به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از المرسال؛ بسیاری از اختراعات مفید وجود دارد که به یک فاجعه تبدیل شده و خسارات زیادی به بار آورده است. برخی از آنها منجر به فاجعهای در حد تخریب محیط زیست یا از بین رفتن زندگی میشوند، حتی اگر همه مخترعان نیت خوبی داشته و بدنبال بهبود جهان باشند. فاجعههایی که گاهی آنقدر بزرگ بودند که جایی برای جبران نداشتند.
بیشتر بخوانید
در ادامه اختراعات مفیدی که به فاجعههای شنیع تبدیل شدند را میخوانید:
فریتز هابر، یک شیمی دان آلمانی بود که جایزه نوبل را به خاطر تبدیل کودهای نیتروژن ارزان قیمت به یک حشره کش برنده شد، اما از اختراع او به عنوان سلاح شیمیایی برای سربازان آلمانی استفاده میشد. در طول جنگ جهانی اول از حشره کشها در بخور فروشگاههای غلات استفاده میشد و تخمین زده میشود که این ماده باعث مرگ حدود ۱.۲ میلیون نفر شده باشد.
آرتور گالستون یک ماده شیمیایی تولید کرده بود که میتوانست رشد دانههای سویا را تسریع کند و اجازه دهد در مناطق مختلف رشد کند، اما غلظت این ماده باعث از بین رفتن گیاهان شد و به همین دلیل از آن به عنوان یک حشره کش استفاده میشد. گالستون از تأثیر این ماده روی مردم میترسید و آن را در بشکههای راه راه نارنجی در اختیار دولت ایالات متحده قرار داد و این کشور ۷۷ میلیون لیتر از این ماده را در ویتنام پخش کرد و همین موضوع منجر به کشته شدن ۴۰۰ هزار نفر و معلول شدن ۵۰۰ هزار نفر شد.
ریچارد جردن گتلینگ، پس از آنکه متوجه شد مرگ افراد در جنگ داخلی به علت بیماری است و نه به دلیل شلیک گلوله، توپ گتلینگ را اختراع کرد و هدف او اختراع یک ماشین توپ بود که بتواند به سرعت شلیک کند تا بتواند کار صد سرباز در جنگ را انجام دهد. این اختراع میتوانست ضرورت حضور ارتشهای بزرگ را کاهش دهد و در نتیجه گسترش بیماری را به میزان قابل توجهی کم کند. با این حال، این توپ توسط امپراتوریهای استعماری اروپا به شیوهای خشن و بی رحمانه مورد استفاده قرار گرفت. آنها از طریق این توپ توانستند بسیاری از قبایل که فقط به سلاحهای بدوی مسلح بودند را بکشند، که همین موضوع تلفات زیادی به بار آورد.
جوزف ویلبراند یک شیمی دان آلمانی است که ماده معروف tr-nitro toluene TNT را کشف کرد تا بتواند آن را به عنوان رنگ زرد استفاده کند. تا آن زمان قدرت تخریب TNT کشف نشد و بنابراین به جوزف اعتماد شد. مادهای که جوزف آن را اختراع کرد، ماده منفجرهای بود که در جنگ جهانی اول و دوم و در حال حاضر نیز در زمینههای نظامی از آن استفاده میشود.
توماس میدگلی برای جایگزینی مبردهای سمی مانند آمونیاک که به طور مکرر استفاده میشود، کلروفلوئوروکربنها را به عنوان یک ماده خنک کننده بی خطر کشف و استفاده کرد. این ماده منجر به مشکلات عمده و آسیب به لایه ازن و همچنین افزودن تتراتیل سرب به بنزین شده که باعث ایجاد بسیاری از مشکلات بهداشت در سراسر جهان و مرگ و میر ناشی از مسمومیت با سرب شده است.
گرهارد شریدر، یک شیمی دان آلمانی که در تلاش برای کشف سموم دفع آفات جدید و استفاده از آنها در کشاورزی بود، امیدوار بود که گرسنگی را در جهان از بین ببرد، اما ناخواسته گازهای خطرناکی مانند سارین و تابون را اختراع کرد.
مارکوس لارنس الوین اولیفانت اولین کسی است که توانایی هستههای هیدروژن را در تعامل با یکدیگر کشف کرد و همین کشف منجر به اختراع بمب هیدروژن شد. ۱۰ سال پس از این کشف، دانشمند آمریکایی به نام ادوارد تلر کشف کرد که میتواند بمب هیدروژنی بسازد.
انتهای پیام/
:)