به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، نهضت‌های استقلال‌طلبانه در آفریقا، طی سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم گسترش فراوانی یافت و شخصیت‌هایی در صحنه سیاست قاره سیاه پدیدار شدند که هر یک، نقش مهمی در رقم خوردن استقلال ملت‌هایشان ایفا کردند.

یکی از این افراد، قوام نکرومه، رهبر استقلال جمهوری غنا بود. تا پیش از سال ۱۹۵۶، این کشور مستعمره بریتانیا به حساب می‌آمد؛ سرزمینی مملو از معادن الماس و طلا که استعمارگران حاضر به اعطای استقلال به آن نبودند.

قوام نکرومه، مسلمانی از اهالی «نکروفول» مشهور به «ساحل طلا» بود. او مبارزات گسترده‌ای را علیه انگلیسی‌ها، از اوایل دهه ۱۹۵۰ رهبری کرد که نتیجه آن، کسب خودمختاری در سال ۱۹۵۶ بود؛ در این سال، نکرومه به عنوان اولین نخست‌وزیر غنا برگزیده شد.

نهضت او، الهام‌بخش بسیاری از مبارزات استقلال‌طلبانه در آفریقا بود. در سال ۱۹۶۰، نکرومه توانست با ملی‌کردن معادن و صنایع غنا، دست استعمارگران را از صحنه سیاسی و اقتصادی این کشور قطع کند.

این مسئله برای اروپایی‌هایی که به مردم آفریقا همچنان به عنوان برده و نژادپست می‌نگریستند، قابل‌تحمل نبود. از طرف دیگر، استعمارگران نمی‌توانستند بپذیرند که یک مسلمان، اداره کشور را در اختیار داشته‌باشد؛ این سیاست سنتی آن‌ها، به ویژه در غرب آفریقا بود.

با وجود آن‌که سیاست‌های نکرومه، وضعیت اقتصادی غنا را به سرعت به سمت بهبود برد، اما با تحریک بریتانیا، نکرومه که نخستین رئیس‌جمهور غنا محسوب می‌شد، بار‌ها مورد سوءقصد قرار گرفت که هر بار از مرگ نجات یافت.

بیشتر بخوانید

در تمام این مدت، نکرومه زیر بار باج‌خواهی بریتانیایی‌ها نرفت و حاضر نشد در برابر خواسته‌های استعمارگران کوتاه بیاید. در سال ۱۹۶۶، نظامیان که تحت‌نفوذ انگلیسی‌ها قرار داشتند، در کودتایی خونین، حکومت ملی نکرومه را ساقط کردند.

او در آخرین لحظات توانست از غنا فرار کند و به رومانی برود؛ دولت این کشور به نکرومه پناهندگی سیاسی داد و او در سال ۱۹۷۲ میلادی در رومانی درگذشت.

برکناری نکرومه، آغاز تنش و جنگ‌های داخلی در غنا بود؛ مصیبتی که مردم این کشور را همچنان گرفتار خود کرده‌است.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/