکریم مقام و جایگاه زن بوده است.

او افزود: این مسئله موید این نظریه جامعه شناسی است که می‌گوید آیین ها و جشن ها از بین نمی روند بلکه تغییر می کنند.

رجبی با بیان اینکه میترا نام و معادل دیگر مهر و به معنای روشنایی و پیوند و وفاداری به تعهد و پایبندی به پیمان است،افزود: مهرگان همچون نوروز دارای اعتدال کیهانی است و اندازه شب و روز در مهر برابر می‌شود و شاید از همین روی این ماه را مهر نامیده‌اند که نشانه داوری و عدالت و دادگستری ایزد است.

رئیس بنیاد البرزشناسی گفت: همچنین مهر برابر با پایان فصل برداشت کشاورزی است از این رو زمان مناسبی برای جشن، شادی و استراحت کشاورزان که عمده مردم آن دوران را تشکیل می داده‌اند است.

او افزود: برخی بر این باورند که در دوره هایی نوروز ایرانی، نوروز پاییزی بوده و نوروز بهاری سپس بر آن غلبه یافته است.

انتهای پیام/د.خ