پره‌های هواپیما را اگر از پشت موتور نگاه کنیم در جهت عقربه‌های ساعت حرکت می‌کنند که این موضوع در هواپیما‌های تک موتور و دو موتوره صدق می‌کند، اما موارد مستثنی نیز وجود دارد که در ادامه گزارش به آن‌ها اشاره شده است.

در هواپیما‌های تک موتور که پروانه‌های آن در دماغه نصب شده است، معمولا تفاوتی ندارد که این پروانه‌ها در کدام جهت حرکت کند شرکت‌های ساخت موتور هواپیما از یک جهت استفاده می‌کنند تا خلبان‌ها به آن عادت کنند چراکه جهت حرکت پروانه‌های موتور در فعالیت خلبان تاثیر گذار است.

جهت حرکت پروانه موتور‌های هواپیما‌های پهن پیکر و ۴ موتوره معمولا خلاف یک دیگر است چراکه حرکت چهار موتور غول پیکر به یک جهت، هواپیما را به همان جهت می‌کشاند و خلبان برای کنترل این وضعیت باید سوخت و انرژی بیشتری از هواپیما به کار گیرد.

در این نوع از هواپیما‌ها معمولا موتور‌های سمت چپ در جهت عقربه‌های ساعت و موتور‌های سمت راست بر خلاف عقربه‌های ساعت حرکت می‌کنند تا تعادل هواپیما هنگام پرواز حفظ شود البته موارد تخصصی و مهندسی دیگری نیز در جهت حرکت هواپیما‌ها دخیل هستند، اما عمده‌ترین مورد همین است.

جالب است بدانید اولین هواپیمایی که از آیرودیمانیک جهت حرکت مخالف موتور‌ها در آن استفاده شد همان اولین هواپیمای اختراع شده توسط برادران رایت بود.

با وجود اینکه این آیرودینامیک از ابتدای تاریخ صنعت هوانوردی در جهان طراحی و استفاده می‌شده، اما امروز همچنان هواپیما‌هایی هستند که موتور آن‌ها از این طراحی پیروی می‌کنند که معروف‌ترین آن ایرباس A۴۰۰m atlas است.

از ایرباس A۴۰۰m atlas برای انتقال تجهیزات و ماشین آلات جنگی استفاده می‌شود و ظرفیت بار بسیار زیادی دارد همچنین موتور‌های یک و دو این پرنده در جهت عقربه‌های ساعت و موتور‌های ۳ و ۴ بر خلاف آن‌ها حرکت می‌کنند.

امروزه جهت حرکت پروانه موتور هواپیما‌های جدید به یک سمت است چرا که با پیشرفت علم و تکنولوژی کنترل آن‌ها به دست خلبان نیست و هواپیما به صورت خودکار قضیه را حل می‌کند.

زمانی که یکی از موتور‌های هواپیما از کار می‌افتد هواپیما به سمت موتور کار افتاده می چرخید و سرنشینان در کابین احساس شیب می‌کنند که خلبان در این صورت در نزدیک‌ترین فرودگاه باید اقدام به فرود اضطراری کند.

در سال‌های ابتدایی اختراع هواپیما، از کار افتادن یک یا چند موتور هنگام پرواز یک موضوع عادی بود و زیاد تکرار می‌شد همچنین تکنولوژی کنترل خودکار هواپیما همچون امروز وجود نداشت پس یکی از دلایلی که پروانه موتور هواپیما‌ها در آن زمان به سمت داخل حرکت می‌کردند نیز همین بود.

طراحی دیگری نیز در موتور‌های هواپیما چندین سال قبل اجرایی شد و بر اساس آن هر موتور دو ردیف پروانه داشتند که بر خلاف یک دیگر حرکت می‌کردند که در این طراحی کنترل هواپیما ساده‌تر از طراحی‌های قبلی بود.

این طراحی مورد توجه بسیاری از شرکت‌های هواپیما سازی قرار گرفت که موفق‌ترین آن هواپیمای Avro Shackleton بود، اما دو دلیل عمده باعث شد تا این فناوری تداوم پیدا نکند. ۱ طراحی پیچیده و تولید دشوار ۲. صدای فوق العاده زیاد این موتورها.

صدای پروانه‌های این هواپیما‌ها به قدری زیاد بود که اغلب خدمه کابین آن‌ها مشکل شنوایی پیدا می‌کردند.

انتهای پیام/