به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، ۱۶ آذر به عنوان روز دانشجو نامگذاری شده است. علت نامگذاری این روز، شهادت سه دانشجوی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۲ است که در اعتراض به ورود نیکسون به کشور، دست به اعتراض زدند. ورود معاون رئیس جمهور وقت آمریکا به شدت جامعه علمی ایران را برآشفت و منجر به واکنش آنها شد.

در کشور ما به جهت اهمیت توجه به این قشر که جامعه علمی و آینده سازان کشور محسوب می‌شوند این روز به عنوان روز دانشجو نامگذاری شد. دانشجویان در کشور ما به عنوان مادر مشکلات جامعه هستند، قشری که مشکلات متعدد و بی شماری دارند. از این رو به مناسبت فرارسیدن این روز  قصد داریم، نگاهی داشته باشیم به مصائب این قشر که قرار است آینده کشور را بسازند.

در دهه‌های نه چندان دور تحصیل در ایران در انحصار مردان و بیشتر قشر مرفه جامعه بود، اما بعد از انقلاب و پیشرفت‌های کشور در تمام زمینه‌ها خانواده‌ها به اهمیت تحصیل، بیشتر بها دادند و تلاش کردند بدون توجه به ضعف مالی فرزندان خود را به دانشگاه‌ها بفرستند؛ بر اساس این تحول، دختر و پسر بدون توجه به وضعیت مالی و جایگاه اجتماعی خود روانه دانشگاه‌ها شدند.

اما عزم رفتن به دانشگاه خود طلیعه آغاز مشکلات است؛ هر دانش آموز برای ورود به دانشگاه باید از سد سخت کنکور بگذرد. کنکوری که باید در عرض ۴ ساعت صلاحیت و توانایی خود را در آن اثبات کنند. دانش آموزان برای ورود به دانشگاه و قبولی در کنکور باید تلاش زیادی کنند که اغلب هم مجبور به تحمل هزینه‌های گزاف برای خرید کتب کمک آموزشی و شرکت در آزمون‌های آزمایشی می‌شوند تا شاید بتوانند به دانشگاه راه یابند.

اما ورود به دانشگاه فقط آغاز راه پر فراز و نشیبی است که دانشجو باید طی کند. بسیاری از دانشجویان در هنگام ورود به دانشگاه با آرزو‌های زیادی وارد می‌شوند و کوله آرزو‌های پدران و مادران خود را نیز به دوش می‌کشند، اما بعد از گذشت یک تا دو ترم متوجه می‌شوند که به رشته‌ای پای گذاشته اند که تاریخ انقضای آن سالهاست به پایان رسیده و بعد از اتمام تحصیل باید مدرک را درِ کوزه که هیچ ، بلکه بگذارند در میان سایر اسناد و مدارک دانشگاه خاک بخورد.

مشکل دیگری که اغلب دانشجویان با آن مواجه هستند جای گرفتن مطالبی در عهد عتیق در کتب دانشگاهی است، مشکلی که به یک نارسایی عمده تبدیل شده است. مطالبی که یادگیری آن‌ها هیچ کاربردی جز تلف کردن وقت دانشجویان ندارد و با یادگیری آن‌ها دانشجو دید بازتر و تحلیل کارشناسانه تری نسبت به محیط پیرامون خود پیدا نخواهد کرد. با این وجود دانشجویان مجبورند که این متن‌های تکراری و کهنه را حفظ کنند؛ که راه حلی برای رفع این مشکل وجود ندارد، زیرا سرفصل‌های درسی مصوب هستند و چاره‌ای جز مطالعه نیست.

برخی دانشجویان در میانه تحصیل غم معاش دارند و پرداخت هزینه‌های خوابگاه و سلف برایشان سخت است و به همین جهت تلاش کرده اند که در دانشگاه دولتی قبول شوند. اما این قبولی به معنای تحصیل رایگان نیست و دانشجو باز هم باید متحمل هزینه‌هایی بشود که این روز‌ها با تورم افسار گسیخته در کشور بسیار بالاتر رفته است. این دانشجویان برای حل مشکلات خود می‌توانند درخواست وام دانشجویی بدهند و با مراجعه به معاونت امور دانشجویی و همچنین سامانه امور دانشجویان مشکلات مالی خود را برطرف کنند و بعد از تحصیل و گذشت ۹ ماه، اقدام به بازپرداخت وام بکنند.

بیشتر بخوانید

• برنامه دانشگاه‌ها در روز دانشجو/ روحانی به دانشگاه نمی‌رود

مشکلی که برخی دیگر از دانشجویان با آن مواجه هستند و همواره در برخی از دانشگاه‌ها به چشم می‌خورد، برخورد سلیقه‌ای برخی از اساتید با دانشجو است که گاه گاهی رنگ انتقام می‌گیرد و دانشجو پایان ترم با عواقبی سخت مواجه می‌شود. برای حل این مشکل نیز دانشجویان وزارت علوم، راهکار‌هایی را در نظر گرفته تا دانشجو به حق خود برسد که البته در حد شعار باقی مانده و دانشجو تنها راهی که دارد این است که درس را با استاد دیگری بردارد، البته اگر ارائه شود.

مشکلات دیگر که البته از ابتدا تاکنون دانشجویان با آن رو به رو بوده اند خوابگاه، غذا و امکاناتی است که دانشگاه ملزم به پرداخت آن است. برخی از دانشجویان که در دانشگاه‌هایی خارج از استان محل سکونت پذیرش می‌شوند تا چندین ترم با مشکل عدم تخصیص خوابگاه مواجه می‌شوند و بسیاری نیز با خوابگاه‌های با کیفیت پایین و قرار گرفتن تعداد زیادی دانشجو در یک اتاق مواجه می‌شوند.

تمام این مشکلات تا یک سال گذشته همین رنگ را داشت تا اینکه کرونا وارد کشور شد. کرونایی که تمام رویه‌ها را مختل کرد و باعث تغییر رویکرد ۱۰۰ درصدی در تمام امور شد. این تغییر رویکرد جامعه دانشگاهی را به قشری خانه نشین که پشت لپ تاپ درس می‌خواند، مبدل کرد. کلاس‌هایی که به دلیل ضعف زیر ساخت آموزش مجازی مدام دچار قطعی بود، هزینه‌های اضافی اینترنت برای حضور در کلاس، برگزاری نشدن کلاس‌های علمی، کارگاه‌ها و آزمایشگاه ها، عدم حضور در کتابخانه، مشکلات تردد به دانشگاه، ارائه نشدن غذا به دانشجویانی ساکن در خوابگاه، پرداخت شهریه برای کلاس‌های مجازی، از دیگر مشکلات دانشجویان شد.

بیشتر بخوانید

• توانمندسازی دانشجویان در دانشگاه‌ها، تقویت سرمایه‌های کشور است

شهریه، پر مخاطره آمیز‌ترین مشکل دانشجویان

در بین این مشکلات، شهریه، پر مخاطره آمیز‌ترین مشکل بوده و هست. دانشجویان دانشگاه‌های شهریه پرداز در این شرایط که کلاس‌های مجازی برگزار می‌شود خواستار حداقل تخفیف در شهریه بودند و برای رسیدن به آن اقدامات متعددی انجام دادند، اما در نهایت، شهریه‌ها کاهش که نیافت هیچ، دچار افزایش هم شد. کلاس‌های عملی نیز به مشکلی لاینحل البته برای برخی دانشگاه‌ها تبدیل شد؛ به طوریکه اکثر دانشجویانی که واحد عملی دارند، مجبور به پرداخت شهریه شدند اما هنوز در کلاسی شرکت نکرده اند. هزینه اینترنت نیز جزو مشکلات دانشجویان بود که بعد از مدتی با رایزنی وزارت علوم و وزارت ارتباطات برای دانشجویان رایگان شد که البته هستند دانشجویانی که هنوز با شرکت در کلاس‌های مجازی مشمول هزینه می‌شوند.

یکی از اقدامات همیشگی دانشجویان کنش گری در عرصه سیاسی بوده  و آنها همواره با نگاه مطالبه گری سعی داشته اند به عنوان قشری پویا و فعال و بدون وابستگی به هیچ جناح و حزبی در راستای حل مشکلات مردم حرکت کنند که به حق نیز موفق بوده اند.

اما با وجود تمام این مشکلات، دوران دانشجویی از شیرین‌ترین و پر خاطره‌ترین سال‌های زندگی هر فردی است. دورانی که بعد از گذشت چند سال از آن آرزوی بازگشت به یک روز از دوران خوابگاه نشینی، یک روز دیگر در صف طویل سلف ماندن، یک روز دیگر در انتظار سرویس دانشگاه در سرما یخ زدن و حتی یک روز حضور حتی در سالن مطالعه خوابگاه و دانشگاه بر دلت می‌ماند.

انتهای پیام/