به گزارش  خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، نهم اسفندماه مصادف بود با سالروز شهادت بانوی صبر و مقاومت حضرت زینب (س)؛ بانویی که در واقعه کربلا حماسه آفرید و حالا ۱۴۰۰ سال بعد دوست‌دارانش در دفاع از حریمش گل کاشتند. حرم این بانوی بزرگ در سوریه قرار دارد. گروهک تروریستی داعش پس از ظهور در سوریه و عراق همه مکان‌های زیارتی نظیر حرم حضرت زینب (س) را مورد هدف قرار داد. اما رزمندگان محور مقاومت به ویژه نیرو‌های ایرانی بودند که وظیفه اصلی دفاع از حرم را برعهده داشتند.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازوان اصلی ایران در حفظ تمامیت ارضی و دفاع از کشورمان به شمار می‌روند. دولت قانونی سوریه به ریاست بشار اسد پس از مواجهه با بحران حمله گروهک‌های تکفیری به این کشور از جمهوری اسلامی ایران به عنوان دوست قدیمی خود درخواست کمک کرد. ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران هم به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش دستور داد تا کمک‌های مستشاری خود را به سوریه ارائه دهند. نیرو‌های مقاومت شامل فاطمیون، زینبیون، حیدریون، دفاع وطنی و حزب الله هم در یک جبهه با نام محور مقاومت برای کمک بیشتر و دفع خطر متمرکز شدند.  

ارتش جمهوری اسلامی ایران در کنار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز  در سوریه حضور داشت و  در کنار کمک‌های مستشاری برخی از نیرو‌های زبده و تکاوران خود را به این کشور اعزام کرد. سرهنگ مرتضی زرهرن یکی از نیرو‌های ارتش بود که برای دفاع از حرم به سوریه رفت که در ادامه گزارش با زندگی نامه این شهید بزرگوار آشنا می‌شویم.

سرهنگ مرتضی زرهرن کیست؟

شهید سرهنگ دوم مرتضی زرهرن یکی از شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در ماموریت مستشاری در سوریه حین اجرای ماموریت به شهادت رسید. مرتضی در ۲۴ تیر سال ۱۳۵۹ در روستای حسین آباد در شهرستان شیروان استان خراسان شمالی در خانواده‌ای متدین و مذهبی چشم به جهان گشود. دوران تحصیلات ابتدایی را در همان روستای محل تولدش  و دبیرستان را در شهرستان شیروان گذراند. مرتضی بسیار خوش اخلاق بود و رفتار پسندیده‌ای داشت. از همان کودکی به اهل بیت علاقه‌مند بود و با علاقه بسیار در مراسم‌های مذهبی شرکت می‌کرد. مرتضی در کنار این که خود در مراسم‌های مذهبی شرکت می‌کرد دیگران را هم به حضور در این گونه مراسم‌ها تشویق می‌کرد.  

او در زمینه ارتباط با دیگران و نحوه برخورد با آشنایان روابط عمومی و توانایی خاصی داشت به طوری‌که افراد در نگاه اول و اندکی هم‌صحبتی با او شیفته مرتضی می‌شدند. این ویژگی باعث شده بود تا وی نزد دوستان و آشنایان دارای جایگاه خاصی باشد.  

مرتضی دیپلم را که گرفت به خاطر عشق و علاقه به نظامی گری و دفاع از تمامیت ارضی ایران اسلامی در تاریخ ۱۵ تیرماه سال ۱۳۷۸ در دانشکده افسری پذیرفته شد و تحصیل علوم و فنون نظامی در دانشگاه افسری امام علی (ع) را انتخاب کرد. پس از اینکه تحصیل خود را در دانشکده افسری امام علی (ع) به اتمام رساند در ارتش جمهوری اسلامی ایران استخدام شد. دوره تکاوری دیگر دوره‌ای بود که مرتضی طی کرد تا به نیروی زبده‌ای تبدیل شود.

او پس از گذراندن دوره تکاوری به تیپ ۲۵۸ تکاور لشکر شاهرود رفت و پس از مدتی به پادگان شهید پژوهنده چهل‌دختر در سمنان منتقل شد. سال ۱۳۸۳  بود که ازدواج کرد و خداوند دو فرزند به نام‌های علی و فاطمه به او اعطا کرد. مرتضی در ابعاد فردی یک انسان معتقد، باایمان و پیرو ولایت فقیه بود، هیچ گاه نمازش ترک نمی‌شد و همواره فرائض دینی نظیر پرداخت خمس و زکات را اجرا می‌کرد. یکی دیگر از تخصص‌های شهید زرهرن پاکسازی معابر مین گذاری شده بود که به همین دلیل هم در سال ۱۳۸۸ به منطقه مرزی عین خوش در خوزستان رفت و ۱۸ ماه در این منطقه مشغول پاکسازی بود.

پس از اجرای این ماموریت بود که دوباره به پادگان چهل‌دختر سمنان بازگشت و در سال ۱۳۹۳ برای گذراندن دوره عالی مهندسی به شهرستان بروجرد استان لرستان اعزام شد. روز ۶ فروردین ماه سال ۱۳۹۴ شاید هیچ‌گاه از یاد مرتضی نمی‌رفت، چون در این روز به درجه سرگردی ارتقا پیداکرد. اسفند همان سال داوطلبانه با علم و ایمان کامل، عاشقانه برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) و دفاع از مظلومیت و جنگ با کفار تکفیری داعشی به سوریه رفت.  

نیمه شب ۲۱ فروردین ماه سال ۱۳۹۵ بود که هنگام درگیری سنگین با دشمن تکفیری در جنوب حلب سوریه به علت کمبود مهمات و برتری دشمن مقاومت آن‌ها شکست خورد، اما مرتضی و همراهانش تسلیم نشدند و در نهایت هم با اصابت گلوله به پیکرش به فیض شهادت نائل شد. پیکر مطهرش ۴ روز بعد در ۲۵ فروردین سال ۱۳۹۵ به ایران اسلامی بازگشت و در گلزار شهدای شیروان به خاک سپرده شد.

خاطره‌ای از شهید مرتضی زرهرن

یکی از همرزمان شهید زرهرن درباره او می‌گوید: مرتضی همیشه برای نماز جــماعت ظـــــهر و عصر در پادگان  زودتر از همه کارکنان در مسجد حضور پیدا می‌کرد و از آنجا که صف اول نمــــــاز به تعداد پنج نفر و آن‌هم اکثرا جای مسئولین بود، اما پشت سر امام جماعت نماز می‌خواند.

انتهای پیام/