بهترین ورزشکار سال آسیا در سال ۲۰۱۹ از مشکلاتی می‌گوید که در اثر نبود حمایت‌های مسئولان پیش رویش قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، هاجر صفرزاده، دونده کم بینای اصفهانی است که در سال‌های اخیر پرچم کشورمان را در آن سوی مرز‌ها به اهتزار درآورده است. او فقط ۲۱ سال دارد و در ماده‌های ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ متر سرعت، چندین نشان رنگارنگ ملی و بین المللی کسب کرده است. در بین ورزشکاران دوومیدانی اصفهان، همه صفرزاده را به عنوان دختری خوش رو و سخت کوش در تمرین می‌شناسند که با افرادی به رقابت می‌پردازد که شرایط او را از لحاظ معلولیت ندارند. اما گویا این افتخارات از چشم مسئولان ورزش استان و کشور دور مانده و موجب شده تا فشار ناشی از تامین هزینه‌های تمریناتش، صرفا بر دوش خانواده صفرزاده بیفتد.
هدفم رسیدن به سکوی المپیک است/ رئیس هیئت مرا نمی‌شناسد!

هاجر صفرزاده در گفتگو با خبرنگار ما  افتخاراتی را که در مسابقات مختلف کسب کرده این چنین شرح داد: از ۱۳ سالگی به ورزش روی آوردم و آن زمان کاراته و بوکس کار می‌کردم. از ۱۶ سالگی به عرصه دوومیدانی پا گذاشتم. ۵ نشان طلای مسابقات جهانی و پاراآسیایی نوجوانان را کسب کردم، در مسابقات پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸، ۲ نشان نقره و یک مدال برنزکسب کردم. همچنین در سال ۲۰۱۹ به عنوان بهترین ورزشکار آسیا شناخته شدم.
از رقابت با افراد سالم تا تمرین در تاریکی شب
 
او افزود: امسال اولین بار توانستم در مسابقات باشگاهی و دسته برتر و مسابقات آغاز فصل دوومیدانی کشور با افراد سالم (غیرمعلول) رقابت کنم، چون با توجه به اهدافم، باید خودم را با افراد قوی‌تر محک می‌زدم، آن‌ها از هر لحاظ بهتراز من بودند و من شرایط متفاوتی را تجربه می‌کردم.

این قهرمان دوومیدانی در خصوص شرایط تمرینی خود گفت: من حتی سانس تمرینی مناسب هم نداشتم و در تابستان‌ها ۹ شب و درفصل سرما، ساعت ۶ عصر در پیست انقلاب تمرین می‌کردم. برای حل این مشکل چند ماه پیگیری کردم و در حال حاضر فقط ساعات تمرینم از شب به قبل از ظهر تغییر کرده است. خوشبختانه تلاشم نتیجه داد و در مرحله سوم لیگ موفق به کسب مدال برنز در ماده ۴۰۰ متر سرعت شدم.
 
هدفم رسیدن به سکوی المپیک است/ رئیس هیئت مرا نمی‌شناسد!

رئیس هیئت کم بینایان اصلا مرا نمی‌شناسد!

او درباره مشکلات مالی اش در ورزش حرفه‌ای توضیح داد: دوومیدانی رشته پر هزینه‌ای است و به وسایلی مثل تخته استارت و کفش میخی نیاز دارد، با این حال من از هیچ دستگاهی حمایت نمی‌شوم و تنها پشتیبانم همواره خانواده ام بوده اند.

دارنده عنوان بهترین ورزشکار آسیا در سال ۲۰۱۹ اضافه کرد: از هیئت کم بینایان استان انتظار حمایت بیشتری دارم. روزی با آن‌ها تماس گرفتم و خواستم که با رئیس هیئت مشکلاتم را در میان بگذارم، اما به من گفتند که ایشان تو را نمی‌شناسند و باید صبر کنی تا وقتی که شناخته شدی مشکلاتت را مطرح کنی! این برای من خیلی ناراحت کننده بود.

صفرزاده گفت: قرار است بهمن ماه در مسابقات کسب سهمیه ورودی پاراالمپیک که در امارات متحده عربی برگزار می‌شود شرکت کنم، هزینه شرکت در مسابقات نزدیک به ۴۰ میلیون تومان است که ناچارم خودم این مبلغ را تامین کنم.

او یادآور شد: همان طور که مسئولان از من انتظار دارند تا مدال کسب کنم من نیز از آن‌ها انتظار دارم شرایط تمرینم را فراهم و از لحاظ مالی حمایتم کنند.
 
هدفم رسیدن به سکوی المپیک است/ رئیس هیئت مرا نمی‌شناسد!

سکوی المپیک در انتظار این دختر خستگی ناپذیر است

مهدی موسوی، مربی تیم ملی دوومیدانی اظهار داشت: صفرزاده از ورزشکاران پرتلاش اصفهان و تیم ملی است. او برای رسیدن به اهدافش از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند و هر روز در دو نوبت صبح و عصر به تمرین می‌پردازد.

او اضافه کرد: خانم صفرزاده رکورد قبلی اش را که ۶۶ ثانیه بود به ۵۸ ثانیه بهبود بخشید که موفقیت بزرگی است. او با این رکورد توانست رنکینگ چهار جهان را از آن خود کند.

مربی تیم ملی دوومیدانی گفت: ویژگی منحصر به فرد این ورزشکار رقابتش با افراد سالم و بینا است که حتی در لیگ برتر هم توانست در رقابت با آن‌ها بر سکوی سوم قرار بگیرد و با همین پشتکار نه تنها در پارالمپیک ۲۰۲۱ که در المپیک هم می‌تواند به میدان برود.
هدفم رسیدن به سکوی المپیک است/ رئیس هیئت مرا نمی‌شناسد!

تلاش از مدرسه تا حضور در تیم ملی

مرضیه ابراهیمی مادر هاجر صفرزاده تفاوت زندگی دخترش در مقایسه به دیگر همسالان او را این گونه توصیف کرد: بار‌ها هم سن و سال هایش را دیده ام که بعد از مدتی از رشته ورزشی خود خسته می‌شوند و آن را کنار می‌گذارند، اما هاجر با وجود این همه سختی و مشکلاتی که حتی در رفت و آمد برای تمرینات دارد هیچ گاه ابراز نارضایتی نکرده و دست از تلاش نکشیده است.

او درخصوص وضع تحصیلی هاجر گفت: هیچ وقت اجازه نداد ورزش به تحصیلاتش آسیب بزند. گاهی پیش می‌آمد که بعد از مدرسه مستقیم به محل تمرین می‌رفت و فرصتی برای استراحت نداشت، اما همه این‌ها سبب کم شدن انگیزه اش نشد.

مادر این ورزشکار افتخار آفرین ضمن ابراز امیدواری برای حضور او در پاراالمپیک اظهار کرد: اولین بار که به تیم ملی دعوت شد خیلی خوشحال شدیم، چون باورش برای ما سخت بود هاجر با آن همه مشکلات و این سن کم بتواند به تیم ملی راه پیدا کند. از همان ابتدا نیز صد درصد هزینه‌ها روی دوش خودمان بود و سعی کردیم تا آخرین توان همراه و پشتیبانش باشیم. آرزوی من و پدرش این است که نتیجه زحماتش را بیش از پیش ببیند و دل هموطنانش را نیز شاد کند.

هاجر صفرزاده بعد از زهرا نعمتی، دومین بانوی ورزشکار افتخارآفرین ایرانی است که می‌تواند در آوردگاه المپیک نیز به رقابت با حریفان بپردازد. دستاوردی ارزشمند برای ورزش کشورمان که تحقق آن برای این دختر قهدریجانی سخت نیست اگر مسئولان برای کوتاه شدن راه و حذف موانع به کمک او بیایند.

موفقیت صفرزاده در رویداد‌های بین المللی و شکستن حصار محدودیت ها، دارای پیام مهمی به جامعه و روشنی بخش مسیری ست که بسیاری از ما تا نیمه آن را طی، اما رها کرده ایم!
 
 
گزارش از نسیم مسیبی 
 
انتهای پیام/ش
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.