به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در ادامه سلسله مباحث مهدویت با موضوع جمعه‌های مهدوی و شرح بایسته‌های عصر انتظار و در ادامه تبیین وظایف منتظران نسبت به امام عصر (عج) طی یادداشتی عنوان کرد:

قال الباقر (ع): «اِصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ اَلْفَرَائِضِ وَ صَابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رَابِطُوا إِمَامَکُمْ»

بر انجام واجبات صبر کنید و در مقابل دشمنان صبورانه مقاومت کنید و ارتباط خود را با امام محکم نمایید.

در جمعه‌های گذشته، بیان شد که منتظر واقعی، به دنبال جلب محبت امام است. بدون تردید محبت به امام عصر (عج) و رها شدن از خود، انسان را به کمال والای معنوی خواهد رساند. انسانی که عاشقانه به کسی ابراز محبت کند، تلاش می‌کند که سبک و سیاق و شرایط محبوب را در خود به بهترین شکل ایجاد کند؛ به عبارت کامل‌تر، محبت بدون یکرنگ‌شدن، لاف دوستی است و دروغی بیش نیست.

تو که در بند خویشتن باشی

عشق بازِ دروغ زن باشی

عاشق واقعی آن است که از خود رسته و رها شود تا بتوان گفت که در عشق خود صادق است. تبیین این موضوع نیازمند بیان نکاتی است که در ذیل می‌آید.

قبلاً اشاره شد که به حکم عقل، محبت به امام زمان (عج) یک امر الزامی و ضروری است؛ چون امام زمان (عج) مظهر رأفت و مهربانی و ولیّ خدا است، عقل می‌گوید از چنین شخصی باید تبعیت نمود.

امام اسوه کامل مهرورزی است. واضح است که ما اگر در مسائلی صاحب‌نظر نباشیم، به ارشاد عقل به سراغ اهل آن می‌رویم. شیوه صحیح مهرورزی هم یکی از همان مسائل است. انسانی که می‌خواهد محبت کردن او در مسیر صحیح الهی قرار بگیرد باید خود را به منشاء اصلی آن متصل کند که همان امام است.

یکی از عوامل بسیار تأثیرگذار در جلب محبت امام زمان (عج) حفظ شئونات اسلامی است. رعایت مسائلی مثل تقوا و پرهیز از محرمات و رعایت آداب و اخلاق و سنن اسلامی سبب می‌شود که امام مهربانی‌ها ـ که اسوه تقوا است ـ به نظر محبت به سوی ما بنگرند.

روایتی که در سطور بالا به آن اشاره شد از فرمایشات امام باقر (ع) است که در تفسیر آیه پایانی سوره آل عمران فرموده اند.

قرآن کریم می‌فرماید: یا أَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ ٱصبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّکُم تُفلِحُون

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، شکیبا باشید و دیگران را به شکیبایى فراخوانید و در جنگ‌ها پایدارى کنید و از خدا بترسید، باشد که رستگار شوید.

بیشتر بخوانید

خداوند به بندگان توصیه می‌کند که راه صبر و شکیبایی و بردباری و ارتباط برقرار کردن و تقوای الهی را در پیش بگیرند. امام باقر (ع) در تبیین این آیه می‌فرمایند: خطاب خداوند با عبارت «یا أَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ» به بندگان مؤمن است؛ زیرا تا بندگان به خدای یگانه ایمان نداشته باشند، ترسیم مسیر تقوا برایشان مفهومی ندارد.

اولین توصیه این آیه، صبر است که امام (ع) آن را تبیین فرمودند. طبق بیان حضرت، مؤمنان در دو مقام باید صبور باشند؛ اولاً صبر در ادای فرایض دینی و دوم صبر در برابر دشمنان.

شکی نیست که پایبندی به واجبات با زحمت‌هایی همراه است. خواندن نماز اول وقت، روزه گرفتن، حج مشرف شدن، پرداخت زکات، پرداخت خمس و گذشتن از بخشی از اموال برای خدا هیچ یک خالی از دشواری نیست؛ لذا انسان باید ضریب صبر خود را بالا ببرد. طبق بیان امام معنای «اصبروا» صبر بر واجبات و تکلیف‌های دینی است.

واژه دیگر «صابروا» است که آن هم از ریشه صبر است و معنای آن مقاومت در برابر شیطنت دشمنان دین است.

قطعاً دشمنان دین از فتنه‌گری و توطئه کوتاهی نمی‌کنند.

در سیره معصومین (ع) یکی از راه‌های تشخیص صحت مشی، مخالفت دشمنان بوده است؛ یعنی اگر دشمنان با اقدامی مخالفت کردند می‌تواند ملاک صحت آن عمل باشد؛ به همین دلیل امام خمینی (ره) فرمودند ما زمانی باید نگران باشیم که دشمن از ما تعریف کند؛ یعنی کسانی که با امام زمان (عج) و ارزش‌های اسلامی مخالف هستند اگر جای این نگرانی و دغدغه است که چرا دشمنان امام زمان (عج) از ما راضی هستند در واقع مخالفت اهل باطل، خود دلیل بر حقانیت ما می‌باشد. امام صادق (ع) می‌فرمایند:

«حَسْبُ اَلْمُؤْمِنِ مِنَ اَللَّهِ نُصْرَةً أَنْ یَرَى عَدُوَّهُ یَعْمَلُ بِمَعَاصِی اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ»

برای مؤمن همین یک نصرت الهی کافی است که ببیند دشمنانش مشغول معصیت خداوند هستند.

این را می‌توان به صورت یک قاعده بیان کرد که اگر دشمنان ما اهل نافرمانی خدا و معصیت و بیگانگی با ولیّ خدا هستند، خداوند را شاکر باشیم که ما در مسیر اهل‌بیت (ع) قرار گرفته‌ایم و اگر کسانی با ما دشمنی و ستیز می‌کنند که بندگان مطیع خدا هستند و به اهل‌بیت (ع) ارادت دارند باید در کردار و رفتار خود تجدید نظر کنیم.

با توجه به همین قاعده امام باقر (ع) واژه «رابطوا» را این گونه معنا می‌کنند که مؤمن باید ارتباط خود را با امام زمان (عج) برقرار کند.

در مورد شیوه برقراری ارتباط قبلاً بحث کردیم؛ مناجات با امام در قالب ادعیه و دعا‌های مأثور و نیز به یاد امام زمان (عج) بودن و دعا برای فرج حضرت از مصادیق ارتباط با امام عصر ارواحنا له الفداء است.

همچنین کسانی که می‌خواهند با امام زمان (عج) ارتباط محبت آمیز داشته باشند باید کار‌هایی را انجام دهند که خود حضرت به آن‌ها مداومت دارند و مرضیّ خدا و ایشان است و از کار‌هایی که امام زمان (عج) آن‌ها را نمی‌پسندد صرف‌نظر کنند.

از جمله شیوه‌های ارتباط با امام، برپایی مجالسی است که امام زمان (عج) در آن یاد می‌شود. امام رضا (ع) فرمودند:

«مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یَحْیَا فِیهِ أَمْرُنَا لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ اَلْقُلُوبُ»

اگر کسی در مجلسی حاضر شود که امر ما در آن احیا می‌شود در روزی که همه قلب‌ها می‌میرد، قلب او نخواهد مرد.

این حدیث یک سبک زندگی نورانی را برای ما ترسیم می‌کند. ما باید از فرصت‌ها برای ترویج فرهنگ اهل‌بیت (ع) استفاده کنیم، با برپایی مجالس خانوادگی، هم صله رحم انجام دهیم که خود دستور دین است و هم یاد اهل بیت (ع) را زنده کنیم و جان را به آب حیات فرمایشات ایشان شستشو دهیم.

منبع:میزان

انتهای پیام/