سید کاظم حیان کارشناس حمل و نقل ریلی در گفت و گو با خبرنگار راه و شهرسازی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با علت کمبود واگن‌های داخلی در خطوط ریلی کشور،  اظهار کرد: چندسالی است که مشغول به ساخت ریل های داخلی هستیم و به خودکفایی هم رسیده ایم. تعدادی ناوگان قبل از انقلاب وارد شده که خارجی محسوب می‌شوند که طی سال های آینده، این ناوگان‌ها اسقاطی می‌شوند و این بالانس بین واگن‌های وارداتی و داخلی برقرار می‌شود و ناوگان‌های خارجی به اقلیت می‌رسند و همه‌ حمل و نقل‌های  ریلی داخلی می‌شوند.

وی در رابطه با تولید قطعات گفت: قطعات برای واگن سازی بالای ۹۵ درصد در داخل تولید می‌شود و در حال حاضر از قطعات تولید داخل برای واگن‌های داخلی استفاده می‌شود و لازم به ذکر است که تحریم‌های موجود خیلی نقش پررنگی نتوانست ایفا کند و تولیدات ما را متوقف نکرد.

حیان از دلایل پایین بودن تولیدات داخلی برای قطارها را گفت: بعضی از قطعات خاص که کارخانه‌ها اقدام به تولیدش کردند هنوز ظرفیت را به میزان نیاز کل کشور نرساندند، یکی دیگر از مشکلات نبود اعتماد کامل و صد در صدی به این قطعات است که بتواند ایجاد منبع درآمد برای شرکت‌های تولیدی کند.

جا ماندن در تجارت به خاطر کمبود ریل

او در ادامه مصاحبه به مشکلات موجود در این حوزه پرداخت و بیان کرد: مشکلات در این حوزه ریشه‌ای و اساسی است، در ابتدا اقتصاد در این حوزه باید درآمدزایی و سوددهی اش به نحوی باشد که جذابیتش افزایش پیدا کند و درپی این جذابیت مابقی مشکلات هم به دنبالش حل می‌شوند.

حیان ضمن ارائه راهکار برای این مشکل گفت: سرعت سیر افزایش پیدا کند، میزان خطوط ریلی بیشتر شود، توجه بیشتری به حمل ریلی در حوزه باری و اتصال به کریدور‌های دنیا شود، زیرا در بعضی مواقع قطعات کوچک و بزرگی داریم که ما را از اتصال جنوب به شمال، از اتصال به افغانستان برای حمل بار‌های عبوری از این کشور، اتصال به آذربایجان که در حوزه‌ CIS روسیه است محروم می‌کند. اگر تمام این محرومیت‌ها از این صنعت بزرگ برطرف شود مشکلات ذخایر مالی خیلی بهتر، نیاز‌ها برطرف و همه‌ی مردم کشور از مزایای این صنعت بهره‌مند می‌شوند.

او از مزایای این صنعت بزرگ گفت: سلامت محیط زیست، کاهش تصادفات، سلامت جاده‌ها و هزاران بهره از مزیت‌های این حرفه است.

وی تصریح کرد: امروزه ما به ناوگان بیشتری نیاز داریم و اگر تمام مشکلات گفته شده حل شود در پی آن توجیه اقتصادی در این حوزه بیشتر می‌شود وقطعه سازی افزایش پیدا می‌کند و در پی آن شرکت‌های تولیدی برای ساخت و توزیع ناوگان بیشتر می‌شوند و درصد تولیدات داخلی بالا می‌رود.

این کارشناس حمل و نقل ریلی گفت: هر واگن  بین ۴۰ تا ۶۰ تن بار حمل می‌کند که میزان بار قابل حمل توسط ریل ۱۰۰۰ میلیون تن است، ولی به طورکلی میزان باری که قابلیت حمل توسط خطوط ریلی دارد شاید چند ده برابر حملی که در حال حاضر درحال رخ دادن است که می‌توان به کمبود واگن و لوکوموتیو‌هایی که این واگن‌ها را جابه‌جا می‌کند اشاره کرد. یکی دیگر از دلایل این کمبود مسائل فنی سیر و حرکتی است که این جابه‌جایی را کند می‌کند و محموله و کالا‌های بار و تعاون با تاخیر به مقصد می‌رسند.   

چرا عسلویه خط ریلی ندارد؟

حیان در آخر گفت: یکی دیگر از دلایل کم بودن مقدار بار حملی، عدم اتصال به چشمه‌های اصلی بار است. یعنی یک بندر یا مرکزی مثل عسلویه که هم اکنون  میلیون‌ها تن بار در آن داریم و گاها به مقصد استانبول قابل حمل است، بدون خطوط ریلی باقی مانده است. در حال حاضر در شیراز یعنی بالای عسلویه ریل داریم و می‌توانیم حمل داشته باشیم، اما به دلیل عدم اتصال به این چشمه ۸۰ تا ۱۰۰ کیلومتری این بار‌ها از روی ریل به جاده‌ها منتقل می‌شود و مشکل آفرین می‌شود.

انتهای پیام/