به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، در این روز‌هایی که ویروس چموش کرونا، پیر و جوان نمی‌شناسد و آرام و بی سر و صدا جان انسان‌ها را می‌گیرد، روانه پشت خاکریزهای مدافعان سلامت می‌شویم تا از وجود فرشتگان بی بال اما عاشق بگوییم، که پا به پای کادر درمان در مکتب عشق، درس عاشقی پس می‌دهند.

در جنگ با ویروس کرونا دیگر خبری از توپ و تانک، خمپاره، لباس‌های خاکی و چکمه‌های جنگ نیست، بلکه صحبت از سفیدپوشانی است که روز‌ها و ثانیه های عمرشان را با روح بخشیدن به انسان‌ها می‌گذرانند. صحبت سر فرشتگان بی بالی است که بدون منت آمده‌اند تا با ایثار جان تازه‌ای به بیماران ببخشند و مرهمی برای درد مبتلایان به کرونا باشند.

پرستاران تنها انسان نیستند، بلکه فرشتگان سفید پوش بی بالند که با وجود خستگی فراوان تلاش می‌کنند تا بتوانندامیدی دوباره برای بیماران و خانواده هایشان باشند. 

بیشتر بخوانید

• پرستاران و پزشکان ۲ عنصر مکمل هم در حوزه درمان هستند

وجیهه جعفری  سرپرستار بخش مراقبت های ویژه بیمارستان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: روز‌هایی بود که اورژانس‌های ما پر از بیمار بود و تخت‌ها جا نداشتند، پزشکان مجبور بودند روی زمین بیماران را ویزیت کرده و درمان ابتدایی آن‌ها را شروع کنند. دوران سخت و دشواری بود که حتی توان روحیه دادن به بیمار و کادر درمان را هم نداشتیم.

او گفت: غم انگیز‌ترین روزمان زمانی بود که نرجس ۲۹ ساله را به دلیل ابتلا به کرونا از دست دادیم و در حقیقت کمر کادر درمان خشم شد با شهادت او. این پرستار فداکار ۲ سال بود که با امید شروع به کار کرده بود و پس از شیوع کرونا ویروس حتی برای دیدار خانواده هم به منزل نمی‌رفت و به بیماران و کادر درمانی کمک می‌کرد.

جعفری بیان کرد: در روزهای ابتدایی شیوع کرونا در کشور به شدت با کمبود امکانات رو به رو بودیم و مجبور بودیم خودمان برخی لوازم را خریداری کنیم. برخی مواقع ماسک خود را به همکاران هدیه می‌کردیم تا به ویروس منحوس کرونا مبتلا نشوند. تمام پرستاران و کادر درمان حاضر در بخش‌های کرونایی با وجود خطر فراوان داوطلبانه وارد میدان شدند و فداکارانه به بیماران کمک کردند.

خورشید وسکویی مدیر امور پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره روزهای سخت پرستاری اظهار کرد: استقبال افراد داوطلب برای فعالیت در روز‌های سخت مبارزه با بیماری کرونا با بازگشایی مرکز (سانتر) کرونایی اوج گرفت. تصمیم گرفتیم از نیرو‌های تازه کار برای بخش‌های مختلف مراکز درمانی استفاده کنیم، که خوشبختانه استقبال خوبی از این موضوع شد.

او ادامه داد: افراد زیادی در پشت خط خدمت حضور داشتند که خواهان فعالیت در بخش‌های کرونایی بودند؛ یعنی تعداد متقاضیان برای فعالیت در داخل سانتر کرونا بیش از نیاز بیمارستان بود. در روز‌های ابتدایی بیماری حتی از ماهیت این ویروس منحوس، اطلاع زیادی نداشتیم و امکاناتی هم وجود نداشت، اما با این حال داوطلبان زیادی برای کمک به بیماران در مراکز درمانی اعلام آمادگی کردند که بسیار ارزشمند بود.

وسکویی بیان کرد: زمانی که اولین سانتر کرونا بازگشایی شد از تمام دانشگاه‌های علوم پزشکی داوطلب وجود داشت، اما با ایجاد شدن بخش‌های مختلف کرونایی در بسیاری از بیمارستان‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی افراد داوطلب در دانشگاه خودشان ادامه فعالیت دادند. آن چیزی که اهمیت فراوانی دارد این است که اولین گروهی که شروع به فعالیت کرد کادر پرستاری دانشگاه‌های مختلف بود که تا به امروز بدون کوچکترین وقفه به کار خود ادامه داده‌اند.

او در پایان تصریح کرد: روحیه پرستاران در روز‌های ابتدایی شیوع کرونا قابل تحسین بود. آن‌ها به عنوان داوطلب حتی بیشتر از زمان شیفت کاری خود بدون منت فعالیت می‌کردند. تلخ‌ترین خاطره در دوران این بیماری منحوس از دست دادن همکاران عزیزمان بود. 

انتهای پیام/