به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، رفتار‌ها و اتفاقاتی که در سال‌های گذشته به‌خصوص در چند فصل اخیر لیگ برتر فوتبال رقم خورده پسوند حرفه‌ای را خدشه‌دار کرده است. جریاناتی که باعث اعتراض و شکایات بازیکنان، مربیان و مدیران تیم‌ها و از همه مهم‌تر هواداران فوتبال شده است.

وقتی سخن از لیگ حرفه‌ای و سطح بالا مطرح می‌شود نباید اشتباهات فاحشی را در آن یافت، لیگی که در بین ۵ لیگ برتر قاره آسیاست و تیم ملی‌اش در رده دوم، نیازمند بالاترین امکانات و کمترین ضریب خطاهاست.

یکی از مهم‌ترین مسائلی که از نقطه شروع لیگ برتر وجود داشته و سال به سال به آن افزوده شده، حواشی داوری و اشتباهات قاضیانِ زمین مسابقه است.

سوت‌هایی که بعضی مواقع آن‌قدر حیاتی بوده‌اند که به پایان یک تیم منجر شده، برخی از تیم‌ها را به اعماق چاه کشانده و تیمی را در جایگاهی که مستحق آن نبوده نشانده است.

برخی از تیم‌ها همیشه در صف اول قربانیان این اشتباهات داوری بوده‌اند و به سختی نیز تاوان آن را پرداخته‌اند.

یکی از این تیم‌ها ذوب‌آهنی است که با چهار عنوان نایب قهرمانی لیگ برتر و یک نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا، سال‌هاست که به‌عنوان یک تیم با هویت در سطح اول فوتبال ایران حضور دارد.

به فصل گذشته برگردیم، جایی که ذوب آهن پس از تغییر و تحولات بسیار زیاد در کادر مدیریتی، فنی و بازیکنان، با علیرضا منصوریان به استقبال لیگ نوزدهم رفت. تیمی ناهماهنگ که بدشانسی‌های فوتبال امانش را بریده بود و از زمین و زمان برایش می‌بارید.

ذوب آهن در فصل گذشته با از دست دادن ۷ امتیاز، بیشترین ضرر را در بین ۱۶ تیم لیگ برتر متحمل شد و در آستانه سقوطی تلخ به لیگ دسته یک قرار گرفت. ۷ امتیازی که می‌توانست گاندو‌ها را ۳۷ امتیازی کرده تا دلهره سقوط، خواب و خوراک را بر هواداران و بازیکنانش حرام کند.

هفته دوازدهم لیگ برتر، شروع از دست رفتن امتیازات مهم ذوب آهن بود و در مصاف با نفت مسجد سلیمان به‌خاطر اعلام نشدن پنالتی به سودش، به تساوی بدون گل با حریف رسید و ۲ امتیاز را از دست داد.

نکته جالب اینجاست که بازی برگشت ذوب آهن برابر این تیم نیز یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات داوری علیه ذوب آهن رقم خورد و داوران با اشتباهات غیرقابل پذیرش، ۲ امتیاز خانگی این تیم را از آن‌ها گرفتند. در آن بازی حسین ابراهیمی در موقعیت آفساید دروازه گاندو‌ها را باز کرد و محمد نژادمهدی نیز در دقایق پایانی بازی به اشتباه با کارت قرمز از زمین مسابقه اخراج شد.

اما شاهکار داوری‌ها برای ذوب‌آهنِ فصل نوزدهم، در هفته بیست و پنجم رقم خورد. ذوب آهن در فولادشهر به طرز عجیبی قربانی ناعدالتی شد و پس از مردود اعلام کردن ۲گل سالمش به ماشین سازی، تیم میهمان با نتیجه ۲بر یک سبزپوشان اصفهانی را شکست داد تا ۳ امتیاز به قیمت خشک شدن ریشه سبز‌ها تمام شود و یک قدم به خداحافظی با لیگ برتر نزدیک‌تر شوند.

در آغاز فصل جدید نیز، چیزی که تمام تیم‌ها خصوصاً ذوب آهن را نگران کرده بود تکرار اتفاقات باورنکردنی سال پیش بود؛ و دقیقا همین مسئله گریبان ذوب آهن را در همان هفته اول گرفت و پنالتی پر حرف و حدیث دقیقه ۹۶به سود فولاد، صدای سرمربی و مسئولان ذوب آهن را درآورد. پنالتی مشکوکی که ۲امتیاز را در اولین بازی لیگ از گاندو‌ها گرفت تا اولین تیم متضرر از داوری در فصل جدید شبیه فصل گذشته ذوب آهن لقب بگیرد.

اما این رشته تمام نشدنی نبود و باوجود اعتراض‌های ذوبی‌ها، در بازی دوم برابر ماشین سازی یک فاجعه دیگر رقم خورد و دومین اخراج سریع تاریخ لیگ برتر به پای مدافع ذوب آهن یعنی وحید محمدزاده نوشته شد.

محمدزاده که در کورس با مهاجم ماشین‌سازان با او برخورد کرد به‌خاطر خطا در نزدیکی محوطه جریمه، در دقیقه یک با کارت قرمز مستقیم داور روبرو شد تا این تیم اصفهانی ۹۰دقیقه ۱۰ نفره بازی کند. ذوب آهن در نهایت برابر ماشین سازی به تساوی یک به یک رسید تا ۲ امتیاز مهم دیگر را نیز در دومین هفته پیاپی از دست بدهد.

ذوب آهن یکی از باشگاه‌هایی است که بدون ورود به هرگونه حاشیه، فعالیت می‌کند و شاید به همین دلیل است که مظلومیت این تیم اصفهانی بلای‌جان آن‌ها شده و روز‌های سخت‌تری را در غروبش سپری می‌کند.

باشگاه ذوب آهن اهل بیانیه دادن‌های پرشمار و مصاحبه‌های جنجالی نیست، اما باید انصاف را نیز رعایت کرد، از دست دادن ۱۱ امتیاز طی دوفصل آمار بسیار نگران‌کننده‌ای است.

رئیس کمیته داوران، سازمان لیگ یا فدراسیون؟ کدام مرجع باید به این سوت‌های پر از حاشیه رسیدگی کند. اگر داوران هنوز به سطحی نرسیده‌اند که از پس میدان‌های سخت بربیایند پس چرا داوران بین‌المللی و حرفه‌ای‌مان کنار گذاشته می‌شوند؟ چنین داورانی را به امثال فغانی‌هایی که در رده‌بندی جام‌جهانی و فینال المپیک قضاوت کرده‌اند ترجیح می‌دهید و انتظار دارید همه‌چیز در آرامش و بدون حاشیه پیش برود؟

وجود داوران بین‌المللی و باکیفیت می‌تواند باعث رشد و رقابت سالم دیگر داوران شود تا به بهترین شکل قضاوت کنند.

باشگاه‌ها و هوادارانش را قربانی تصمیمات و یک‌دندگی‌هایتان می‌کنید و هواداران را به جان یکدیگر انداخته‌اید و هر از چندگاهی بدون واکنش خاصی زیرچشمی نگاهی به آن‌ها دارید!
سوت‌های اشتباه، همیشه بوده و باز هم به گوش خواهد رسید؛ آب رفته هم هیچ‌گاه به جوی برنمی‌گردد و اعتراض‌ها بعد از شنیدن سوت‌ها بی‌فایده است. اگر ذوب آهن چند نتیجه هفته پایانی را نمی‌گرفت به‌خاطر همان ۷ امتیاز حالا در لیگ یک به‌سر می‌بُرد و سرنوشتش نامعلوم می‌شد.

سال جدید با وجود تیم‌های مدعی و هیجان بالا در زمین مسابقه، داوران حق اشتباه کردن ندارند؛ چراکه این امتیازات رفته‌رفته تیمی را تا پای سقوط پیش می‌بَرد و تیمی دیگر را از قهرمانی و کسب سهیمه محروم می‌کند.

داوران نیز بعد از قضاوت‌های ضعیف و پراشتباه، دوباره هفته آینده در یک دیدار دیگر قاضی خواهند شد و آب از آب تکان نمی‌خورَد.

تجربه نشان داده که محروم کردن داوران نیز حتی برای چندهفته سودی ندارد بنابراین برای این فاجعه‌ها فکری تازه باید کرد.

اکثر باشگاه‌ها و خصوصا هواداران خواستار قرار گرفتن VAR در لیگ برتر هستند تا امیدوار باشند که اشتباهات داوری کمتر دامان تیم‌ها را بگیرد.
سیستم کمک داور ویدیویی یا (Video Assistant Referee)، که برای تصحیح و بازبینی تصمیماتی که روی نتیجه بازی تاثیرات مستقیمی دارد و در مواقعی نظیر گل مشکوک به آفساید، خطا منجر به اخراج مستقیم و پنالتی مشکوک حق را به حق‌دار می‌رساند برای اولین بار در مرحله نیمه‌نهایی جام‌باشگاه‌های جهان بین دو تیم رئال مادرید و کلاب آمریکا استفاده شد و پس از آن در آوریل ۲۰۱۷ و در جریان هفته بیست‌وششم لیگ برتر استرالیا بین دو تیم ملبورن سیتی و آدلاید یونایتد به عنوان اولین کشور دارای سطح لیگ بالای باشگاهی استفاده شد. سپس در یک تورنومنت بسیار مهم در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و از سال ۲۰۱۹ در تمامی رقابت‌ها مورد استفاده قرار گرفت.

تا به این لحظه، ۳۹ کشور و ۴۴ لیگ حرفه‌ای از سیستم کمک داور ویدیویی استفاده کرده‌اند و اگر منطقی نگاهی بیندازیم تنها کشوری که از داشتن این تکنولوژی محروم بوده ایران است.

حتی لیگ‌های پیش پا افتاده‌ای نظیر ویتنام و تایلند، VAR را وارد سطح اول رقابت‌هایشان کرده‌اند.‌

نمی‌توان با قاطعیت گفت اگر VAR در لیگ برتر مورد استفاده قرار بگیرد، تمامی سوت‌ها به درستی زده خواهند شد؛ اما تا حد بسیار زیادی می‌توان از ناعدالتی‌ها جلوگیری کرد و کمترین تصمیمات اشتباه را در جریان مسابقات شاهد باشیم.

اما VAR را نیز نباید به یک قهرمان تبدیل کرد؛ چرا که هنوز هم با وجود VAR در لیگ‌های دیگر، داوران تصمیمات نهایی را خودشان و بر اساس هرآنچه می‌خواهند می‌گیرند تا جایی که باز هم اعتراض تیم‌ها و هوادارانش را در پی گرفته است و به VAR هم خُرده می‌گیرند.

دلمان بخواهد یا نخواهد برای کم شدن این اشتباهات وجود کمک داور ویدیویی می‌تواند یک نعمت باشد، حال چطور لیگ ویتنام استفاده می‌کند و ایران نمی‌تواند و این یکی دیگر از ضعف‌های بزرگ فوتبال ما به شمار می‌رود. احتمالا باید جای دو لیگ حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای عوض شود!
در این نقطه کنونی که داوران بدون فشار هواداران در زمین مسابقه سوت می‌زنند نه‌تن‌ها اجازه اشتباه کردن ندارند بلکه باید به بهترین نحو قضاوت کنند تا شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم، فاصله مرگ و زندگی یک تیم تنها یک سوت داور است.

انتهای پیام/ش