به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ۹۹ سال پیش در چنین روزی، ششم دسامبر سال ۱۹۲۱، ایرلندی‌ها بالاخره به آرزوی دیرین خود رسیدند و توانستند شر انگلیسی‌ها را از سرشان کوتاه کنند. هرچندکه بخشی از شمال این جزیره به بهانه اختلافات مذهبی، به سرزمین مادری نپیوست و با عنوان ایرلندشمالی، بخشی از خاک بریتانیا باقی ماند.

وصله ناجور انگلوساکسون
جالب است که نطفه کشور انگلیس با غصب و اشغال سرزمین‌های اقوام همسایه منعقد شده‌است. سال‌هاست که دو منطقه اسکاتلند و ولز که به لحاظ نژادی و تاریخی تفاوت‌های اساسی و آشکاری با انگلوساکسون‌ها دارند، به دنبال استقلال از انگلیس هستند؛ اما هربار بریتانیا به بهانه‌ای از زیر بار این خواسته شانه خالی می‌کند.

مردم ایرلند به لحاظ نژادی و بر اساس مطالعات انجام‌شده بر اسکلت‌های به دست آمده، ریشه‌ای آسیایی دارند و حتی برخی معتقدند که چندهزار سال قبل، از خاورمیانه به ایرلند کوچ کرده‌اند؛ ادعایی که البته چندان قابل‌قبول به نظر نمی‌رسد. ایرلندی‌ها اگرچه به صورت متناوب تحت‌سیطره انگلیسی‌ها قرار می‌گرفتند، اما دست‌کم تا سال ۱۸۰۱، پادشاهی مستقلی داشتند.

بیشتر بخوانید

خاتمه حاکمیت نیم بند
در این سال، انگلیس بر همان حکومت نیم‌بند هم خط بطلان کشید و همسایه غربی را، به عنوان بخشی از خاک بریتانیا به حوزه سیاسی خود ضمیمه کرد. انگلیسی‌ها سپس به تغییر بنیان‌های فرهنگی ایرلند پرداختند و تعداد زیادی از مخالفان ایرلندی خودشان را به استرالیا و کانادا تبعید کردند.

با این حال، در سال ۱۹۱۶ و در بحبوحه جنگ جهانی اول، ارتش جمهوری‌خواه ایرلند، شاخه نظامی حزب جمهوری‌خواه «شین‌فن»، اعلام استقلال کرد و با شروع نبرد موسوم به «قیام عید پاک»، جنگ بی‌امان ایرلندی‌ها با انگلستان آغاز شد. در دسامبر سال ۱۹۱۸، مردم ایرلند به یک پیروزی تاریخی دست یافتند و چندماه بعد در ژانویه ۱۹۱۹، رسماً دولت خود را تشکیل دادند. آن‌ها به سربازان انگلیسی مستقر در کشورشان یورش بردند و بالاخره، در ششم دسامبر سال ۱۹۲۱، استقلال کامل خود را به‌دست آوردند و بریتانیا را وادار به پذیرش این واقعیت کردند.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/