به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، پدر و مادر شدن آرزویی است که هر زن و مرد جوانی آرزوی آن را دارند ، مادر چندین ماه طفلش را حمل میکند تا متولد شود و سختیهای زیادی را به جان میخرد تا نوزادی سالم به دنیا بیاورد.
در این میان هستند نوزادانی که زودتر از زمان موعد متولد میشوند یا هنگام تولد دستگاه ریوی آنها تکامل پیدا نکرده است، نوزادانی که نارس و بدحال متولد می شوند یا هنگام تولد مشکلات تنفسی دارند را در دستگاهی به نام انکوباتور نگهداری میکنند.
انکوباتور نوزاد، دستگاهی است برای مراقبت ویژه از نوزادان در بدو تولد و نوزادانی که زودتر از موعد مقرر متولد میشوند ، این دستگاه امکاناتی جهت حفظ سلامتی نوزادان ارائه میدهد که شامل دما، رطوبت و اکسیژن قابل تنظیم است و پزشک براساس نیاز نوزاد میتواند پارامترهای انکوباتور را تنظیم کند.
وظیفه انکوباتور تامین اکسیژن مورد نیاز بدن نورادان نارس و رطوبت مطلوب برای آنها و همچنین تنظیم دمای سی و هفت درجه و ثابت نگه داشتن این پارامتر ها در محفظه است.
پزشک میتواند دمای محفظه را نسبت به دمای بدن نوزاد تنظیم کند، انکوباتور جدارهای شفاف دارد که از این طریق پزشک میتواند نوزاد را مشاهده کند و دریچههایی که اطراف محفظه انکوباتور قرار دارند دسترسی پزشک و پرستاران را به نوزاد آسان میکند.
ذرات هوا قبل از ورود به داخل محفظه انکوباتور توسط فیلتر مخصوص تصفیه میشوند و اگر در انکوباتور برای نوزاد مشکلی پیش بیاید با هشدارهای مختلفی پرستار یا پزشک را آگاه میسازد.
تولید دستگاه انکوباتور که نیاز حیاتی نوزادان است در البرز با همت تولیدکنندگان داخلی و جوانانی شکل می گیرد که با وجود تحریم ها اراده ای فولادین دارند و به سمت خودکفایی پیش می روند.
یکی از تولیدکنندگان انکوباتور در البرز که نیاز ایران به این محصول را نه تنها در کشور بلکه در غرب آسیا فراهم می کند با تلاش شبانه روزی جوانان این مرز و بوم ،حیاتی دوباره به کودکان نارس می بخشد.
شرکت توسان در البرز تجهیزات پزشکی از جمله انکوباتور نوزاد را تولید و به ۱۵ کشور دنیا هم صادر می کند. این شرکت به تنهایی میتواند کل نیازهای داخل کشور را برطرف کند، اما واردات غیرقانونی انکوباتور در کشور چوب لای چرخ تولیدکنندی داخلی گذاشته است.
محرابی از تولیدکنندگان انکوباتور این شرکت تولیدی می گوید: خودکفایی خلاء بزرگی است که سالهاست چون پتکی سنگین بر کمر اقتصاد ایران می کوبد و باید اعتراف کرد در انتهای هر سال چیزی جز چند مصوبه بر زمین جا مانده و چند وعده انجام نشده از شعار سال برجای نمی ماند.
او می گوید: جزء اینکه کارخانه ها روی ریل تعطیلی بروند و یکی پس از دیگری سریال تکراری بیکاری را نجوا کنند، چیزی جز دستاورد مسئولین در این حوزه نیست.
محرابی می افزاید: با واردات بی رویه ،دومینوی تعطیلی کارخانه ها روز به روز سرعت بیشتری گرفته، تعطیلی هایی که از تولیدی های کوچک شروع می شود و ریشه جان تولید داخلی را می مکد.
رضایی، مدیر شرکت تولید کننده داخلی انکوباتور میگوید: دستگاههای پزشکی تولید شده را به ۱۵ کشور دنیا از جمله ترکیه، لبنان، مراکش، اندونزی و خاورمیانه صادر میکنیم، صادرات کالا به کشور روسیه کار دشواری بود و خوشبختانه چندین سال است که صادرات خوبی به روسیه داریم و از دستگاههای ما راضی هستند.
رضایی می گوید: با وجود این که شرکت ما جزو شرکت های تیوان است و شرکت های تیوان شرکت هایی هستند که قادر به تولید صددرصدی هستند اما متاسفانه واردات این محصولات با برندهای مختلف و غالبا چینی اراده ما را برای حرکت به سمت خودکفایی کمرنگ می کند.
پروین چهرایی ،مدیر داخلی شرکت تولید کننده انکوباتور نیز میگوید: مدت ۴۰ سال است که تولید دستگاههای پزشکی از جمله تخت احیا، انکوباتور، دستگاه فتوتراپی و... را برعهده داریم.
او می گوید:این مجموعه از ۴۰ سال گذشته توسط اعضای خانواده ما اداره شده است و ابتدا همسرم مسئولیت کار را برعهده داشت و سپس من به همراه پسر و دخترم کار او را ادامه دادیم.
مدیر داخلی شرکت تولید کننده انکوباتور میگوید: کار در ایران با وجود تحریمها دشوار است و ما سینه خیز حرکت میکنیم. دستگاههای پزشکی تولید شده را به ۱۵ کشور دنیا صادر میکنیم و از این راه باعث ارزآوری شده ایم، اما متاسفانه افرادی هستند که انکوباتور و دیگر دستگاههای پزشکی را وارد میکنند و تشویق هم میشوند.
او میافزاید: وقتی تولید کننده ای گنجایش تولید دستگاه انکوباتور برای کل کشور را دارد چرا با واردات خارجی اراده جوان ایرانی را برای سربلندی و اعتلای وطن نابود کنیم.
مدیر داخلی شرکت تولید کننده انکوباتور می گوید :من هم به عشق وطن در ایران مانده ام و دلم نمی خواهد هرساله با واردات بی رویه کارگرانی که از این کارخانه نان می برند را تعدیل کنم.
کارگران شرکت تولیدی انکوباتور میگویند: ما همیشه دغدغه داریم که سال آینده هم در این شرکت خواهیم بود یا خیر، به دلیل واردات بی رویه، هر ساله شاهد تعدیل نیرو در این شرکت هستیم و این موضوعی است که همواره گریبانگیر شرکتهای تولیدکننده داخلی که صفر تا صد کار را خودشان انجام میدهند شده است.
عزیزی می گوید: واردات افسارگسیخته، تن کارگران را می لرزاند، کارفرمایان ترجیح می دهند با خیالی آسوده و سودی چند برابر به خرید و فروش بپردازند تا اینکه با مشکلات اقتصادی از یک سو و سنگ های مسئولین از سوی دیگر دست و پنجه نرم کنند.
محمدی می افزاید:ما سال هاست که از این شرکت نان به خانه می بریم و تمام تلاش ما تولید محصولی باکیفیت است اما استرس تعدیل نیرو با واردات بی رویه رهایمان نمی کند .
برای پیگیری ماجرا به سراغ ربیعی، مدیرکل صمت استان البرز رفتیم ،او میگوید: از تمامی استانهای کشور این خواهش را داریم که اجازه ورود دستگاههایی نظیر انکوباتور به داخل کشور را ندهند تا به شرکتهای داخلی آسیبی وارد نشود.
او می گوید :این شرکت که قادر است نیاز داخلی را صد درصد تامین کند نیاز به همکاری همه جانبه دستگاه های ذیربط برای جلوگیری از واردات دارد.
ربیعی می گوید:تمام تلاش ما حمایت از تولیدکنندگان داخلی است اما متاسفانه اراده ای برای حمایت همه جانبه از تولید کنندگان داخلی وجود ندارد.
برای پیگیری بیشتر با عامری ،معاون برنامه ریزی و تجهیزات پزشکی سازمان غذا و دارو تماس گرفتیم ،او میگوید: ما برای واردات هیچ یک از دستگاههای پزشکی از سال ۹۶ مجوز نداده ایم.
معاون برنامه ریزی و تجهیزات پزشکی سازمان غذا و دارو میگوید: مشکل ایجاد شده این است که مناقشهای بین ۲ شرکت تولیدکننده انکوباتور به وجود آمده، یک شرکت صفر تا صد تولید را در دست دارد و دیگری ۵۰ درصد تولید را انجام میدهد، اما تمامی شرکتها از وزارت صمت مجوز دارند.
او میافزاید: ما واردات ۳۰۰ قلم جنس پزشکی را ممنوع اعلام کرده ایم و وارداتی نداریم.
عامری می گوید:به دنبال حمایت بیشتری از تولیدکنندگان هستیم البته باید در بحث استفاده از کالای داخلی فرهنگسازی انجام شود.
به نظر می رسد واردکنندگان تجهیزات و دستگاههای پزشکی و دیگر اقلام به داخل کشور باید بدانند که خطای بزرگی را در حق مردمان سرزمینشان انجام میدهند که علاوه بر تضعیف تولیدات داخلی و بیکاری جوانان کشورمان باعث وابستگی ایران به دیگر کشورهای دنیا و کاهش درآمدهای ارزی و شکنندگی اقتصاد کشور میشوند.
برندهایی که چند نسل با آب و خاک این مرزو بوم زندگی کرده اند، امروز یا فراموش شده اند و یا با حجم کمی از ظرفیت خود آبرویشان را یدک می کشند، میلیاردها دلار قاچاق جولان می دهد تا هزاران شغل بیکار شوند و این سرنوشت خمارآلود تا زمانی که اصلاح نشود همچنان بر بدنه اقتصاد ایران گرد مرگ خواهد پاشید و ما صنعتی نخواهیم داشت تا جامعه از آن حمایت کند.
گزارشی از دانیال خلج
انتهای پیام/پ.ش