سید محمود علوی نیا شاعر، در  گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره نبود صنفی برای شاعران و ترانه‌سرایان گفت: می‌توان صنفی برای شاعران و ترانه سرایان تشکیل داد؛ اما ارتباط شاعران با یکدیگر با رابطه نویسندگان تفاوت دارد و گویی هیچ  یک از شاعران دیگری را قبول ندارند.

ببیشتر بخوانید

• چرا صنفی برای شاعران و ترانه‌سرایان نداریم؟!

وی افزود: برای مثال، شاعری به کاشان برای شعرخوانی آمده بود و شعری بدون قافیه را خواند. وقتی به او اعتراض کردیم چرا شعرش قافیه ندارد، در پاسخ گفت این هم می‌تواند نوآوری در شعر باشد. بخشی از دلایل نبود صنفی برای شاعران و ترانه سرایان به ویژگی خود شاعران و بخشی هم به کم کاری متولیان امر باز می‌گردد.

این شاعر ادامه داد: اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افرادی را متولی انجمن صنفی شاعران و ترانه سرایان کند، شاعران آنها را دولتی می‌دانند و می‌گویند به دولت وابسته هستند. اگر تشکیل صنف شاعران و ترانه سرایان از تهران آغاز شود، در شهرستان‌ها هم چند نفر از شاعران متولی انجمن می‌شوند. به نظرم متولیان انجمن صنفی شاعران و ترانه سرایان باید از جنس خود شاعران باشند.

علوی نیا بیان کرد: اگر شاعران ساکن تهران بدون وابستگی به دولت تشکیل انجمن صنفی شاعران و ترانه سرایان را آغاز کنند، شاعران در شهرستان‌ها هم این انجمن را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر شاعری در جامعه ما یک شغل شناخته نمی‌شود؛ بلکه فعالیتی حاشیه‌ای است و موقعیت حقوقی ندارد که در کشور رسمیت پیدا کند. شاعری نیست که از راه شاعری درآمد کسب کند؛ مگر آن‌هایی که ترانه سرا هستند یا با مداحان کار می‌کنند.

انتهای پیام/