به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  محمد محبی  پیرامون روز بزرگداشت حضرت «احمدبن موسی (ع)» ملقب به شاه چراغ گفت: ششم ماه ذی العقده را به عنوان روز بزرگداشت شاه چراغ نامیده اند، حضرت «احمد بن موسی (ع)» که با عنوان شاهچراغ، سیدالسادات شناخته می‌شوند پسر ارشد «امام موسی (ع)» هستند.

تلاش حضرت «احمد بن موسی (ع)» در معرفى ولى زمان خود

وی در همین راستا ادامه داد: حضرت «احمدبن موسی (ع)» در دامن زنی پاک سرشت بزرگ شدند لذا احترام به ولایت برای ایشان در صدر همه امور قرار داشت ایشان پس از شهادت «امام موسی کاظم (ع)» در معرفی، ولی زمان به جامعه اسلامی کوتاهی نکردند و به «امام رضا (ع)» کمک کردند تا ایشان بتوانند در بین دوستداران اهل بیت به عنوان امام جانشین بعد از «امام موسی کاظم (ع)» شناخته شوند.

بیشتربخوانید

ماجرای ورود حضرت احمد بن موسی (ع) به ایران چه بود؟ / شاهچراغ؛ روشنی‌بخش سرزمین شعر و ادب

محبی پیرامون هجرت حضرت «احمد بن موسی (ع)» به شیراز بیان کرد: پس از حرکت «امام رضا (ع)» به سمت ایران و به تهدید مامون؛ حضرت «احمد بن موسی (ع)» را برای دیدار با بردار و، ولی زمان خود یعنى «امام رضا (ع)» به سوی مرو کشاندند، اما رویداد‌ها و اتفاقات نشان می‌دهد ایشان نتوانستند برادر بزرگوار خود را ملاقات کنند و در مسیر مدینه به مرو در شهر شیراز به دست دشمنان به شهادت رسیدند.

 روشنایی چراغ‌ها

وی دلیل شهرت حضرت «احمد بن موسی (ع)» با عنوان شاه چراغ را مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: تا زمان امیر عضدالدوله دیلمی کسی از مقبره حضرت «احمد ابن موسی (ع)» اطلاعی نداشت و آنچه روی قبر را پوشانده بود تپه گلی بیش به نظر نمی‌رسید، در اطراف آن تپه خانه‌های متعدد ساخته و مسکن اهالی آن منطقه بود از جمله پیرزنی در پایین آن تپه خانه‌ای گلی داشت هر شب جمعه نزدیک سحر می‌دید که چراغی در نهایت روشنایی در بالای تپه خاکی می‌درخشد و تا طلوع صبح روشن است، این پیرزن چندین شب بالای تپه را نگاه کرد و دید که روشنایی چراغ به همین کیفیت ادامه دارد، با خود اندیشید شاید در این مکان، مقبره یکی از امامزادگان یا اولیاءالله باشد، بهتر آن است که امیر عضدالدوله را بر این امر آگاه نماید، هنگام روز پیرزن به همین قصد به سرای امیر عضدالدوله دیلمی رفت و کیفیت آنچه را دیده بود به عرض وی رسانید، امیر و حاضرین از بیان این پیرزن متعجب شدند. درباریان که این موضوع را باور نکرده بودند، هر کدام به سلیقه خود چیزی بیان کردند. اما امیر گفت: اولین شب جمعه شخصاً به خانه پیرزن می‌روم تا از موضوع آگاه شوم.

وی در همین راستا ادامه داد:، چون شب جمعه فرا رسید امیر عضدالدوله به خانه پیرزن آمده و دور از خدم و حشم آنجا خوابید و به پیرزن فرمود هر وقت چراغ روشن گردید مرا بیدار کن. چون ثلث آخر شب شد پیرزن بر حسب معمول روشنایی پرنوری قوی‌تر از دیگر شب‌های جمعه مشاهده کرد و از شدت شعفی که به وی دست داده بود نزد امیر عضدالدوله آمده و بی‌اختیار سه مرتبه فریاد زد: «شاه! چراغ» و از آن شب به بعد مقبره حضرت «احمد ابن موسی (ع)» به شاهچراغ مشهور گردید.

ترس از قدرت یاران «امام رضا (ع)»

وی در مورد علت شهادت حضرت «احمد بن موسی (ع)» بیان کرد: ترس مامون از شیعیان سبب شد به محض شنیدن خبر حرکت حضرت «احمد بن موسی (ع)» و جمعی از نزدیکان و شیعیان لرزه بر اندام مامون بیفتند و برای حفظ منافع شخصی و تاج و تختش دستور دارد در هرکجا که می‌توانند جلو حرکت کاروان حضرت «احمد بن موسی (ع)» را بگیرند به عبارت دیگر مامون ترسید که اگر چنین جمعیتی از بنی هاشم و دوستداران و فدائیان «امام رضا (ع)» به مرو بیایند «امام رضا (ع)» در پایتخت مامون به قدرت مردمى خواهد رسید و امکان نابودی تاج و تخت مامون فراهم خواهد شد.

شهادت حضرت «احمد بن موسی (ع)»

وی پیرامون برخورد دشمنان با حضرت «احمد بن موسی (ع)» ابراز کرد: وقتی حضرت «احمد بن موسی (ع)» به همراه تعداد کمی از یاران و همراهان وارد شیراز شدند به خانه یکی از شیعیان در منطقه رفتند و در خانه این شخص مخفی شدند و شب و روز را به عبادت می‌گذرانیدند، اما جاسوسان مکان حضور حضرت «احمد بن موسی (ع)» را شناسایی و به حاکم منطقه اطلاع دادند حاکم که دستور قتل این امامزاده را صادر کرده لذا سپاهیان خود را برای محاصره خانه فرستاد و نبردی بین مسافران و مأموران حکومت در گرفت و سید احمد با شهامت و شجاعت هاشمی به دفاع از خود و همراهان پرداخت، اما دشمنان وارد خانه‌ای که حضرت «احمد بن موسی (ع)» در آن پناه برده بودند شدند و پس از تلاش فراوان با شمشیری بر سر او ضربه‌ای وارد کردند سپس به دستور حاکم وقت خانه را بر روی بدن شریف ایشان خراب کردند و ایشان برای سال‌ها زیر آوار باقی ماند تا مکان ایشان شناسایی شد.

اطاعت از، ولی زمان

محبی پیرامون اهمیت ولایت مداری خاطر نشان کرد: حضرت «احمد بن موسی (ع)» مطیع امر، ولی زمان خود یعنی برادر بزگوارشان «امام رضا (ع)» بودند و در این مسیر نیز به شهادت رسیدند از سوی دیگر دسیسه شیطانی مامون برای دور نگهداشتن «امام هشتم (ع)» از دوستداران، یاران و مردم سبب شده تا به شهادت بسیاری از دلدادگان «ائمه معصومین (ع)» ختم شود توجه به سیره زندگی این بزرگان و اهداف والای این بزرگوران امری مهم و قابل توجه است.

منبع: میزان

انتهای پیام/